roef schreef:mooie meid hoor
fijn ook om te zien want steeds als ik aan broodfok denk of er iets over hoor dan zie ik haar in en in trieste koppie voor me met die hartverscheurende ogen
dus is het geweldig om haar zo te zien.
is ze helemaal er overheen of heeft ze nog wel eens dipjes?
Het gaat nu erg goed met Coco. Vooral het eerste jaar was best moeilijk.
Lag ook wel grotendeels aan mezelf omdat ik haar steeds wile oppeppen omdat ik vond dat ze depri was. Maar ze blijkt gewoon een veel rustigere en minder enthousiaste hond dan wat ik gewend ben.
Ik weet natuurlijk ook niet hoe oud ze is (ze kan 10 zijn en er jong uit zien maar ze kan ook 5 zijn en er oud uitzien) en haar linkerheup is in erbarmelijke staat, dat heeft ongetwijfeld ook te maken met het feit dat zij rustiger is.
Ze heeft wel grote verlatingsangst die ik er niet uit krijg, van zodra ik uit beeld ben, wordt ze bang. In huis sloopt ze dan heel erg, op een dag kwam ik thuis en ging de deur niet open, bleek dat ze de zetel voor de deur had getrokken en heel de zitting was eruit gebeten, ondertussen kan ik er al mee lachen hoor
. Omdat op den duur heel mijn huis leeg was en ik bang was dat ze ook de muren zou gaan slopen heb ik toch maar haar geleerd om een paar uurtjes per dag in de bench te blijven terwijl ik gaan werken ben en gelukkig gaat dat super, het is haar veilige plaats en ze is niet meer bang dan als ik weg ben, ze slaapt dan gewoon rustig.
Qua karakter is Coco echt wel een gouden hond, geen greintje agressie, altijd even lief en zachtaardig, ze kan overal mee naartoe want zolang ik maar in de buurt ben, voelt ze zich overal op haar gemak en ze luistert altijd even goed, ze is ook altijd tevreden, eigenlijk best wel de ideale hond