Welke fouten maakten jullie?

[aldidajo]

Ik ben daar gewoon even heel benieuwd naar!

Ondanks een goede voorbereiding, veel leeswerk etc. etc. liepen (en wie weet.... lopen) met onze Barrel toch tegen wat problemen aan die (dankzij dit forum) heel gemakkelijk op te lossen bleken.
Vaak vrij simpel, maar je moet het maar even weten.

Wij zijn dit ons heel erg bewust, maar sommige dingen sluipen er gewoon langzaam in en ingeslopen gedrag is soms moeilijk af te leren.

Ik ben benieuwd of er mensen zijn die ook wat foutjes hebben gemaakt en hoe dit opgelost werd.

Altijd fijn om van elkaar te leren .

[Desiree]

Toen Lara nog een pup was, zag ze er super schattig uit. Er stopten wel eens mensen die zeiden "oh, het hondje van de blindengeleide reclame". En dus stopte ik braaf en mochten ze Lara aaien. Het gevolg was dat we amper langs mensen of kinderen konden lopen toen Lara groter werd, want ze verwachtte steeds een aai of een knuffel. Maar ja, die kwam steeds minder want de schattigheidsfactor nam bij het ouder worden af.

Ik heb het er nooit meer uit kunnen krijgen, maar een volgende hond laat ik niet meer steeds naar iedereen toe gaan of door iedereen aaien en knuffelen.

[esmoezie]

Ik denk dat je het moeilijk perfect kunt doen.
Wij hebben Keo, met de beste bedoelingen, overgesocialiseerd. Vooral richting andere honden was Keo overenthousiast. Het gaat nu wel aardig met het wandelen, behalve als hij enkele bekende hondjes ziet en als hij weet dat hij zo los mag met andere honden, dan is hij nog steeds een stuiterbal.
Een ander puntje is naar zijn plaats sturen. Ik zei dan dat hij naar zijn plaats moest, maar als hij dan niet meteen ging dan riep mijn vriend er nog eens overheen. Als ik nu zeg dat hij naar zijn plaats moet, dan gaat hij eerst mijn vriend aankijken totdat die plaats roept Eigenlijk logisch

[HennyH]

Helaas zijn niet altijd alle fouten te herstellen. We hebben bij onze eerste hond slecht gereageerd op zijn voedselnijd en het eigenlijk alleen maar erger gemaakt.

In die tijd, 1984, had je nog geen gedragstherapeuten. Een puppiecursus met slipketting bij de kynologenclub en Martin Gaus op TV met dierenmanieren waren mjn leidraad.

Zero zat grommend in zijn mand en als ik nu naar de foto's kijk zie ik dat hij bang was. Oren naar achteren en die blik in zijn ogen, gewoon zielig, en wij maar mopperen op hem dat hij stil moest zijn. Gelukkig bleef het alleen bij grommen maar het was nooit mogelijk om lekker te knuffelen want daarvoor was er te veel spanning ontstaan.

Natuurljk hebben we er veel van geleerd en er zijn ook een hoop dingen wel goed gegaan. Hij is tenslotte 12 jaar bij ons geweest.

De honden die na hem kwamen hebben nooit voedselnijd gehad. Bij elke pup liep je wel tegen iets aan wat je nog niet eerder had meegemaakt. Maar de puppieklasjes van tegenwoordig zo anders en helpen bij veel dingen om die in goede banen te leiden.