Misschien kan je hier voor anderen vertellen hoe je dit voor elkaar gekregen hebt? Kunnen anderen dat misschien ook proberen Wink
Ben heel benieuwd hoe je dat voor mekaar hebt gekregen. Onze puber is en echte kattestront, vis en straatvreter.
Negeren en NEE allebei al geprobeerd..
Heb er veel over gelezen. Redenen van straatvreten zijn er in overvloed.
gr carlijn
Alles van de grond eten buiten
-
sedeka
-
Floortje Faun
- Middelgrote hondenneus
- Berichten: 294
- Lid geworden op: 18/01/12 20:30
- Contacteer:
Goh, mijn methode... ik weet niet of ik echt een methode heb.
Ik heb veel gehad aan de raad van een vriend van me: hem gewoon alles wat weinig kwaad kan, laten opeten, dus hout, slakken, insecten, papiertjes, boomblaadjes, bloemen, wormen, mos, gras, onkruid, veertjes.
De gedachte erachter is dat het normaal puppygedrag is, en vanzelf zal ophouden eens hij erachter is dat er echt wel lekkerdere dingen bestaan. Daarvoor heb ik mezelf wel een stukje moeten overwinnen; vooral bij slakken (die hij koppig verschillende malen is blijven uitproberen, ook al vond hij ze duidelijk niet lekker) en wormen kon ik wel gillen!
En toen ik de hoop al zowat had opgegeven, is het inderdaad uiteindelijk vanzelf verdwenen!
Wat ik ook doe, is hem dingen die ik gevaarlijk vind (sigarettepeuken of harde takjes, bv., glas natuurlijk niet) wel in de mond laten nemen om ermee te spelen, en het pas af te pakken als ik zie dat het te ver in die mond verdwijnt.
Dit met de gedachte dat hij het op die manier wel kan ontdekken (zoals mensenkinderen die ook een hele periode hebben van alles in de mond nemen), maar ik hem ook duidelijk maak dat inslikken niet de bedoeling is.
Van dingen die ik hem echt wil afleren (poep van velerlei oorsprong, weggegooid eten, lijkjes), zeg ik streng dat hij eraf moet blijven (ik schijn het nooit bij een kort bevel te kunnen houden). Heeft hij het al in zijn mond, geef ik het bevel 'los' (dat hij al goed kent van bij het spelen).
Luistert hij netjes naar me, krijgt hij een dikke knuffel en vertel ik hem uitgebreid "hoe slim en flink en braaf hij wel niet is".
Blijft hij eten, crosst hij terug om het verder te gaan opeten, of slikt hij het in, dan gaat hij aan de leiband (analoog met de methode van de Britse supernanny evenveel minuten als hij oud is in maanden). Normaal mag hij altijd loslopen, dus dat ervaart hij echt als een straf.
Net toen ik dacht dat het nooit zou lukken, dat het zelfs alleen maar slechter zou worden, begon het snel te beteren.
En wat ik ook doe (alleen geen idee of het ook helpt, vind het vooral leuk om te doen), is hem tijdens de dag verschillende malen iets aanbieden. Hij krijgt, net als ons, 3x per dag eten, vaak met groente, soep of restjes vis of vlees erbij. Hij heeft ook overal kauwbeentjes rondliggen (die verrassend lang meegaan), krijgt een paar picnicjes als wij een koffiepauze (met koekjes) hebben, en krijgt gezonde snacks (wortel, appel) als wij voor de Tv aan het snacken zijn (meestal minder gezond dan hem). En als wij een stukje fruit eten, mag hij ook een paar stukjes.
Je zou nu denken dat wij een hond hebben die daardoor de hele dag door bedelt en kwijlt, maar niets is minder waar. En dat gold ook voor onze Caedlih.
Maar ik weet dus niet zeker of het helpt...
Ik wens jullie in elk geval veel succes!!!
Ik heb veel gehad aan de raad van een vriend van me: hem gewoon alles wat weinig kwaad kan, laten opeten, dus hout, slakken, insecten, papiertjes, boomblaadjes, bloemen, wormen, mos, gras, onkruid, veertjes.
De gedachte erachter is dat het normaal puppygedrag is, en vanzelf zal ophouden eens hij erachter is dat er echt wel lekkerdere dingen bestaan. Daarvoor heb ik mezelf wel een stukje moeten overwinnen; vooral bij slakken (die hij koppig verschillende malen is blijven uitproberen, ook al vond hij ze duidelijk niet lekker) en wormen kon ik wel gillen!
En toen ik de hoop al zowat had opgegeven, is het inderdaad uiteindelijk vanzelf verdwenen!
Wat ik ook doe, is hem dingen die ik gevaarlijk vind (sigarettepeuken of harde takjes, bv., glas natuurlijk niet) wel in de mond laten nemen om ermee te spelen, en het pas af te pakken als ik zie dat het te ver in die mond verdwijnt.
Dit met de gedachte dat hij het op die manier wel kan ontdekken (zoals mensenkinderen die ook een hele periode hebben van alles in de mond nemen), maar ik hem ook duidelijk maak dat inslikken niet de bedoeling is.
Van dingen die ik hem echt wil afleren (poep van velerlei oorsprong, weggegooid eten, lijkjes), zeg ik streng dat hij eraf moet blijven (ik schijn het nooit bij een kort bevel te kunnen houden). Heeft hij het al in zijn mond, geef ik het bevel 'los' (dat hij al goed kent van bij het spelen).
Luistert hij netjes naar me, krijgt hij een dikke knuffel en vertel ik hem uitgebreid "hoe slim en flink en braaf hij wel niet is".
Blijft hij eten, crosst hij terug om het verder te gaan opeten, of slikt hij het in, dan gaat hij aan de leiband (analoog met de methode van de Britse supernanny evenveel minuten als hij oud is in maanden). Normaal mag hij altijd loslopen, dus dat ervaart hij echt als een straf.
Net toen ik dacht dat het nooit zou lukken, dat het zelfs alleen maar slechter zou worden, begon het snel te beteren.
En wat ik ook doe (alleen geen idee of het ook helpt, vind het vooral leuk om te doen), is hem tijdens de dag verschillende malen iets aanbieden. Hij krijgt, net als ons, 3x per dag eten, vaak met groente, soep of restjes vis of vlees erbij. Hij heeft ook overal kauwbeentjes rondliggen (die verrassend lang meegaan), krijgt een paar picnicjes als wij een koffiepauze (met koekjes) hebben, en krijgt gezonde snacks (wortel, appel) als wij voor de Tv aan het snacken zijn (meestal minder gezond dan hem). En als wij een stukje fruit eten, mag hij ook een paar stukjes.
Je zou nu denken dat wij een hond hebben die daardoor de hele dag door bedelt en kwijlt, maar niets is minder waar. En dat gold ook voor onze Caedlih.
Maar ik weet dus niet zeker of het helpt...
Ik wens jullie in elk geval veel succes!!!
Een labrador heeft weinig om over te blaffen.
Zijn baasje des te meer om over te bloggen.
Zijn baasje des te meer om over te bloggen.