Als ik eventjes ben weggeweest
en ik kom dan weer naar huis,
dan lijkt het wel een heel groot feest,
en denk ik: ik ben weer thuis!
Er wordt geknuffeld en gelikt,
meteen geef je mij een poot,
of anders 'óf het mij nu wel of niet schikt',
kruip je op mijn schoot.
je voelt altijd met mij mee,
in vreugde en verdriet.
je geeft liefde, en bent tevree,
met al wat ik je ook bied.
Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop?
je bent voor geen miljoen te koop,
m'n lieve, kleine, trouw hond.
Mijn labrador kjenta
Gedicht
-
- Speurneus
- Berichten: 15115
- Lid geworden op: 28/08/04 00:17
- Locatie: Beerse
- Contacteer: