Het gaat momenteel redelijk met Ziggy, hij loopt steeds minder mank, maar het blijft goed opletten wat hij doet. Zeker het van een stoepje afstappen (langs de grasrand bij de sloot dus ook) is een lastig ding. Soms heeft hij er gewoon geen erg in dat hij ergens afstapt en dan merk je soms dat hij weer wat mank loopt. Gelukkig is dat maar van korte duur.
De bench is inmiddels helemaal zijn veilige plek geworden en hij gaat er zonder morren in en blijft heel rustig wachten tot wij hem er weer uitlaten en dat terwijl hij vooral in de ochtend altijd luidkeels aankondigde dat hij wakker was en toch echt wel de bench uit wilde (om vervolgens bij je voeten weer in slaap te vallen, duidelijke zaak van Hij wil dat
). Nu kunnen we dus ineens uitslapen, elk nadeel heb dus zo z'n voordeel 
We proberen de bench af te wisselen met gewoon rustig in de kamer liggen en omdat manlief overdag meestal alleen met hem is, lukt dat ook aardig. Er is dan weinig afleiding, alleen onze 2 poezen kunnen hem soms wel uitdagen en verleiden tot een sprintje (waarbij er dus een brul door de kamer gaat en dat meestal al genoeg is om hem rustig te krijgen.)
Verder krijgt hij een deel van zijn brokken in een snuffelmat, om hem geestelijk bezig te houden en hebben we ook een schuifpuzzel voor hem. En natuurlijk de Kong, dus afleiding genoeg.
We lopen nu 2 à 3 x per dag een kort stukje met hem (max. 5 à 10 minuten, rustig tempo en aangelijnd) en verder alleen een stukje naar de sloot voor plas en poep.
Eergisteren kregen we de schrik van ons leven toen Ziggy in de tuin de kolder in z'n kop kreeg en ineens de woonkamer instormde en op zijn kussen een soort misstap maakte waarbij zijn rechterpoot lelijk dubbel leek te komen. Hij gaf echter geen kick en zoonlief had hem snel te pakken. Ik had echt het idee dat zijn poot in tweeën lag, maar hij liep niet eens mank. Het was dus zo'n momentje van er erger uitzien dat het uiteindelijk bleek
We hebben laminaat op de vloer liggen met op de grote open stukken kleden, maar hij had dus tussen de bank, het kleed en zijn kussen een schuiver gemaakt en viel dus op zijn kussen. Dan staat echt je hart even stil, maar als je dan ziet dat hij gewoon rustig verder loopt en niet mankt, dan stelt dat je toch weer gerust.
We merken gelukkig steeds beter wanneer er zo'n bui aankomt en gaan dan rustig bij hem liggen om hem uit het stress-momentje te halen of we gaan even naar buiten.
We tellen af naar 23 september en hopen dat we dan de revalidatie mogen gaan uitbouwen. We willen met hem aquatherapie gaan doen, maar dat mag pas vanaf 6 weken na de operatie en met toestemming van de orthopeed.
We houden jullie op de hoogte en mochten jullie vragen of opmerkingen hebben, dan hoor ik dat graag.
Ziggy (Laboriginals Oi Va Voi), 4-3-2014
Lola; Call me Rainbow v/h Hakkershof 28-8-2003-------R.I.P 20-07-2017
Action; Chelbo v/h Hakkershof 9-6-2002---- R.I.P 30-10-2012
Cooper; Rembrandt 18-6-2008
Pippi (12-05-2008)