Ik probeerde het nog een beetje achter te houden maar dat is zoooo moeilijk ...!!! Plus ik vind dat ik het gewoonweg MOET delen met deze lijst! Ik heb geweldig nieuws!!! Maar ik zal beginnen bij het begin; het zal een heel verhaaltje worden trouwens
.
Om even terug te gaan in de tijd: Ik had enkele weken geleden de voorzitster van mijn geleidehondencentrum gemaild voor iets helemaal anders, en ik kreeg toen een mail terug met als laatste vraag of ik zeker wel aanwezig zou zijn op de barbecue, terwijl ik al had ingeschreven, maar schijnbaar steunen mensen soms BCG door in te schrijven maar dan niet aanwezig te zijn. Min of meer dacht ik wel van: Goh ja, één of andere instructrice zou me wel eens willen spreken misschien, en oké, ik vond het raar ja, maar ik d8: Laat ik m'n energie nu niet in die "wat zou dat willen zeggen-spelletjes" steken. Uiteindelijk bleek dat er toch iets in mekaar was gestoken maar het moest voor mij een supersurprise worden … en dat is het ook geworden!
Gisteren, op zondag 28 augustus, had de jaarlijkse barbecue bij het BCG dan plaats. We troffen het echt helemaal met het weer, en ook het eten smaakte weer heerlijk, de mensen daar zijn toch altijd zo superfamiliaal, en de woefkes, die zijn nog het interessantst van allemaal natuurlijk, hihi.
We waren zelf met ons hele gezin inclusief huishond met de wagen gekomen, en we arriveerden eerder aan de late kant nl. omstreeks 15u, hoewel we hadden gedacht al om 14u daar te zijn. Nou ja, voor mij maakte het niks uit hoor. Ik had met een mede-aspirante afgesproken die ik een uurtje later daar dan ook trof.
Eigenlijk hebben we vooral in het begin niet gigaveel gebruikers en geleidehonden gezien, en ook troffen we helaas maar één pleeggezin. Wel was dat toevallig het pleeggezin van een heuse apricot-kleurige koningspoedel, Unique genaamd. Daar heb ik trouwens ook enkele kiekjes van gemaakt met mijn digi, die ik tegenwoordig altijd en overal op sleeptouw neem.
Toch zat de sfeer er gewoonweg dik in, en het werd altijd maar beter met de minuut. Toen mijn zus en ik voor de 2de keer hadden aangeschoven aan de barbecue en wilden terugkeren naar onze tafel, had een gebruiker ons blijkbaar opgemerkt waarop wij natuurlijk meteen naar dat groepje gingen. Daarin bleken nog een 5-tal andere gebruikers te zitten. Ook de voorzitster zat daar met haar hond, en zij vroeg me meteen om er bij te komen zitten. Ik schrok wel moet ik zeggen ... Maar ik kon op dat moment nog niet toehappen omdat ik net met een bord vol eten in mijn hand stond, en ik ook met andere mensen aan tafel zat, en je dan toch niet zomaar kan weggaan zonder iemand verwittigd te hebben hé. Ik besloot dus na het eten terug te komen, hoewel dat er eigenlijk nooit meer van gekomen is
.
Dat eten was trouwens verrukkelijk. Ik ben altijd zo blij als een klein kind dat ik op de BCG-barbecue geen schrik moet hebben als vegetariër; want het kon gewoonweg niet op met groentjes, aardappeltjes, rijst, salades, macaroni, sausjes, ... En allemaal zonder vlees. Nou ja, dat laatste was er ook in overvloed hoor voor de vleeslustigen onder jullie
.
Onder het eten zagen wij plots één van de instructeurs verschijnen, een moment waarop eigenlijk onze tafelgenoten en ikzelf in volle spanning hadden zitten wachten. Mijn moeder deed via handgebaren het teken dat ze anders maar eens naar onze tafel moest komen om te babbelen, maar schijnbaar had ze daarop negatief geantwoord. Ik vond het nogal raar en erg eigenlijk, maar mijn moeder zei nu wel dat ze een golden retriever vast had, en misschien was ze even nog op iemand aan het wachten ofzo, dat weet ik eigenlijk niet. Maar in de veronderstelling dat ik nog naar de tafel van Adeline en de andere gebruikers zou gaan, was ik eigenlijk niet superteleurgesteld.
Even na het eten bleek de taxi voor mijn mede-aspirante en haar vriend al te zijn gearriveerd. Ik vond het eigenlijk wel enorm erg voor de mede-aspirante, omdat zij enigszins gehoopt had een gesprek aan te knopen met de instructrice, maar zij kwam eigenlijk enkel langs om te melden dat de taxi stond te wachten. Ik vermoed dat er dan ook niet erg veel gesproken is geweest, maar ja, ik kan daar helaas ook niet aan helpen.
Mijn vrienden waren nog maar net weg, toen plotsklaps de 2 instructeurs Marja en Jules aan onze tafel stonden. Het was inmiddels ook al best laat geworden (18:45u), en het grootste deel volk was ook al weg. Ik vond het al verdacht, maar ik durfde niet hopen ... Ik kreeg de vraag: "of ik alleen mee kon gaan met hen, want men had me voor iets nodig".
Klinkt redelijk cryptisch, nietwaar? Ik was eigenlijk niet direct in de veronderstelling dat er groot nieuws zou volgen, en omdat we door het gewone steegje gingen waardoor je altijd op de “barbecueparking” terechtkomt, was ik eigenlijk ook niet echt aan iets verdachts aan het denken. Ik dacht: Die sturen me naar dat groepje blinden die links van het steegje zitten te tafelen omdat die vragen hebben rond webtoegankelijkheid. Of in het beste geval krijg ik gratis een ijsje ofzo (je weet nooit hé, hihi). Ik vond het echter al vreemd, toen we niet naar links, maar naar rechts gingen, richting gerechtentafels zelf. Het werd nog vreemder toen ik ineens allerlei kabels voelde, en ik in de mot had dat we naar de echte autoparking liepen, alleen hadden we nu een binnenweg genomen, smile.
Ineens hoorde ik een camionettendeur opengaan ... Meteen kwam er een zwart beest uitgevlogen zeg!!! Deze black beauty want ja, dat is ze echt, ze heeft een fantastisch mooie vacht, heeft de naam Olly en is dus zoals je wellicht kan raden een vrij klein gebouwde zwarte labrador retriever teef van ik dacht 2,5 jaar oud. Olly, of ook wel Olliebol genaamd, zit in de laatste opleidingsfase, en ... Marja, de hoofdinstructrice, wilde eens kijken of het looptempo van Olly bij me zou passen!!! Als dat zo was, dan zou het mijn hondje worden! Oh ik kan jullie niet vertellen hoe ik stond te trillen op mijn benen zeg!!! Dat alles gebeurt dan in 5 minuten tijd en je weet absoluut niet goed hoe en wat, maar je voelt je dan ineens super natuurlijk. WAT EEN VERRASSING!
Nou ja, eerst mocht ik op de parking Olly wat bekijken en haar begroeten. Eerst keek ze natuurlijk nog wel om naar Jules en Marja (2 instructrices), logisch ook. Ze was zo lekker rondjes aan het draaien uit blijdschap, en sprong gelukkig niet op (ik vind dat zelf erg lastig bij honden die dat doen). En na het draaien kwam Olly wat snuffelen aan mij, en kon er met de rapte een kusje op m'n neus en een beetje in mijn linkeroor vanaf. De begroeting was vrij kort omdat Jules ineens al het tuig had bovengehaald en van zodra Olly dat in de mot krijgt, is er geen houden meer aan, smile.
Het tuig was om en toen was het zover ... Ik mocht met Olly lopen. Het eerste wat Marja zag, was dat de huidige beugel te lang voor me was, en ik daardoor zo’n beetje heel voorovergebogen liep (ahummm) en zelf het gevoel had dat ik nog sneller moest stappen om bij haar in de buurt te komen; ik liep nl. meer schuin achter haar achterwerk dan aan de zijkant à naast achterpoten. Ik had dat wel zelf door hoor, en juist daarom ging ik maar supersnel, maar ook niet echt mooi dus, héhé.
Ik moet ook zeggen: Ik kende daar werkelijk niks, en ik snapte zelfs de structuur van die parking of kazerne niet eens (logisch als je er alleen maar met de auto over rijdt en er wellicht nog veel andere hoeken en zijstraatjes enzo zijn). Ik moest dan echt volledig op die hond vertrouwen, terwijl Marja de hond commando's gaf! Marja hield voor de zekerheid ook de leiband vast en liep dus achter mij, en ik mocht de beugel vastnemen en de hond gewoon volgen. De eerste 100m ging Olliebol maar aarzelend vooruit. Ze keek wat onhandig achterom, zo van: "huh, wat is me dat hier nou en wie is dat nu???" Madam draaide zich in het begin zelfs 2 keer zeer fanatiek om, zodat ik plots het tuig ook moest loslaten. Na een stemcorrectie was dat ook weer snel verholpen. Het leuke aan Olly is trouwens dat zij erg op de stem gefixeerd is; je hoeft geen riemrukje te geven als ze iets fout doet. Zalig …
Ik voelde dat stoppen, omdraaien en aarzelen echter allemaal perfect aan en omschreef Marja dat ik dacht dat ze nog wat onzeker was. Het tij keerde gelukkig voor mij heel snel. Er kwam een bocht aan en dan is Olly niet te houden want ze is daar werkelijk gek op. Ze boomde serieus door, en ja, ik moet zeggen ... Dat ik toen ineens weer wist wat ik had gevraagd: een goede doorstapper. Tsjonge, die Olly ... Dat is niet normaal jongens en meisjes, die gaat zo snel! En Marja zei dat ze (ik denk net als Cazan, Harry), eigenlijk ook 3 tempoversnellingen heeft. Enfin, het looptempo met de nadruk op loop, wat we nu deden, was haar normaal tempo. Ze kan echter nog veel sneller gaan volgens Marja, en dan kan je maar beter je sportschoenen meenemen; je kan er perfect mee gaan hardlopen. In heel drukke situaties gaat ze een beetje trager maar Olly is zo'n hondje dat net zoals mij eigenlijk altijd snel wil zijn en gaan, dus het is wel leuk eigenlijk dat ze dan net Olly gevonden hebben voor mij!
Wat het tuig betreft: Het is moeilijk te omschrijven maar het is in elk geval heel stevig en van ijzer gemaakt, geloof ik. De kleuren zijn wit en fluogeel, echt prachtig (althans dat denk ik toch).
Hoe het uiteindelijk was om met een geleidehond te lopen, vragen jullie je af? Ik heb dus een kwartier gelopen met Olly, en ik moet zeggen dat ik vanaf de eerste minuut al 1 ding niet meer miste: mijn lange witte stok. Ja, ik weet wel dat daar voor- en tegenstanders tegen zijn, maar ik voelde mij echt zo ontzettend bevrijd! Ik voelde me helemaal lekker warm en rustig vanbinnen! Ik kende het traject dus niet, en we liepen in het begin gewoon rechtdoor. Marja gaf overigens de commando's hoor, en ik moest dan maar volgen hé. Ik voelde eigenlijk perfect aan wat Olly bedoelde. Ze stopte bijvoorbeeld voor een stoeprand, maar dan voelde ik aan de pootjes hoe hoog dat was en moest Marja mij zelfs niet helpen. Ook stopte Olly nog voor iets waar we langs moesten gaan, maar dan stond ze meer naar de linkerkant gedraaid, dus dan wist ik dat dat geen stoeprand was!
Weet je, ik vroeg dus achteraf waarom Olly per sé op de straat ging en wat dat obstakel dus was op het voetpad hé. Nu gaan jullie dus wel lachen, denk ik, of misschien is het toch herkenbaar voor jullie honden??? Tsja, het was dus een soort rioolput dat daar lag, enfin, wel allemaal dicht materiaal zonder dat je het water kon zien ofzo hoor, en oké, het was nu met ander materiaal gemaakt, maar niet echt hoger gelegen ofzo. Nou ja, zij ziet zoiets toch als obstakel, en leidt je liever er rond of gaat dan liever aan de overkant lopen, dan er zelf op te gaan! Superlollig gewoonweg, hihihi.
Oh ja, het is gelukkig geen trekker; je kan echt met je pink het tuig vasthouden als je wilt!!! Niet dat ik dat van plan ben hoor, maar het is maar om je een idee te geven hoe soepel zo’n geleidehondje gaat en hoe simpel het is om via zo’n tuig iets aan te voelen, althans dat idee had ik toch.
Wat voor karakter ze heeft, dat weet ik eigenlijk zelf niet zo goed omdat ik eigenlijk maar 15 minuutjes met haar gelopen heb, en daarnaast ook maar 15 minuutjes nader kennis heb gemaakt. Ik moet dus afgaan op Marja. Volgens haar is Olly een zeer zorgzaam hondje, heel gemakkelijk, heel netjes en heel beleefd. Ik schrok er tevens enorm van toen Marja me vertelde dat Olly absoluut geen straatvreter is, maar eerder nog gaat vragen of ze wel iets mag pakken, als ze het al in haar hoofd krijgt om iets van straat te willen pakken tenminste! Wat tof! Ik vroeg haar wat de nadelen zijn van Olly, maar ik vind de opgenoemde nadelen eigenlijk helemaal niet erg. Nu ja, volgens mij ga je die dingen sowieso ook nog wel allemaal ontdekken eer je uiteindelijk op stap bent hoor.
Enfin, Olly is eigenlijk niet tuk op honden en andere dieren, maar vooral niet op honden. Daardoor zal ze in tuig heel snel ook weer de hond(en) of andere dieren willen ontwijken en dus aan de overkant willen gaan. Ook uit tuig is ze wel lief met honden, maar ze heeft er zelf niet zo'n grote behoefte aan, ze is meer een Einzelgänger net als mij. En ze heeft weinig tot geen dominante trekjes; ons huishondje Midas is een reu en het was al meteen duidelijk dat hij ging domineren over haar; Olly liet het gewoon doen, ze trekt zich er niks van aan en toont ook absoluut geen interesse in andere hondjes. Alleen toen Pluto, de golden retriever en kennelgenoot van haar ook op het toneel verscheen, moest er nog wel eens een stemcorrectie volgen want Olly begon toen wel erg te snuffelen, (uit tuig hoor), al moet ik zeggen dat Pluto eigenlijk nog veel enthousiaster reageerde dan Olliebol die het enkel bij veel snuffelen hield.
Ook bij grote evenementen kan Olly nogal eens vergeten dat er af en toe gewerkt moet worden, maar na 1 stemcorrectie is dat ook weer voorbij. Het is alleen zo dat ze dan erg snel afgeleid wordt. Maar ik vind het niet zo erg, enfin, ik hou zelf ook niet van massa-evenementen en zo'n barbecue ofzo is ook maar voor 1x/jaar hé. Volgens Marja is Olly een heel gemakkelijk hondje, maar ja, eerst zien en dan geloven hé, smile.
Concreet: Ik ben nog niet officieel uitgenodigd, die brief zal één van de volgende dagen of misschien zelfs weken wel in de bus vallen. Reden? De class is gepland rond half oktober, nog 1,5 maand geduld
. Ik heb tevens gevraagd wie mijn mede-classer wordt, maar dat is nog niet helemaal duidelijk omdat Oeshi, de hond die dan ook zou moeten afstuderen, nog niet helemaal klaar is, en het ook nog niet vast staat wie daar dan bij zou horen (zij dacht wel aan een vervanging). Heel misschien moet ik dus alleen naar Tongeren, maar dat zou ik niet erg vinden. Enfin, we zien wel hoe het met Oeshi afloopt, maar Olly is dus voor mij gereserveerd!!!
Nu, ik ben best blij enerzijds, ook wel bang en afwachtend anderzijds hoor. Ik heb zoiets van: OK, eerst moet de bevestiging nog komen, dan moet de class zelf nog doorgaan (je weet nooit of er eens iets met Olly, de instructrice, het centrum of mij gebeurt hé), en dan moet de class zelf ook nog lukken hé.
Ik ben zelf blij dat ik nu eindelijk niet meer hoef te wachten, en het kriebelt serieus vanbinnen. Ik ben sinds gisterenmorgen 10u op en ben nog niet kunnen gaan slapen, want vannacht kon ik enkel maar aan Olly denken, hihi.
Ik heb het ook wel een beetje lastig met mijn mede-aspiranten en mensen die een vervanghond nodig hebben. Brr, ik vind het zo erg dat mensen zo lang moeten wachten, en ik denk dat de 5 jaar wachttijd die ik net niet gehaald heb, nu wel door een aantal mensen zal overschreden worden bij mijn school. Ik sprak met een andere aspirante, waar ik mijn denkbeeldig petje voor afdoe, want zij stond ook al 4 jaar te wachten en had nog maar 3 maanden geleden een allereerste huisbezoek gekregen. Ik zou toch al lang(er) van me hebben laten horen maar zij wachtte rustig af, als ze maar een hond zou krijgen van BCG. Daar heb ik dan toch veel respect voor. Hoewel ik er nu zelf wel op korte termijn een hond krijg, en eigenlijk vrij lang gewacht heb en ook echt een hond van BCG wilde, moet ik zeggen dat ik toch regelmatig en zeker in het begin veel van me heb laten horen.
Tsja, en ik denk dat dat nu goed geluk is dat Olly bij me past, want passen doet ze zeker bij me! Zo'n snelle stapper konden ze echt niet aan iedereen geven, en ze is een makkelijk hondje (althans volgens de instructrice), plus het is een beetje een zorgzaam, proper, liefhebbend typetje. Daar herken ik me zelf ook wel een beetje in ja.
Ik zal superhard duimen voor al wie een hond heeft aangevraagd of dat nog wil doen, en zeker voor zij die bij BCG dat willen doen of er wachten, en weet dat geduld altijd beloond zal worden. Als je echt wilt wachten en een hond wilt van BCG, dan zal je zien dat je op een dag daarvoor heel erg beloond zal worden. Enfin, bij andere scholen zal het wachten ook wel lonen, alleen zijn de wachttijden bij BCG bij mijn weten meestal dubbel zo lang als die bij andere Belgische scholen.
Oh ja, ik heb een fotopagina aangemaakt met allemaal foto's rond de barbecue en ook foto's van Olliebol en mij aan het werk! Kijk eens op:
http://www.kimbols.be/geleidehond/bbc2005_fotos.php
Ik heb nog geen ziende over de vloer gehad die mij die foto's kan omschrijven dus dat wordt iets voor later, sorry! Maar al wel zeker in beeld gebracht van honden: Unique (koningspoedel), Ilan (golden retriever), Niels (golden retriever), Midas (eigen huishondje), Winny (witte labrador), Gizzy (golden retriever), Jeller (gele labrador), Bono (gele labrador) en Jarno (gele labrador). En oh ja, mijn eigen Olly dus ook nog
.
Ziezo dat was mijn verhaaltje een beetje. Als je nog vragen hebt, vuur maar af!
Groetjes
Kim
Kim en geleidehond op pensioen Olly, een zwarte labrador retriever van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren.
geen vragen, en ik ben geweldig blij voor jouw 
Marron R.I.P
Quan en Rumi
Skye, Phlyn, Rhuna en Ramses