Op het laatste nippertje, ik was onverwacht vroeg wakker, besloot ik om toch nog maar even een kijkje te nemen op de Clubmatch met Pontus zodat hij wat indrukken op kon doen en ik een beetje kon shoppen en buurten.
Onderweg kreeg ik te horen dat twee van zijn zusjes wel stonden ingeschreven bij de puppklasse teven, leuk om eens te kijken hoe die het er vanaf zouden brengen.
Bij aankomst op het terrein ging ik eerst maar eens langs de toiletten zodat ik de eerst komende tijd niet meer gehinderd zou worden door een volle blaas.
De aardige mevrouwen bij de toiletten waren ook nog een beetje aan het opstarten en vroegen zich af wat er die zondag zoal op het programma stond "Is het een wedstrijd ofzo?". Ik vertelde ze dus dat dit een Labrador Clubmatch was, een show waar Labradors op hun uiterlijk worden gekeurd en dat dat inderdaad een wedstrijd is met bekers, prijzen, 1ste plaatsen en kampioenen.
Uiteraard ging hun blik daarop onmiddellijk naar de Labrador die ik aan mijn lijntje had hangen: Pontussie!
De keuring ging ongeveer zo:
"Nou, ik vind hem echt heel mooi hoor! Hij glimt zo prachtig, hij kijkt heel lief... ach wat een snoezige oogjes (jaja, daar zijn ze weer, haha)... en hij is zo mooi slank gebouwd! Hij wint vast wel een prijs!"
Ik schoot in de lach en vertelde dat Labradors van zijn type op de show helemaal niet mooi worden gevonden omdat hij veel te smal is en te hoog op zijn pootjes staat.
"Beláchelijk, mevrouw, ze weten gewoon niet wat mooi is. (En tegen haar collega:) Dit is toch een mooie hond? Er mankeert niks aan hoor, hij is nog hartstikke lief ook! Ik vind dit veel mooier dan zo'n dikkerd, sommige honden zijn echt veel te dik hoor, dan vind ik hem veel mooier!"
En daarna wilde ze hem graag even vasthouden en knuffelen tot ik mijn toilet bezoekje had afgelegd. Pontus had in ieder geval twee fans op de clubmatch.
De volgende keer dat ik naar een show ga weet ik wel door wie ik mijn hond laat keuren: door de toilet juffrouw! Want die heeft er verstand van






