We hadden vroeger thuis altijd een hond (verschillende rassen), toen ik "het huis uitging" was dat een zwarte labrador. Het is altijd mijn wens geweest om die ook voor mezelf te hebben. Mijn man wou alleen een hond "buitenshuis" (waakhond in kennel), maar ik wou er juist een IN huis
De eerste jaren werkte ik fulltime buitenshuis, daarna kwamen de kinderen en ben ik op ons bedrijf mee gaan werken. Toen de jongste 4 jaar werd en naar school moest, werd het zo stil in huis... Toen heb ik de knoop door gehakt, er komt een hond (uiteraard IN huis
) Mijn man vond het wel goed, maar geen grote en het was "mijn" hond. Maw, "ik doe er niks mee." Er kwam een herplaatser op ons pad, een middelmaatje en binnen een maand was mijn man net zo gek met hem als de rest van ons gezin. Toen Simba oud werd en alleen nog van de bank af kwam om een "sanitaire stop" te maken, hebben we besloten om een pup erbij te nemen. Mijn man had eerst nog zoiets van, we wachten met een nieuwe totdat Simba dood is, maar mijn jongste zoon was niet zo'n held alleen in huis als het donker is. En ik was regelmatig met de oudste 2 kinderen 's avonds weg naar de manege. Met de hond erbij voelde mijn zoontje zich wel veilig, dus er kwam een hond bij. Mijn wens "een zwarte lab" was er nog steeds en na met gemor is mijn man overstag gegaan.
Wat een erg leuke bijkomstigheid was, Simba kreeg een "opleving" en is nog 3/4 jaar bij ons geweest. Aktiever dan hij het half jaar daarvoor was geweest
En jullie snappen natuurlijk wel dat mijn man nu net zo gek met Devil is, als de rest van ons gezin
We zijn zelfs aan 't rondkijken voor een hond erbij (uiteraard een labrador, dat is echt mijn favoriete ras
)
Groetjes Marion