Gabber mijn allerliefste vriend ingeslapen

[GABBER]

o lieve Gabber, ik mis je zo, en ik hoop dat je nu gelukkig boven bij de regenboogbridge, met alle vriendjes
Maar ik kan je nog niet loslaten, het verdriet is zo erg, en ik mis je zo.
Het is zo stil.De tranen stoppen niet.
bedankt lieverd, voor 14 jaar liefd en vriendschap

van je vrouwtje Sylvia

ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de lieve berichtjes, dat doet me goed

[Mousy]

Hallo Sylvia,ik had het al gehoord van Alice,waar ik ook zoveel steun aan heb na het overlijden van wammes.Dus ik weet hoe je je nu voelt,en weet dat ik aan je denk.Heel veel sterkte met dit zware verlies van je GABBER.Een mooi verhaal over jullie leven samen,en dat neem niemand je meer af.Overal waar je gaat zal hij bij je zijn en je vergezellen in het leven.Koester jullie mooie jaren samen.Groetjes:Mousy

[GABBER]

Hierbij wil ik Alice super bedanken, zij heeft mij de afgelopen weken zoveel liefde en steun gegeven.
Wat een topvrouw is dat. Het deed en doet mij nog steeds heel veel, zoals alice mij helpt en steunt,



LIEVE ALICE BEDANKT.[img][img]http://i735.photobucket.com/albums/ww359/sylvia_037/DSC_1291-1.jpg[/img]

[Bowie]

There's something missing in my home,
I feel it day and night,
I know it will take time and strength
before things feel quite right.
But just for now, i need to mourn,
My heart -- it needs to mend.
Though some may say, "It's just a pet,"
I know I've lost a friend.
You've brought such laughter to my home,
and richness to my days.
A constant friend through joy and loss
with gentle, loving ways.
Companion, friend and confidante,
A friend I won't forget.
You'll live forever in my heart,
My sweet, forever pet.

-- Suzanne Taylor

[rimanime]

Sterkte

[Alice van Ginkel]

Hierbij wil ik Alice super bedanken, zij heeft mij de afgelopen weken zoveel liefde en steun gegeven.
Wat een topvrouw is dat. Het deed en doet mij nog steeds heel veel, zoals alice mij helpt en steunt,



LIEVE ALICE BEDANKT.[img][img]http://i735.photobucket.com/albums/ww359/sylvia_037/DSC_1291-1.jpg[/img]

O Sylvia, ik heb het graag gedaan, meid! Ik heb het zelf meegemaakt en ik heb uren op het Forum gezeten, huilend achter mijn computer en zoveel troost en steun gehad van mensen die ik helemaal niet ken maar die me gedichtjes en lieve woorden toestuurden. Ik weet niet hoe ik anders die moeilijke tijd was doorgekomen.

Ik vind het fijn dat ik je tot steun ben, ik moest even slikken toen ik dit berichtje las, maar wat voelt dit goed.

Weet je Sylvia, Youri is op 10 mei overleden en dan krijg je maanden laten, met de kerst, zomaar ineens een kaartje van iemand die aan je denkt en je sterkte wenst met de eerste kerst zonder Youri. Dat kaartje zal ik altijd bewaren en ik ben die persoon daar héél erg dankbaar voor. Jij weet wel wie ik bedoel.

Bedankt, meid!

[Ine55]

Sterkte.
Na verloop van tijd wordt het verdriet minder en komen de blije en leuke herineringen aan je Gabber boven.

Gabber rust zacht en geef onze hondjes boven achter de regenboog een dikke lebber van ons.

Gr. Ine

[shadow2005]

Wat triest
Heeel veel sterkte !! Je hebt gedaan wat voor Gabber het beste was.. Dat getuigt van liefde !!

[Mousy]

Ja Gabber,Alice is een morrdwijf!!!!!!!!!!!!!

[Laika2007]

Heel veel sterkte met het verlies van jouw kanjer Gabber!!

[chantal-77]

Lieve Gabber,

14 jaar geleden heb ik jou voor het eerst in mijn armen gesloten,
We kwamen kijken bij jou moeder, en jij was de grootste uit het nest.
Toen wist ik al dat ik jou al mijn liefde wilde geven.
Precies 2 dagen voor mijn 28 e verjaardag kwam jij bij ons.
Intussen was ik ook zwanger en zo misselijk als maar kon.
Dus eigenlijk kwam dat weer goed uit, want ik ging niet werken.
Met jou op mijn buik, zo klein mormeltje nog, lagen we samen op de bank.
Het was iets minder leuk dat je aan de diaree was, en ik met mijn misselijk gevoel de kamer moest schoonmaken en jou in bad moest stoppen.
We gingen samen op puppycurcus, en wat luisterde je daar goed.
Maar zodra we thuis kwamen , en ik jou gedrag aan het baasje liet zien,
deed je het gewoon niet.
In januari midden in de nacht werd Brian geboren, en jij gabber zat vreselijk te janken onderaan de trap.
De dokter zei, geef de hond maar de nageboorte, dan worden het dikke vrienden.
En inderdaad Brian en Gabber dat was 1.
Behalve als brian zijn orgel aanzetten, dan ging gabber huilen als een wolf.
Ook deed jij dat als er een sirene buiten was, je leek wel een wolf.
In 1999 werd Sennah geboren, en weer kreeg jij de nageboorte, en weer moest je huilen onderaan de trap.
Ook jullie werden vrienden voor het leven.
Met de kinderwagen en kinderen gingen we vaak naar het strand, en het bos kon je lekker rennen en zwemmen, dat deed je zo graag.
Zodra je thuis de kans kreeg, rende je naar de ringsloot en sprong erin.
Alleen duurde dat 2 uur, want je kwam er lekker niet uit. stond ik daar met me witte broek en koekjes, die je snel pakte en snel weer in het water sprong.
Zo ging dat al die jaren, je was altijd vrolijk en blij.
Todat je in 2007 werd aangereden door die auto.
We schrokken ons rot, en gingen snel naar de da.
Daar werden we niet vrolijk van, want je had een open botbreuk en een verbrijzeld voorpoot.Volgens de da moesten we er rekening mee houden, dat we jou in moesten laten slapen,want je was veel te oud om te genezen!Maar wonder boven wonder groeide je bot toch weer aan.
8 weken hebben we je getild, en toen kon je weer lopen.
Rennen en zwemmen dat ging niet meer, maar dat gaf niet.
je was er nog. Maar in augustus viel je om, en kwam niet meer voorruit.
We dachten meteen aan artrose. En inderdaad je had artrose, en kreeg daar medicijnen voor, en kon weer lekker lopen.
Alles ging zijn gangetje,tot vorig maart 2009.
Je was vreselijk aan de diaree en moest bloed overgeven.
Je was ontzettend lusteloos, en we dachten echt, nu raken we je kwijt.
We hebben de hele nacht opgezeten en zijn naar 4 dagen weer naar de da gegaan, want je at niet meer, keek heel leeg, kon niet meer lopen en spuugde en had nog steeds diaree.
Weer werd ons verteld dat het misschien wel beter was om jou in te laten slapen.
Maar jij, liet niet gebeuren. want de volgende dag begon je langzaam te eten, en weer te lopen.
Wat waren wij blij. Alles ging weer zijn gangetje.
In November sloeg de artrose weer toe, we moesten je naar huis tillen, want je kon niet meer op of om. Op het labradorforum had ik gelezen, dat er een nieuw middel was, die heel goed hielp tegen artrose,
En ja hoor, het lopen ging weer beter.
We merkten wel dat je conditie niet goed meer was.
Als we naar de uitlaatplaats gingen, was je helemaal blij.
Kijken naar de andere spelende honden, vondt je geweldig.
En als we dan weer naar huis moesten, dan ging dat met veel gehijg, en stopte vaak om even te gaan liggen.
De laatste maanden van je leven ging het steeds moeizamer met lopen.
En de afgelopen weken, ging je steeds meer liggen.
Ook kreeg je last van je voorpoot die verbrijzeld was,
Je liep voor mank en achter kon je niet omhoog houden van de artrose
Je sliep ontzettend veel, maar was altijd blij.
Vooral koekjes daar was gek op, en ja die kreeg ook veel.
Daarom lieve schat, willen we je van de pijn verlossen, en moeten we je laten gaan!!
Al doet het me ontzettend pijn, en verdriet, want ik wil je niet missen.
Het afscheid was ontzettend heftig.

Lieve lieve Gabber, bedankt voor 14 ontzettend fijne jaren. Ik mis je zo.
En hoop dat je nu zonder pijn weer lekker kan rennen met al je vriendjes en je broer nicky


Dag lieve gabber, ik hou van je

Van je allerliefste vriendin en vrouwtje Sylvia

Prachtig en met zoveel gevoel geschreven. De tranen rollen over mijn wangen. Gabber heeft een fantastisch leven bij jullie gehad. Afscheid nemen doet ontzettend veel pijn en verdriet en zo ook het gemis na het afscheid. Probeer zo veel mogelijk aan alle mooie dingen te denken die jullie samen hebben gedeeld en heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

[Tilly]

Wens je veel sterkte en kracht toe