Ik had ze even op een laag tafeltje gelegd , moest de jas en de laarzen nog uittrekken.
Weer terug in de kamer, nergens de enveloppen te bekennen.
Ik wist toch zeker dat ik ze daar neergelegd had.
Voorbij de eerste stoel gekomen zag ik het, tenminste wat er van overgebleven was. 2 kerstkaarten, door de een versnipperaar tot kleine frutseltjes omgetoverd. Ik kon gelukkig nog de namen lezen van de mensen die zo aardig waren om mij alvast een kerstkaart te sturen.
Maar het was toch wel heel leuk geweest als ik ze voor de sfeer op had kunnen hangen.
Nulay


