Labradorforum

Wow prachtig zoals honden zijn! En ontzetttend mooi dat hij zo met je kinderen omgaat!

Wat een bijzonder verhaal! Mooi om te lezen hoe Roef met jullie kids omgaat, maar dat je ook heel goed in de gaten hebt dat Roef een 'gewone huishond' is met op zijn tijd zijn ondeugden.

Wat geweldig om te lezen dat Roef toch stiekem wel een beetje een superhond is hoor! Prachtig dat een hond zoveel kan betekenen en het leven zo mooi kan maken.. Geniet nog heel veel van Roef en de kinderen natuurlijk!

Echt prachtig...

Een bijzonder verhaal.

Mooi om te lezen. Dikke knuf voor Roef.

Mooi verhaal om te lezen, tevens is het voor mij een bevestiging van wat ik wil gaan doen.
Ik studeer zelf psychologie en wil mezelf graag specialiseren in klinische ontwikkeling. De dolfijn therapieen die er zijn vindt ik heel bijzonder en ik heb altijd gezegd dat ik iets met kinderen en dieren wil gaan doen waar je een goed gevoel van krijgt.

Super dat Roef zo'n steun voor jouw kinderen kan zijn!

Wat een mooi verhaal , Het had het mijne kunnen zijn.
Mijn zoon heeft klassiek autisme.
In een erge vorm.
Hij zit op speciaal onderwijs en krijgt er meer fysio, therapieën dan les.
het enige wat hij doet is zitten, wiebelen en inzichzelf zijn.
Nadat wij onze andere hondjes hadden aangeschaft (voor hem) knapte hij meer op.
Doordat hij zijn emotie niet toont en ziet, lukt dit door de honden iets meer.
Toen wij naar onze Max gingen, was het zo'n apart gezicht.
De hond begon meteen kwispelend aan zijn neus, en te likken.
Mijn zoon kwam los, en begon tegen hem te praten...
Het probleem is alleen steeds dat hij hem niet meer los wil laten.

Ik heb diepe bewondering voor jou.
Echt mijn petje af!

Mooi verhaal om te lezen.
Erg fijn dat Roef een 'speciale' kameraad is voor jullie kinderen!!

Jess&Max schreef:Wat een mooi verhaal , Het had het mijne kunnen zijn.
Mijn zoon heeft klassiek autisme.
In een erge vorm.
Hij zit op speciaal onderwijs en krijgt er meer fysio, therapieën dan les.
het enige wat hij doet is zitten, wiebelen en inzichzelf zijn.
Nadat wij onze andere hondjes hadden aangeschaft (voor hem) knapte hij meer op.
Doordat hij zijn emotie niet toont en ziet, lukt dit door de honden iets meer.
Toen wij naar onze Max gingen, was het zo'n apart gezicht.
De hond begon meteen kwispelend aan zijn neus, en te likken.
Mijn zoon kwam los, en begon tegen hem te praten...
Het probleem is alleen steeds dat hij hem niet meer los wil laten.

Ik heb diepe bewondering voor jou.
Echt mijn petje af!

Ken je toevallig het boek mijn vriend Henry? Ik heb het zelf nog niet gelezen maar er wel over gehoord. Het gaat over een kind met klassiek autisme waar ze geen contact mee kunnen maken. Totdat er een hond komt en ze erachter komen dat het kind via de hond gaat communiceren. Dus ze stellen een vraag aan de hond en het kind geeft antwoord. Uiteindelijk is dit een opening voor het contact maken met hun kind...
Nu ik lees dat hier meer mensen zijn met kinderen met autisme zal ik de link van mijn forum er eens opzetten, misschien hebben jullie er iets aan. Maar dat zal ik even in de koffiecorner zetten. Ik weet niet of het mag maar dat merk ik vanzelf wel dan...
gr Esther

Esther1974 schreef:

Jess&Max schreef:Wat een mooi verhaal , Het had het mijne kunnen zijn.
Mijn zoon heeft klassiek autisme.
In een erge vorm.
Hij zit op speciaal onderwijs en krijgt er meer fysio, therapieën dan les.
het enige wat hij doet is zitten, wiebelen en inzichzelf zijn.
Nadat wij onze andere hondjes hadden aangeschaft (voor hem) knapte hij meer op.
Doordat hij zijn emotie niet toont en ziet, lukt dit door de honden iets meer.
Toen wij naar onze Max gingen, was het zo'n apart gezicht.
De hond begon meteen kwispelend aan zijn neus, en te likken.
Mijn zoon kwam los, en begon tegen hem te praten...
Het probleem is alleen steeds dat hij hem niet meer los wil laten.

Ik heb diepe bewondering voor jou.
Echt mijn petje af!

Ken je toevallig het boek mijn vriend Henry? Ik heb het zelf nog niet gelezen maar er wel over gehoord. Het gaat over een kind met klassiek autisme waar ze geen contact mee kunnen maken. Totdat er een hond komt en ze erachter komen dat het kind via de hond gaat communiceren. Dus ze stellen een vraag aan de hond en het kind geeft antwoord. Uiteindelijk is dit een opening voor het contact maken met hun kind...
Nu ik lees dat hier meer mensen zijn met kinderen met autisme zal ik de link van mijn forum er eens opzetten, misschien hebben jullie er iets aan. Maar dat zal ik even in de koffiecorner zetten. Ik weet niet of het mag maar dat merk ik vanzelf wel dan...
gr Esther

Ik ken het boek niet.
Al moet ik zeggen dat mijn zoon er met testen nooit goed uitkwam.
Ze waren dagen bezig, om iets uit hem te krijgen, tót ze een hond gebruikten in het verhaal.
Mijn zoon praat ook tegen de hond, weliswaar op zijn manier, maar het is zo fijn te zien.
Ik ga eens informeren over het boek, en je link is welkom hoor.
Anders mag je het wel per pb doen.

Heel mooi om te lezen!

Het is een mooi en pakkend verhaal, zo zie je maar dat elke hond wel iets heeft wat bijzonder is.
Bij mij is er 3 jaar gebleken dat ik een lichte vorm van asperger heb, en doordat ik Diedje heb merken er niet veel mensen iets van. Ik weet ook wel zeker dat je met behulp van dieren dat soort kinderen kan helpen.
het is mooi om te lezen dat de kids en roef het allebij goed oppakken, en het gaat alleen maar beter worden.

Honden nemen mensen (en kinderen dus ook) zoals ze zijn. Daar kunnen een boel mensen nog wat van leren.

Onze zoon is ook 'anders begaafd' maar al onze honden hingen juist veel aan hem en niet of veel minder aan zijn zus.

Nog steeds als hij op bezoek komt (en dat is zeeeeer regelmatig) dan gaat Missy helemaal uit haar dak en piept Baila van opwinding. Ook Lina kronkelt dan maar om hem heen. Zo fijn om te zien.
Hij vind het jammer dat hij zelf geen hond kan hebben (volledige werkweek en alleenstaand) dat zegt hij vaak genoeg.

ik ben er echt een beetje ontroerd van van alle berichtjes die hier staan.
fijn dat het zo herkenbaar is voor de gene die in de zelfde situatie zitten .en dat anderen het een mooi verhaal vinden.
het geeft een kleine kijk over hoe het er bij ons aan toe gaat.

Echt geweldig dat Roef zo'n verschil maakt. Dat is ook voor jullie heel prettig, neemt soms de spanningen weg immers.
En daar heb je er met twee van deze kinderen (ik had er maar 1 en dat was al zwaar) meer dan genoeg van.