Vandaag liep ik met het tweespan op 4 poten door het bos. Ineens schieten ze weg en als die 2 wegschieten weet ik waar ze mee terug komen...een dood iets. Nu was het dus Nixie die dus met een dode fazant terug kwam. Nog in prachtige staat bijna te jammer om te apporteren. Maar door de sneeuw en de ijzel goed bewaard gebleven. Vond Nixie dus ook want die heeft dus 10 min lang met dat dode ding in zijn bek rondgelopen. Ik kwam maar geen prullenbak tegen dus dan maar hopen dat je geen mens tegenkomt. Nu vond die kleine etterbak van een Bonus dat uiteraard erg spannend aan delen doet Nixie dan echt niet dus tsja daar loop je dan als zielige puber pup van 6,5 maand eromheen te huppelen in de hoop dat ie het zou laten vallen. Nou niet dus forget it fransoosje
Dus Bonus moet gedacht hebben de groeten er ligt vast meer en laat er nou idd meer liggen, en allemaal niet in zo'n goede staat als die arme fazant...Ofwel meneer de fransoos kwam met een praktisch verteerd, nog in goede benige staat, konijn aan. Gewoon verteerd, ach en dat alleen het ruggegraatje alles bij elkaar houdt en de pootjes gewoon nog intact zijn en er een staartje aan bungelt maakt toch niet uit? Je hebt wat gevonden en je bent er trots op. Vrouwtje zie wat ik heb en vrouwtje maar roepen oooohhhh wat hebbie daar voor mooooiiiiissssssss. Kwispel kwispel, broer zie mij zie mij.
En daar liep ik dan de een met een fazant in zijn bek de ander met een aangevroten half vergaarde flappie...
Dan denk je toch weleens bij jezelf pffffffffff