Wat toevallig Joyce, dat jullie je eerste lab ook aan MG hebben verloren. Dat ingevallen koppie inderdaad... Je zag haar met de dag veranderen! Daarbij de slikproblemen, het regurgiteren (eten opgeven vanuit de -verwijde- slokdarm), in een paar dagen tijd bijna niet meer kunnen lopen...
De diagnose is nog geen drie weken geleden gesteld. Er zijn toen onder narcose foto's van de thorax gemaakt, omdat de dierenarts op grond van de slokdarmproblemen en het conditieverlies dacht aan een vergroot hart dat tegen de slokdarm duwde. Ze kwam bijzonder slecht uit de narcose, maar knapte met prednison goed op en was anderhalve week lang fitter dan ze in tijden was geweest. Daarna werd de prednison aangevuld met mestinon, wat specifiek wordt voorgeschreven bij MG, maar het sloeg niet meer aan. De achteruitgang was niet bij te benen.
Hoe lang heeft jouw hond MG gehad?
ik pb je even anders verstoort het je verdrietige bericht
Heel veel sterkte hoor. Het is met geen pen te beschrijven hoe moeilijk het is om die keuze te maken en dan afscheid van je beste maatje te moeten nemen!
Ik denk dat we hier op het forum bijna allemaal wel een keer dit hebben moeten meemaken.
Gezien je verhaal denk ik ook wel de juiste keuze om je vriend niet verder te laten lijden. Helaas gaat het soms ineens zo snel.......
Jullie meeleven doet me goed! Ik had gelukkig geen spoortje twijfel over de beslissing haar te laten gaan. Het was het laatste wat ik voor haar kon doen, ze was op.
Ook sterkte voor degenen die recent hetzelfde hebben meegemaakt!
Heel veel sterkte ook wij weten hoe het voelt je trouwe kameraadje af te moeten geven maar liefde is ook loslaten Chester had aalvleesklierkanker en had het niet verdiend om te lijden terwijl het mijn alles was. Nu nog doet het pijn maar het slijt wel wetende dat we het zo goed gedaan hebben op een eerlijke en respectabele wijze laten gaan. Nogmaals veel sterkte van ons
Al ruim vijf maanden verder... Elke dag speelt Bo nog wel even door mijn gedachten en meestal is de herinnering aan haar genoeg voor een glimlach. Maar vandaag mis ik mijn lieverd zo vreselijk Gek toch hoe het verdriet je zomaar kan overvallen. Ik laat het maar even toe; morgen is die glimlach vast wel weer terug.
Bo, geb. 7 mei 2002, overleden 9 sept. 2013 Joy (Follow You Follow Me van het Oosterhuis), geb. 6 september 2013
Daisy (2-4-1997 - 29-4-2004)
Tess (2-6-2004 -25-02-2013)
Ciba (Ciba van Budiliumhof) 22-10-2005 ~ 25-4-2008
Gek toch hoe het verdriet je zomaar kan overvallen. Ik laat het maar even toe; morgen is die glimlach vast wel weer terug.
Bo, geb. 7 mei 2002, overleden 9 sept. 2013