Pagina 1 van 1
wammes
Geplaatst: 12/05/10 15:27
door Mousy
Nog elke morgen als ik naar beneden ga hoop ik je lieve zwarte koppie weer te zien,beneden aan de trap.Als ik naar buiten kijk,wil ik zo graag dat je daar weer op je vaste plekje ligt.En als ik mijn ogen sluit,en mijn handen je zoeken om je te strelen,grijp ik in het niets.
Tegelijkertijd hoor ik je zuchten in je mand,omdat ik het zo graag horen wil.Jij ,lieve Wammes zorgde ervoor dat ik weer weet dat liefde ontzettend pijn kan doen.Ik weet dat je in mijn hart woont,maar ik mis je zo
Mousy
Geplaatst: 12/05/10 16:42
door Miske
Wat mooi en verdrietig! Knuffeltjes hoor!!!
Geplaatst: 12/05/10 17:03
door luckylabrador
Mooi, wat kun je toch ontzettend van ze houden.......
Geplaatst: 12/05/10 17:50
door esmoezie
Wat een enorm gemis moet het zijn
Sterkte
Geplaatst: 12/05/10 17:55
door Alice van Ginkel
Lieve Riet, kijk naast je, daar staat Wammes en hij zegt je niet zo verdrietig te zijn want bij elke stap die je zet loopt hij met je mee.
Liefs Alice.
Geplaatst: 12/05/10 21:47
door esther-sarah
Het is vreselijk. Je verwoordt precies hoe ik me ook voel. Ik mis Sarah net zo. Het verdriet is, 8 maanden na haar dood, nog steeds zó intens! Het enorme gemis... Die lieve, trouwe, liefdevolle bruine ogen, haar zachte warme kop op mijn schoot, terwijl ze bij me op de bank lag...
Het verdriet zal wel slijten, dat zal allemaal best wel. Maar nu...nu is het nog zo vreselijk aanwezig...
Ik voel met je mee...
Geplaatst: 17/05/10 08:56
door Laika2007
wat mooi en ontroerend tegelijk!!