Labradorforum

Jammergenoeg o zo waar dit..

Wat een emotioneel gedicht en als ik dan naar mijn twee lievemeiden op het voeten eind kijk en denk ik heb ook een partner en eenleine, maar voor geen goud zou ik laikaen shelby willen missen. En morgen gaan we net zoals vandaag een lekker lange wandeling maken. En van elkaar genieten

wat een mooi gedicht de tranen lopen over mijn wangen.

Pff

Ik lees dit gedicht ook voor het eerst, maar zit er toch ook van te huilen... Zo zielig, maar zo waar...

wat een zwaar gedicht
voel mij erg ongemakkelijk bij
meteen even de fijne Max bij mij geroepen en flink geknuffeld....

Oh jeetje ik lees hem nu voor het eerst en de tranen rollen over mijn wangen.

Bah bah bah niet eerlijk

Tja, hoe kon hij????

ook hier al eerder gelezen maar t raakt je elke keer weer

Woww.... wat een gedicht, zo in en in triest, wat ben ik dan weer gelukkig als ik naar mijn zwarte aap kijk.

Bah, wat een akelig gedicht. Ik zou dit nooit bij mijn labrador Tom doen...
Moeten jullie weten dat ik net afgelopen maandag onze logee "Jack" naar het asiel heb gebracht, omdat hij bij ons niet kon blijven...
Ik had het daar al zo moeilijk mee, en dan lees je zo'n gedicht....

Maar helaas gaat het veel te vaak zo in een hondenleven...
Onze logee (die ik omdat ik bij de dierenambulance werk meenam) weet er helaas ook alles van. Was ook in de steek gelaten door zijn baas, totdat ik daar een melding over kreeg, en hem meenam. Zie voor het hele verhaal: Lab-leed, onderwerp "Jack Russel leed", dan begrijpen jullie waarom dit gedicht mij nu helemaal aangrijpt...

Wat een verschrikkelijk gedicht is dit!
Ik ben nu aan het huilen heb er hoofdpijn van gekregen en ben kotsmisselijk.
(zou het voor ieder ander dier trouwens net zo erg vinden)
Misschien een naieve vraag maar in NL worden dieren toch niet "zomaar" ingeslapen?

wat een naar bericht, maar even extra met mijn knul geknuffeld

poeh.. idd zo'n gedicht komt hard aan..

*slik..* *zucht..*