Bij de weilanden aangekomen, mocht hij los lopen en kon hij zijn energie goed kwijt. Helaas waren wij niet de enige die op pad waren en liepen zowel voor als achter ons een baasje met hond. Ik besloot het erop te wagen en Max los te laten en wat ging het goed! Max luisterde perfect, had geen oog voor de andere honden/baasjes en was alleen met de natuur en mij bezig. Ik was zo ontzettend trots op hem en genoot tot in mijn tenen dat ik Max alle vrijheid kon geven zonder alert te hoeven zijn. Net toen ik in mijn gedachten een tekst (voor op het forum te plaatsen) aan het formuleren over mijn trotsheid, liefde en gevoel van verbondenheid voor Max en ik in zijn richting (25 meter verder) een trotse en liefdevolle blik werp, zie ik dat het ''mis'' isAan zijn lichaamshouding en gedrag weet ik wat er nu gaat komen. Ik roep nog: ,,NEEEEE MAX!!!! '' Maar voordat dit geluid Max' oren heeft bereikt, ligt mijnheer al op zijn rug vol overgave in iets smerigs te rollen
. Ik probeer hem nog met commando's te bereiken, maar weet dat dit zinloos is. Ik loop het weiland in, ondertussen hopend dat het een beetje vogelpoep was. Bij hem gekomen, verleid ik hem met een koekje en zie dat hij in een koeienflat heeft gerold Hij zit helemaal onder en de flat druipt uit zijn vacht. Bah bah, zal vriendlief niet leuk vinden, aangezien hij gisteren de badkamer heeft gepoetst 
Samen wandelen wij verder en als wij in de bebouwde kom komen, lijn ik hem aan. Ik ruik die smeerlab nog als de flexlijn 6 meter is uitgerold en zijn mooie zwarte vacht ziet bruin van de poep. En Max? Die is nog steeds in zijn element
Bedwelmd door de stank besluit ik een kleine omweg te maken langs de beek waarna Max weer schoon en fris is. Wat een heerlijke lab is die Max van ons toch. Braaf en trouw, maar ook echt een clown eerste klas!
Roef (Matcho) 18-04-2008