Vanmiddag met Saar naar de dierenarts geweest, waar we om 15.15u moesten zijn. De dierenarts is hier 2 straten verderop en ik dacht ik loop op tijd aan, rond 14.55u. Alsof mevrouw het gewoon in de gaten had, liep ze redelijk mee, zo van `met mij is niks aan de hand hoor, ik loop linea recta naar de dierenarts'  

 . Als eerste werden 2 nageltjes geknipt die toch weer behoorlijk waren gegroeid. Daarna kwam aan bod waar het natuurlijk om gaat; hoe maken we het voor Saar nog zo aangenaam mogelijk? 
In goed overleg met de dierenarts is besloten om Cortaphen Forte te gaan proberen. Dit kan wél of geen verbetering opleveren, maar als we niet iets proberen, weten we niet of ze misschien wat beter uit de voeten kan. De eerste 2 tabletjes heeft ze braaf met smaak opgegeten  

. Binnen een paar dagen zouden we iets moeten merken, en a.s. dinsdag of woensdag moet ik bellen hoe het gaat. Hopelijk slaat dit middel aan, dan voelen Saar én wij ons daar beter bij. Heeft het geen effect, dan weten we dat dit het laatste lapmiddeltje was... 

 . Maar kom op, we gaan voor het positieve!  

 . Een spierversterkende injectie had trouwens weinig zin bij Saar volgens de DA. 
Overigens vond de dierenarts Saar er goed uitzien voor haar leeftijd en nog vrolijk en blij  

 . Hoevel de behandelkamer niet haar favoriete plek is  

 , heeft ze zich kranig gehouden en uiteraard was de beloning met een koekje door de assistente het hoogtepunt van de middag . 

 . Als een blije pupperd ging ze weer mee naar huis, waar ze nu lekker op haar dikke kussen ligt bij te komen van vanmiddag.
Groetjes,
Jolanda