Labradorforum

Ik lees dat je wacht op mails, maar veel fokkers vinden het fijner als je telefonisch (en dus persoonlijk) contact legt.
Succes met je zoektocht!

jessica schreef:Ik lees dat je wacht op mails, maar veel fokkers vinden het fijner als je telefonisch (en dus persoonlijk) contact legt.

Ik stuur altijd eerst een mailtje, krijg ik geen antwoord en gaat het om een fokker waar ik heel graag een pup van zou hebben, probeer ik via telefoon.

1x kreeg ik de reactie: ja, je had zoveel vragen gesteld, ik zag het niet zitten om dat allemaal te beantwoorden via mail, ik ging ervanuit dat je wel zou bellen.
Nou ben ik dus niet telepatisch en heb ik een paar dagen lopen stressen, heen en weer slingerend tussen hoop en vrees en me afvragend of haar stilzwijgen nu betekende dat er geen pups meer vrij waren of niet, en of ik niet te drammerig was door dan maar te bellen.
Was een kort mailtje met de vraag om eens te bellen dan zoveel gevraagd?

Een andere fokster heb ik gemaild, 3x proberen te bereiken via gsm en uiteindelijk maar een sms'je gestuurd. Nog steeds geen antwoord.
Toen ik het uiteindelijk maanden later nog eens probeerde via de gsm, kreeg ik haar te pakken en zei ze me dat ze niet meer fokte.
En dat had ze me niet even kunnen laten weten?
Haar kennelnaam staat nog steeds op de website van de blrc en de startpagina, haar website bestaat nog steeds (wordt niet meer bijgehouden sinds eind 2009, maar er staat op dat je naar de nieuwe website moet en daar raakte ik dus niet op): hoe moet ik dan weten dat ze niet meer fokt?

Van nog een andere fokster heb ik eerst gemaild, daarna gebeld en een boodschap ingesproken (hierbij de mail vermeld), toen nog eens gebeld en daarna nog maar eens een mailtje gestuurd.
Nu durf ik niet meer bellen voor het geval ik straks van stalking beschuldigd wordt en weet dus nog steeds niets.

Helemaal gek word ik hiervan.
Ik zou het wel aankunnen als de zoektocht voor de rest wel succesvol zou zijn, maar dat is dus niet het geval.

Jullie zijn bedankt om me nog steeds tips te geven, die zal ik onthouden, maar ik doe er voorlopig niets mee. Ik stop voorlopig volledig met de zoektocht, zowel met die naar een pup als met die naar een herplaatser.
Er komt zeker terug een hond, hopelijk terug een Labrador, maar voorlopig blijf ik hondloos.

Jammer want er staan genoeg leuke herplaatsers die een gouden mand zoeken. Ondanks de teleurstellingen wens ik je succes toe met het vinden van een nieuwe lab in je leven.

Ik weet uit ervaring, net als andere forumleden, dat je blijkbaar eerst her en der teleurgesteld moet worden voordat die ene heerlijk woef in je leven komt.

Eneh....de aanhouder wint is het toch

Ik vind het altijd netjes als mensen me mailen om hen ook te antwoorden op hun vragen, ik kan me dus heel goed je teleurstelling voorstellen, ik hoop voor je dat er een leuk pupje of herplaatser binnenkort je richting uitkomt.

Floortje Faun schreef:(...)Ter info: ik woon dicht bij Brugge en Sluis ligt op een 40-tal km van ons vandaan.(...)

Is Ossendrecht (Noord-Brabant) iets? Ik weet niet precies waar je woont, maar vanaf Sluis is het 103 kilometer. Zie de Labrador Markt

Groeten,

Cor

Misschien is dit ook iets voor jouw?
viewtopic.php?t=77025" onclick="window.open(this.href);return false;

Dit is een lab met een stamboom van 1 jaar die een gouden mandje zoekt. Misschien iets voor jouw?!

Hartelijk bedankt om me nog steeds aan een pup of een herplaatser te willen helpen!
Maar... ik heb voorlopig echt even genoeg van de zoektocht, kan de spanning ervan en de kans op teleurstelling echt even niet meer aan.
En aangezien ik me nu vooral opgelucht voel, vermoed ik dat ik er misschien ook nog niet klaar voor was.

Niettemin heb ik gekeken waar Ossendrecht ligt en dat blijkt wonder boven wonder op "maar" 123 km te liggen. Er zijn dus nog fokkers die dichter dan 200 km wonen te vinden en dat geeft me hoop!
Zodra ik er aan toe ben om weer op zoektocht te gaan, zoek ik eens van alle Noord-Brabantse fokkers op de startpagina op welke afstand ze liggen.
En ik onthoud zeker die "labrador markt". Zonder die tip had ik deze handige website nooit gevonden. Bedankt, Cor!

Wij hebben nog nooit zelf een pup of een herplaatser moeten zoeken (die zijn altijd vanzelf op ons pad gekomen), ik had er geen idee van dat dit helemaal niet zo simpel is!

En net als Yoran99 vind ik het gewoon niet netjes als mensen niet antwoorden. Iedereen kan het eens druk hebben, op vakantie zijn of computerproblemen hebben, maar in dat geval zelfs achteraf niet antwoorden? Nee, dat vind ik niet netjes.
Fijn dat jij dit wel doet, Yoran.

Tot mijn verbazing kreeg ik, naar aanleiding van deze topic, enkele berichtjes van foksters die me een pup aanboden uit een nog te verwachten nest. Doordat hierdoor een stap overgeslagen werd (niet meer nodig om me te zitten opvreten tot ik weet of er nog pups beschikbaar zijn), durfde ik het aan om de volgende stappen te zetten. Eén van die foksters bleek nog steeds verder te wonen dan mijn vader rijden wilde, maar toch al binnen de 200 km. En wonder boven wonder konden ik, mijn vader en fokster een compromis sluiten!!!
Met als gevolg... dat er voor mij weer een pup in het vooruitzicht is!!!

Het is een fokster waar ik een heel goed gevoel bij heb: 6 Labjes die allemaal in huis zitten en dagelijks getrakteerd worden op een boswandeling en zwemmen.
Alles in orde wat betreft de gezondheid.
Meteen ook een beschrijving gekregen van het karakters van de ouders (die me erg veelbelovend lijkt).
En ook nog eens een fokster die ten laatste de dag nadien antwoordt.
Oke, wel een pup die nog niet eens verwekt is, moet dus nog een tijdje wachten, maar dat lukt wel.

Ik had de hoop al opgegeven, was de zoektocht gestopt en nu dit onverwachte, positieve resultaat!

En toen... toen kreeg ik onverwacht een telefoontje. Over een pup wiens baasje op het allerlaatst weggevallen was. Een zwart reutje van 8 weken oud.
En toen... toen zijn we wezen kijken, werden verliefd en reden terug naar huis met een pup op schoot.

Het is niet dat ik niet meer kon wachten op een hond, net het tegendeel: ik had me er al bij neergelegd dat het wel nog een tijdje kon duren en had daar ook vrede mee.
Maar als ik dan toch mocht kiezen, ging ik liever voor de pup die er al was, dan voor de pup van wie de dekking misschien weer niet succesvol zou zijn.

En zou hebben wij hier weer een Labje in huis.
Een actief, speels manneke dat regelmatig wat ingetoomd moet worden. Een actief, speels manneke dat ons toch zo aan het lachen maakt met al zijn capriolen.

Ik mis mijn kleine Caedlih nog steeds, maar naast mijn verdriet, is er nu terug vreugde in mijn leven.
Hij is geen 2de Caedlih. Zeer zeker niet.
Maar het is niettemin een leuk manneke dat we niet meer zouden kunnen missen.

We hebben momenteel onze handen vol aan zijn opvoeding, moeten hem voortdurend in de gaten houden. We komen er wel, het is een slim manneke. Hij begint onze regels al wat te kennen en wij zijn gebruiksaanwijzing.
Ik hoef 's nachts niet meer alleen te slapen, er ligt er weer eentje naast me te ronken (in zijn geval letterlijk )
En wandelen is weer leuk.

De favoriete vriendjes van mijn Caedlih (onze buurjongens - 2 fijne goldens) zijn nu ook zijn vriendjes. Momenteel ligt hij te slapen na een (kort) speelpartijtje met hen. De 2 grote mannen zijn zo vertederend voorzichtig met dat kleine geweld.

Floortje Faun schreef:En toen... toen kreeg ik onverwacht een telefoontje. Over een pup wiens baasje op het allerlaatst weggevallen was. Een zwart reutje van 8 weken oud.
En toen... toen zijn we wezen kijken, werden verliefd en reden terug naar huis met een pup op schoot.

Het is niet dat ik niet meer kon wachten op een hond, net het tegendeel: ik had me er al bij neergelegd dat het wel nog een tijdje kon duren en had daar ook vrede mee.
Maar als ik dan toch mocht kiezen, ging ik liever voor de pup die er al was, dan voor de pup van wie de dekking misschien weer niet succesvol zou zijn.

En zou hebben wij hier weer een Labje in huis.
Een actief, speels manneke dat regelmatig wat ingetoomd moet worden. Een actief, speels manneke dat ons toch zo aan het lachen maakt met al zijn capriolen.

Ik mis mijn kleine Caedlih nog steeds, maar naast mijn verdriet, is er nu terug vreugde in mijn leven.
Hij is geen 2de Caedlih. Zeer zeker niet.
Maar het is niettemin een leuk manneke dat we niet meer zouden kunnen missen.

We hebben momenteel onze handen vol aan zijn opvoeding, moeten hem voortdurend in de gaten houden. We komen er wel, het is een slim manneke. Hij begint onze regels al wat te kennen en wij zijn gebruiksaanwijzing.
Ik hoef 's nachts niet meer alleen te slapen, er ligt er weer eentje naast me te ronken (in zijn geval letterlijk )
En wandelen is weer leuk.

De favoriete vriendjes van mijn Caedlih (onze buurjongens - 2 fijne goldens) zijn nu ook zijn vriendjes. Momenteel ligt hij te slapen na een (kort) speelpartijtje met hen. De 2 grote mannen zijn zo vertederend voorzichtig met dat kleine geweld.

Hé wat leuk ik zie dat jullie een pup vanbij Marina en Lodewijk hebben, heel veel plezier met deze kleine man

Gefeliciteerd met jullie pupsel! Geniet ervan!!

Nogmaals gefeliciteerd met jullie kleine man. Heb even gespiekt op de site van de fokker en gezien dat hij uit een prachtige combinatie komt. Veel geluk met Doby

Hanneke

Bedankt voor de gelukswensen.

Het kleine manneke komt inderdaad van bij Marina vandaan. We zijn maandagnamiddag gegaan, haar man was aan het werk, hem hebben we dus niet gezien.

Het was leuk om Marina zo met die pups bezig te zien, je ziet zo dat ze haar honden graag ziet.
En zodra we besloten hadden Doby mee te nemen en al het papierwerk enzo op tafel kwam, zag je haar gezicht veranderen. Al helemaal toen we hem uiteindelijk mee naar de auto namen, de tranen stonden toen in haar ogen.
Het geeft een goed gevoel je pup bij zo iemand te halen. Iemand die het zo duidelijk niet voor het geld doet, die zo duidelijk van haar honden houdt en die een band heeft met de pups. Dan weet je zeker dat de ouderdieren niet te lijden hebben onder het verlangen naar een pup van mensen zoals ik. Dat ze niettemin een fijn leventje hebben zoals alle honden dat zouden moeten hebben.

Floortje Faun schreef:Bedankt voor de gelukswensen.

Het kleine manneke komt inderdaad van bij Marina vandaan. We zijn maandagnamiddag gegaan, haar man was aan het werk, hem hebben we dus niet gezien.

Het was leuk om Marina zo met die pups bezig te zien, je ziet zo dat ze haar honden graag ziet.
En zodra we besloten hadden Doby mee te nemen en al het papierwerk enzo op tafel kwam, zag je haar gezicht veranderen. Al helemaal toen we hem uiteindelijk mee naar de auto namen, de tranen stonden toen in haar ogen.
Het geeft een goed gevoel je pup bij zo iemand te halen. Iemand die het zo duidelijk niet voor het geld doet, die zo duidelijk van haar honden houdt en die een band heeft met de pups. Dan weet je zeker dat de ouderdieren niet te lijden hebben onder het verlangen naar een pup van mensen zoals ik. Dat ze niettemin een fijn leventje hebben zoals alle honden dat zouden moeten hebben.

Marina is inderdaad een top vrouw ken haar ook goed, zij is iemand die leeft voor haar honden, ze hebben het daar super

Geweldig om te lezen dat je zo'n plezier hebt met die kleine man! Wat een mooie naam ook! Natuurlijk ben ik nu ook heel neiuwsgierig en wil heel graag foto's van de kleine piraat zien ..
En natuurlijk is hij geen 2de Caedlih..maar dat hoeft ook helemaal niet..niemand kan haar vervangen..Maar hij is gewoon lekker Doby..je 2e geweldige labje! Heel veel geluk met Doby!

groetjes Brigitte