Zo, de discussie is weer een tandje pittiger geworden, maar allez, toch mijn mening over het geschrevene
Deborah, ik denk dat de gegevens die bekend zijn, enkel betrekking hebben op de honden die ingeschreven staan in het stamboek, de rashonden dus.
En, jazeker heb je een punt, de rasloze honden zullen zeker niet per definitie gezonder zijn, en nee daar is geen wetenschappelijk bewijs voor.
Het zou geweldig mooi zijn om ook deze populatie te beschermen tegen intelen, want, mijn gevoel zegt mij zomaar dat zeer zeker in een stuk van deze populatie, en dan met name de groep broodfokkers, in grote vorm ingeteeld wordt, kost het minste, brengt op korte termijn veel op, kwantiteit vs kwaliteit
Maar, persoonlijk denk ik dat we maar eerst eens voor eigen deur moeten vegen, maw het fokbeleid van rashonden moeten aanpakken.
Je hebt een heel goed punt als je stelt dat rasverenigingen wel goed hun huiswerk moeten doen alvorens te publiceren, persoonlijk vind ik trouwens dat iedereen zijn huiswerk goed moet doen alvorens persoonlijke meningen als zijn feiten te publiceren, en het zou je zwaar verbazen hoeveel personen dat doen, ik neem aan dat dit een menselijke eigenschap is
Zo kom ik ook op het regelmatig terugkerend, inmiddels voor mijn gevoel al bijna een begrip

, showhond vs werkhond
Een heet hangijzer, niet alleen bij ons ras trouwens, daar waar werklijnen zijn in rassen, speelt ook deze discussie voor mijn gevoel.
Welnu, naar mijn persoonlijke mening is er geen versus, een labrador is een werkhond, daar is de labrador van oorsprong voor bedoeld.
Alles wat erna is gekomen, is een gevolg van modificatie, het vormen van een hond naar het wenselijk beeld van de mens.
En, dat is in mijn ogen helemaal niet verkeerd, de hond is er om de mens te dienen, en de mens is er om de hond te verzorgen, dat is in mijn ogen de goede gang van zaken.
Welnu, dan komt een van jouw oplossingen, we gaan dual's fokken....nou dat is misschien helemaal zo'n stom idee nog niet.
Persoonlijk durf ik het niet aan, omdat ik, sorry voor mijn oprechtheid, nog geen showhond heb gezien die mij qua karakter voldoende aanstaat om deze stap te zetten.
Niet dat er geen goeie werkhonden tussen zitten, heel zelden wel hoor, maar, ik kijk toch liever ook een beetje in de breedte, naar nichtjes, neefjes, zusjes en broertjes, en dan zie ik dat de hond een produkt is van training, en niet van goede fok.
En dan houdt t op voor mij, daar ben ik te voorzichtig voor, zal wel aan mijn leeftijd liggen
Maar, nogmaals, op zich is dit misschien wel een oplossing, mits goed begeleid en gemonitord, want om op deze manier terug te gaan naar de oorsprong zal een pad zijn dat niet effen is.
Meneer vander wijck, tja wat kan ik zeggen, daar gaat u weer
U hebt mij aangesproken op het overdrijven, toen ik vertelde dat er ongewenst gedrag wordt vertoond op een show, u sprak toen over incidenten, en wellicht (maar daar ben ik niet van overtuigd) terecht.
Nu spreek ik u aan op overdrijving, nee natuurlijk zal er nooit een hond op welke wedstrijd dan ook verschijnen in de staat die u beschrijft, zo'n hond kan nog niet meer lopen.
Maar, het gebeurt, we hebben het allemaal met eigen ogen kunnen zien op de engelse documentaire.
In mijn jonge jaren heb ik regelmatig contacten gehad met showfokkers, op vriendschappelijk basis, en ik ga hier niet vertellen wie dat nou allemaal waren, ik ga hier ook niet vertellen wat ze nou allemaal vertelden, maar ik heb daar toch wel wat van opgestoken, en dan met name dat ik mij verre houdt van een groot deel van deze fokkers, omdat hun praktijken mij niet aanstaan.
Een verhaal kan ik met jullie delen, omdat deze fokker inmiddels niet meer fokt, en naar het buitenland verhuisd is.
Ik had mijn eerste nest, eindelijk, na een voorbereiding van drie jaar was het zover.
Daar lagen ze, mijn grote trots, en eentje was er heel speciaal, die had een wit vlekje op de borst, onze kleine butler, zo noemden we hem.
Daar kwam de bewuste fokker op visite, ze keek, mompelde een beetje, tja, het waren natuurlijk werklijnen, maar ja, ik was zo'n aardig mens, ze gaf me maar de gouden tip. Dat vlekje, daar moet je gewoon even mee naar ( een bepaalde dierenarts ) die haalt dat wel even weg, wel doen voordat de chipper komt he, kraait er geen haan naar.
Toendertijd was het vlekje nog een schoonheidsfout, ik weet geeneens hoe dat nu zit, maar jullie begrijpen dat ik geschokt was.
En zo kom ik dan bij het showgebeuren terecht
Ook ik moet heel soms naar een show, uit persoonlijke ervaring en op persoonlijke titel kan ik melden dat dit met grote tegenzin gebeurt.
Waarom?
Ook nu zal ik een ervaringsverhaal neerzetten.
Een van onze honden was FTchamp geworden, zoals jullie wellicht weten, misschien ook niet, een bijzondere prestatie.
Nu mag je de titel alleen dragen als je ook een ZG op een show haalt, dan wel in de werkhonden klasse.
Welnu, er was een buitenshow, dus daar gingen we, krukje, hond, kannetje koffie, flesje water voor de hond.
Toen wij het terrein naderden begonnen onze lachspieren al enigzins te trekken, wij zagen heel veel mensen, deels met de schort aan en de krulspelden nog in, en heel veel benches, met daarin honden.
Wij moesten toch een aardig stuk lopen, en hebben daar welgeteld 1 hond zien lopen, de rest werd allemaal op wielen vervoerd.
En dan kom je op het terrein, tjonge jonge, we wisten niet wat we zagen, een compleet tentenkamp, allemaal dezelfde, van voren open, met een omkleedcabine en benches voor de honden.
Nou, daar gingen we dan, met onze krukjes en onze honden, op zoek naar de plek waar de labradors gekeurd werden.
We werden met argus ogen beken, hmmmmm een vreemde eend in de bijt, en dan met zo'n lelijkerd, maar allez, onnozel als wij zijn, wij knikten vriendelijk en zetten ons krukje neer op een ogenschijnlijk vrije plek.
Direct werden wij dringend verzocht deze plek te verlaten, wij zaten in de weg, en moesten ons eigen plekje maar zoeken, ok, echt aardig was men hier niet voor elkaar.
Gelukkig zagen wij mensen die wij een beetje kenden, en ja, wij mochten in hun tent plaatsnemen.
Hehe, we zaten, en keken eens om ons heen, welnu de moed zakte ons zwaar in de schoenen, het was helemaal niet zo dat je gewoon een rondje moest lopen, nee, je moest de hond borstelen, olieen, er moest een handdoek omheen om geen stof meer op de vacht te krijgen, want tjee het was buiten.
De aardigheid onder elkaar was ook ver te zoeken, ik zag verschillende types, van zwaar tot nog zwaarder tot enorm gebouwd, en die mensen spraken dan ook onderling niet met elkaar, trouwens wel over elkaar.
Het werd warmer en warmer, en zo kwam het dat de organisatie omriep dat er buiten het tentenkamp badjes waren geplaatst om de honden te kunnen koelen, niemand maakte er gebruik van, dus werd het nog eens omgeroepen, dat toch dringend geadviseerd werd de honden te koelen.
Ik zag weinig activiteiten die kant uitgaan, dus ik vroeg ernaar, waarop ik als antwoord kreeg, ja gekkie, die mensen hebben zo geborsteld gekamd en weet ik veel wat, die gaan echt niet voor de show hun hond weer nat maken.
Hierbij moet ik in alle eerlijkheid vermelden dat de honden waar wij zaten, echt goed verzorgd werden, niet geolied en zo'n onzin nog meer, en er relaxed bij lagen.
Nou, jullie begrijpen het al, wij durfden alletwee niet zo goed meer die ring in, want de commentaren op de showers waren al niet van de lucht, en onze gesprekspartner bood ons aan, zal ik hem voor jullie showen.
ahhhhhhhhhhh wat een opluchting, graag natuurlijk
Nadat het puntje van de staart was geknipt, tja doe maar dan als het moet, was onze hond aan de beurt.
Wij hadden ons een beetje verdekt opgesteld, want tja, onze honden zijn toch t liefst bij ons he, dus dan moet je vooral niet in het zicht gaan staan, dan lopen ze voor geen meter meer
Dit had toch een beetje als nadeel dat wij hoorden hoe over onze trots gesproken werd, en dat deed pijn kan ik jullie verzekeren, werkelijk iedereen die daar stond vond onze man een lelijkerd, die nog niet eens behoorlijk kon staan, welnu dit is vervelend te horen als je zoveel met je hond gewerkt hebt, en er zoveel van houdt, hij zo ontzettend gezond is en zo geweldig van karakter, en hij toch ook echt wel een ras labrador is.
Kort en goed, de keurmeester gaf hem een ZG, met een heel mooi keurraport, en, persoon die hem showde was ook oprecht blij.
Ze kwam uit de ring, en werd gelijk aangesproken, en vlg haar, niet met positieve inbreng, nou, dat geloofden wij ook direct, want allez wij hadden het ook gehoord
Onze hond zag zijn baas, trok een sprint, en sprong van blijdschap bijkans op zijn schouders, een prachtig gezicht....en onze dag was weer goed

Jullie begrijpen misschien wel dat het voor ons niet zo'n heel positieve ervaring was

wij kennen dit gedrag niet zo, over het algemeen gunt men elkaar het succes in ons belachelijke wereldje, immers men weet hoeveel werk eraan vooraf gaat, voor baas en voor zijn/haar hond.
En zo kom ik bij jou Marga, leuk dat je jouw kant van het verhaal hier neerzet

nou denk ik wel heel stiekum dat jij dan toch een van de minderheid was die het leuk vond dat deze mevrouw eindelijk, eindelijk eens haar zg behaalde

ik denk niet dat ik in details hoef te treden he
Deze keurmeester was een hongaar, en een man met verstand, hij wist hoeveel werk er in deze honden, want het waren er meerdere, gestoken was, en hoe goed de band tussen baas en hond was, daarnaast hadden de honden een stamboom, dus waren het rashonden, en is de werkhonden klasse niet voor niets in het leven geroepen.