Gisteren was ik met Bob bij ons in het park aan het wandelen. Bob loopt altijd lekker los in het park, hij duikt dan af en toe het water in om een rondje te zwemmen en hij loopt braaf met me mee. Gisteren stond ik bij het water waar een meerkoetje met 4 kleine kuikentjes voorbij zwemde, zo schattig dacht ik nog bij mezelf. Naast mij liep Bob het water in om een rondje te zwemmen en ik ging langzaam weer terug om mijn weg te vervolgen. Achter mij hoorde ik een luid gekwaak dus ik roep nog naar Bob dat hij de eendjes niet moet opjagen (soms wil hij dat wel eens doen). Ik zie Bob voor mij weer uit het water komen met iets in zijn bek, een piepballetje dacht ik nog want het piepte erg hard. Tot mijn schrik zag ik dat het geen piepbal was maar een kuiken. Bob kwam trots kwispelend met zijn buit naar mij toegelopen, want ja alles wat uit het water komt wordt naar het baasje gebracht. Ik roep half in shock dat hij los moet laten. Alsof in slow motion zie ik Bob stil staan, zijn bek een keer dicht gaan en daarna tuft hij het levenloze lichaampje van het kuiken voor mijn voeten uit. En alsof dat nog niet erg genoeg was wilde mijnheer de rest ook nog gaan halen.
Hartverscheurend om te zien dat mama meerkoetje nu met nog maar 3 jonkies zich in het riet verborgen probeerde te houden voor mijn monster. Sorry mama


Bob, Take a chance of the Music forest. 02-03-2011

Bram, Beautiful Balou, van het Florijntje 07-08-2015