Het is wat als je ouder wordt....

[Jol]

Saar gaat de laatste tijd wat vreemder gedrag vertonen. Gisteren deed ze een paar vreemde dingen, zoals met uitlaten. Onder het lopen draaide ze steeds met haar kop naar rechts en weer terug en keek alsof ze niet meer wist waar ze was . Gisteravond lag ze erg onrustig op haar kussen en bleef wel een uur lang aan haar poten likken. Nu doet ze dit wel vaker als ze soms iets lekkers van ons heeft gehad, dat ze daarna direct aan haar poot likt, maar gisteravond hield dit niet meer op.
Ook draait ze haar volgorde in dingen om. Als ze uit is geweest, ligt er normaal gesproken een hondenkoekje in haar voerbak en duikt ze daar - zoals een echte lab betaamt - direct op af. Afgelopen week was dit een aantal keren anders; bij binnenkomst begon ze te drinken en ging op haar kussen zitten met een blik van "kom maar op met dat koekje", terwijl dit gewoon naast de drinkbak in haar voerbak ligt .
De laatste weken krijgt ik met uitlaten ook steeds vaker het idee dat ze niet meer wil lopen. Zo gauw we het gras tegemoet gaan waar ze haar behoefte doet, is alles weer interessant, maar op de terugweg over de stoep staat ze zowat stil, ruikt aan ieder plantje, straatsteen, kiezelsteen of wat ze tegenkomt en zo wordt een wandeling wel heel sneu...
Af en toe denk ik eerlijk gezegd, vindt Saar het leven nog wel leuk zo, maar de andere dag zie ik hoe ze toch op haar manier lijkt te genieten van het lekker in huis zijn, beetje dutten, baasjes om zich heen, haar eten (!) enz.
Kon ik het maar vragen hoe ze zich voelt als senior ......

Groetjes,
Jolanda

[Jutta]

Konden ze maar praten. Ik hoop dat jullie nog lang van elkaar mogen genieten.

[Terra5]

Ik lees veel herkenbare dingen.. Terra kan ook heel af en toe wat vager zijn. Als ik haar hier in de straat los laat op de terugweg, dan gaat ze af en toe ineens stilstaan. Kijkt dan vaag voor zich uit. Als ik haar dan roep, dan lijkt het alsof ze niet snapt wat er dan gebeurt.. dringt niet echt tot haar door. Soms hoort ze me ook niet, maar soms zie ik wel dat ze me wel hoort, maar toch vaag blijft doen.. Als ik dan naar haar toe loop, dan lijkt ze het weer te snappen en sjokt dan weer met me mee.

Ook het wandelen gaat hier bij vlagen erg moeizaam. Het niet willen wandelen herken ik dan ook wel. Ze is niet vooruit te branden, gaat veel stilstaan etc.

Terra heeft juist eerder dat zij vaak nog erg graag wil. Als ik met haar naar het bos ga, dan gaat ze "als een speer" (op haar manier dan ). Maar ik merk dat het vaak toch te veel is voor haar. Ook erg lastig, haar koppie wil wel, maar haar lichaam af en toe niet meer. De balans staat gelukkig grotendeels nog aan de goede kant, maar het blijft wel opletten zeg maar.

Lastig is dat hè? Zijn ze nog tevreden met de korte stukjes lopen? Zijn ze nog gelukkig met de oude dag? Korte stukjes wandelen, veel slapen etc. Ik verwen Terra gewoon maar extra. Lekker veel op de bank laten, toch meenemen naar het bos en verder gewoon haar zoveel mogelijk laten aangeven wat ze wil en wat ze kan.. Waarbij we ook wel regelmatig de grenzen voor haar aangeven, maar wel dat ze nog kan genieten.. Ik maak me wel zorgen over hoe ze de warmte gaat verdragen. Als ik kijk hoe zwaar ze het bij deze temperaturen af en toe al heeft Maar goed, we houden de dame in de gaten, balans in haar leven moet goed zijn en als dat niet meer zo is.... Voorlopig maar dag voor dag bekijken met de oudjes

[corretje]

Het is wel herkenbaar zeg. Kira loopt de laatste tijden ook niet echt lekker. Heeft ook last van artrose in haar voorpootjes. Gister pijnstillers gehaald. Misschien dat het dan weer beter gaat. Maar ook dat ze af en toe stilstaat en zo vaag kijkt. Als ik haar dan roep is er wel herkenning. Dan lijkt het alsof ze denkt he jij hier?? Maar naar het park of naar de dijk met de auto vind ze geweldig. Maar naar het park lopen wordt eigenlijk te ver. Ga binnenkort proberen of ze mee wil in de bolderkar. Maar ze kan ook zo lief op haar kussen liggen, met haar koppie plat erop Met de neus zowat in de de kussen. Heerlijk om te zien die schat van ons.

Wat heeft het toch zijn charmes zo'n ouder wordend hondje

[pebi]

tja Jolanda die oudjes van ons he. ik maak me ook wel eens zorgen over Pearl. de ene dag is hier de andere niet.
nu gaat het weer een tijdje lekker met haar en kwispelt ze je tegemoet. maar soms is ze ook heel onrustig en maar mij op zoek.
en heeft ze wat opstartprobleempjes zullen we maar zeggen.
ik pas me maar aan haar tempo aan , maar varieer de wandelingen ,zodat de neus nog actief aan de slag kan

[Laboriginals]

Hier heeft Tinkle ook van die momenten dat het lijkt of ze er even ´vanaf is´, een beetje gedesoriënteerd. Gelukkig zijn het bij haar nog maar momenten, verder is ze nog hartstikke scherp en heeft ze (bijna) alles nog goed in de gaten. Het lopen gaat nog wel, maar ze kan wel een complete studie maken van een lekker ruikend grassprietje. Soms lijnen we haar gewoon maar aan, want anders komt ze veel te ver achter en moeten we iedere keer minutenlang op haar staan wachten.

Ze vindt het nog steeds geweldig als ze iets mag buiten de dagelijkse routine om. Bijvoorbeeld apart mee. Een paar weken terug hebben we haar een dagje meegenomen naar een verjaardag in het westen, de rest van de honden bleef thuis. Daar heeft Tink echt ontzettend van genoten. Ze vond de lange autorit niet geweldig, maar toen ze eenmaal in de gaten had dat ze in de straat van oma was, wist ze feilloos de goede voordeur te vinden, terwijl ze daar al jaren niet meer geweest was. Het was echt een feestje voor haar, al die familieleden die haar natuurlijk volop aandacht gaven. Toen we ´s avonds thuiskwamen, stond ze ook hier volop in de belangstelling. Alle andere honden snuffelden haar helemaal af, zo van: waar ben jij geweest? En Tink maar kwispelen. Ze heeft wel de volgende dag bijna alleen maar geslapen

Wij proberen haar extra te stimuleren met dit soort uitstapjes. Een keer een onverwacht wandelingetje naar de brievenbus. een keer alleen met haar een paar dummy´s gooien. Twee weken terug kwamen er een paar buurtkinderen aan de deur vragen of ze met de honden mochten wandelen. Toen heb ik Tink meegegeven. Geweldig vindt ze dat. Dan is ze weer (voor even) helemaal fris en fruitig

Hanneke

[Jol]

Dankjewel voor jullie reacties. Het is zo herkenbaar allemaal. Bij ons is het wel jammer dat we haar niet echt meer mee kunnen nemen naar bijv. de Hei. Ook daar loopt ze voetje voor voetje en hijgt enorm, waarschijnlijk doen haar pootjes dan toch té veel pijn door de artrose en als we dan terug moeten naar de auto is het weer te ver voor haar. Ja, of we moeten na 5 minuten weer omdraaien en terug naar de auto, maar of we haar daar nu een plezier mee doen...
We houden vooral de blik in haar lieve bruine ogen goed in de gaten. We merken gewoon dat er de laatste weken een achteruitgang is, qua gedrag, orientatie én wederom qua lopen. En toch: zojuist even op en neer naar het hondenpad gelopen (normaal doen we daar in normaal tempo 10 min. over, nu 25...) en dan lijkt ze inderdaad erg te genieten van een fris ruikend grassprietje, kiezelsteentje of broodkruimel . Wat zijn ze toch aandoenlijk en heerlijk lief als ze oud worden. Maar als het genoeg is, is het genoeg, maar hopelijk duurt dit toch nog even ....

Groetjes, en lebber van Saar
Jolanda

[wobbetje]

Ach ja , dat is dikwijls het grootste probleem met die lieverds... dat ze het niet gewoon even kunnen zeggen... het enige wat je kan doen, denk ik, is je inderdaad aanpassen aan hun tempo ... en de ene dag voelen ze zich op die leeftijd al beter dan de andere ....
Ziet ze nog goed ?
Hopelijk kan ze (en jullie) nog een tijdje genieten van haar oude dag...

Groetjes
Martine

[Jol]

Hoi Martine,

Op je vraag of Saar nog goed ziet; 2 jaar geleden vertelde de DA dat ze lichte staar op de ogen heeft. Wellicht is dat sinds toen wat verergerd, maar volgens mij ziet ze nog best goed. Als ik zie hoe ze op afstand vanaf haar kussen naar waar ik zit op de bank (metertje of 8 ertussen) in de gaten houdt wat er allemaal in mijn mond gaat , denk ik dat dat nog wel goed zit.

Groetjes,
Jolanda

[sedeka]

Dit klinkt ook mij allemaal heel bekend in de oren.
Eerst onze Senna en later onze demi had precies hetzelfde,en ook wij hadden wel eens het idee,vinden ze het leven nog wel leuk,maar als je ze dan zo lekker rond zag scharellen dan genoten wij ook met volle teugen.
Wat onze oudjes wel allebei hadden kort voor hun overlijden,is dat ze ineens puppegedrag gingen vertonen,zo fit als een hoentje werden,flink spelen,ze kregen echt een super opleving!,alleen dan plotseling en toch ondanks hun hoge leeftijd,overleden ze heel onverwacht.
Geniet gewoon van je oudje zolang ze alles nog leuk vind.

Sas en een poot van kaya en Kane