Labradorforum

en aangezien TO niet meer reageert zeg ik :slotje?

iets met "knuppels en hoenderhokken dus"

Bij het lezen van de titel dacht ik gelijk... nee he!

Voor mij valt hier helemaal nog geen slotje op!
Ik heb niet heldere dagen tijd om op facebook te zitten om mensen uit te kafferen, maar misschien is dat bij jullie anders...

Ten eerste wil ik zeggen, dat ik voor een fokker ben gegaan die serieus met zijn honden omspringt, ik heb niet gekozen voor de kleur en voor mij is het dus ook geen modeverschijnsel. Haar kleur past zelfs niet in ons interieur, want daar is alles bruin, beige en zwart... Had ik misschien maar een zwarte, blonde of bruine moeten kopen zeker Sufferds toch!
Ik koop geen hond voor zijn kleur, wel degelijk voor zijn gezondheid, karakter en zuivere fok.

Mijn labrador mag dan wel geen stamboom hebben bij St Hubertus in Belgie, wel één vanuit Duitsland, waar er meerdere zilveren of charcoal labjes voorkomen. In Belgie vind ik dat je het zelden of nooit tegen komt.

Als jullie allemaal zo slim zijn om mij te vertellen dat de zilveren lab niet bestaat omdat hij als kleur niet erkend wordt door St Hubertus. Kunnen jullie mij dan wel (met degelijke bronnen!) uitleggen vanwaar de kleur chocoladebruin ontstaan is? En hoe het komt dat deze ook pas later door St Hubertus erkend werd?

Wij hadden een prima fokker, ik mail nog steeds maandelijks met haar. Haar honden waren goed verzorgd, zij had enorm veel kennis van haar lijnen, zij heeft gezonde honden en daardoor is onze pup ook helemaal in orde. Nog nooit problemen mee gehad, niet qua ziekte, gezondheid, gedrag, gewoon typisch een labrador. Ik heb nog altijd contact met enkele mensen die daar ook een pup hebben gehaald, allemaal kerngezond, prima gedrag en op en top labrador.

Ik hoop dat jullie mij wat meer uitleg kunnen geven over het 'niet bestaan' van een zilveren lab, want dat staat volgens mij ook niet in degelijke bronnen (dat het bv een kruising is tussen weimaraner en labrador)... Mijn lab lijkt trouwens van geen kanten op een weimaraner! En over hoe het zit met de kleur chocolade, wanneer is ze ontstaan, na hoeveel tijd werd ze wél erkend en hoe is dat gekomen? Ik ben benieuwd

Ik blijf hier vast en zeker bij mijn standpunt, ik heb een zilveren lab, van een goede fokker. Ik vraag mij af vanwaar jullie de kennis halen dat hij niet bestaat; als ik er hier één bij mij heb rondlopen. Moest de fokker van mijn lab trouwens foute bedoelingen hebben, dan mailen we niet maandelijks om contact te houden over de groei, foto's...

Jullie krijgen de kans om mij te overtuigen van het niet bestaan van een zilveren lab en van de puurheid van een chocolade lab... Ik sta open voor alles! Als jullie bewijzen, onderzoeken, weet ik veel wat hebben, vertel het mij gerust, ik ben zeer benieuwd naar jullie info! Maar kom aub niet af met die fabeltjes die gewoon blijven rondverteld worden, daar heb ik zelf ook niks aan.

Alvast bedankt,
de trotse eigenaar van een charcoal labrador

Het is heel simpel: ze bestaan, want jij hebt er eentje
Alleen is zilver of charcoal of hoe het ook heten mag, geen erkende kleur.
Dus heb je een labrador met een diskwalificerende fout, namelijk een verkeerde kleur.
Net zo goed als dat een brindle labrador of een black-and-tan of een gevlekte labrador op een keuring gediskwalificeerd zou worden vanwege een niet erkende kleur.

De zilverkleur is opgebouwd vanuit maar enkele ´founders´, stamouders. Dus is er een erg smalle fokbasis met waarschijnlijk flink wat inteelt. Dat brengt altijd gezondheidsrisico´s met zich mee. Dan vraag ik me af: waarom hebben die fokkers dat gedaan ondanks de gezondheidsrisico´s van een zeer beperkte genenpoel? Waarom zijn ze gaan selecteren op een afwijkende en niet erkende vachtkleur? Zouden daar heel misschien financiële motieven aan ten grondslag liggen? De gedachte dat het misschien een commercieel succes zou worden? Want mensen willen graag iets bijzonders en een ´zilveren´ labrador is natuurlijk heel bijzonder om mee te pronken.

Hoe dan ook, jouw hond zal hopelijk een lang, gelukkig en gezond leven leiden. Hij zal ook best naar lichaam en geest een labrador zijn. Alleen kan je er niks mee binnen de officiële kynologie, want hij heeft een niet-erkende kleur. Je kan misschien wel hopen dat die kleur ooit erkend gaat worden, maar er is geen enkele aanleiding om daarop te rekenen. Het land van oorsprong stelt de rasstandaard vast en de eventuele wijzigingen daarop. Voor de labrador is dat Engeland. Als er één land hangt aan traditie!!! Zet het maar uit je hoofd dat er op korte termijn iets verandert in de toegestane kleuren. Die zijn en blijven voorlopig: geel, zwart en bruin.

Hanneke

Voor mij gaat het ook helemaal niet om het feit of haar kleur erkend is of niet, dat hoeft voor mij niet... Ik heb een labrador waar ik blij mee ben, zowel van karakter, gezondheid als uiterlijk.

Maar waarom dan mensen uitmaken als ze willen kiezen voor een grijze labrador, dat begrijp ik gewoon niet...
Mijn labrador en die van de andere mensen van dezelfde fokker hebben allemaal een perfect gezonde hond, getest op heupdysplasie en dergelijke; ook perfect gezonde ouders, grootouders en overgrootouders...
Er zijn wel degelijk mensen die het goed menen, ook bij het fokken met deze grijze labradors, dat is gewoon een punt dat ik wil maken. Het is niet omdat dit een apart kleurtje is, dat het een modeverschijnsel moet zijn en dat het om broodfok gaat.

Dan de bruine kleur, hoe lang is die ondertussen aanvaard door st Hubertus? Want in den beginne waren het ook maar alleen de blonde en zwarte, toch? Als de andere kleuren binnenkort erkend worden, dan zal ik blij zijn dat ik deze discussie gevoerd heb, gewoon omdat er zoveel ongeloof bestaat over de kleur en het fabeltje dat deze ontstaan is uit een kruising tussen weimaraner en labrador.

Maar wat is er mis volgens jou met een gele, bruine of zwarte labrador dat je voor een grijze bent gegaan?

Je weet ook dat perfect gezond bij levende wezens een fabeltje is. Net als de zilveren labrador.

Volgens mij heb je de rest van de antwoorden niet gelezen

En mij maak je niet wijs dat je niet kiest voor een zilveren labrador vanwege de kleur, wat is dan de reden dat je voor een niet raszuivere hond gaat ?
De stamboom die in Duitsland word afgegeven aan zilveren labradors is ook geen geldige stamboom voor de FCI.

Bruine labradors komen al vanaf het begin voor in het ras. Van Banchory Bolo en honden uit de Malmsbury kennel ruim een eeuw geleden was al bekend dat zij bruin konden vererven. Het gen voor bruin (het bb-gen) is al vanaf de opbouw van het ras aanwezig. Dat is niet het geval met het gen voor ´zilver´, het dd-gen. Dat is pas enkele decennia geleden in het ras gekomen. Ineens was het er en ook nog maar in één kennel in Amerika. Rara.. hoe kan dat? En heel toevallig ook nog in een kennel waar ook Weimaraners werden gefokt. Niemand weet het zeker, alles is verdwenen in de mist van de tijd, maar het ligt voor de hand om te vermoeden dat een Weimaraner voor dat dd-gen bij de labradors heeft gezorgd.
De charcoal of silver labradors in Amerika worden geregistreerd onder een valse kleur. Ze worden opgegeven als zwart of bruin en daarom krijgen ze een officiële stamboom en kunnen ze met officiële papieren worden geëxporteerd. Hier in Nederland worden nesten gecontroleerd door de buitendienstmedewerkers van de Raad van Beheer. Zodra die pups zien liggen met een foute kleur, krijgen die N.E.K. op de stamboom: niet-erkende kleur en daarmee mag niet gefokt worden.

Jij bent blij met jouw hond, helemaal prima, maar het is en blijft een labrador met een niet-erkende kleur en die kleur gaat echt niet erkend worden.

Hanneke

http://www.alllabs.com/labrador-library ... of-the-lab
Hier is een handig lijstje met jaartallen over de geschiedenis van de labrador. Je ziet daarop dat bruin en geel ongeveer gelijktijdig in het ras werden geregistreerd, bruin (1892) zelfs nog iets eerder dan geel (1899). De kleur bruin is dus geen recent nieuwigheidje, maar is al zo oud als het ras. In tegenstelling tot recente modekleurtjes als charcoal, silver en champagne. Die zijn er toch echt vrij recent bewust ingefokt vanuit commercieel oogpunt en krijgen met een truuk toch een stamboom.

Hanneke

Laten we voor op stellen dat de perfecte hond niet bestaat, ook al zijn ze zilver...
dat jouw fokker haar best doet om gezond te fokken, is alleen maar positief, maar ook
zij weet heel goed hoe de kleur vereving werkt.
Ik begrijp niet zo goed waarom je zo over het chocolate aan het drammen bent, overal is daar de oorsprong van te vinden lijkt me en denk dat jij een groter probleem met kleur hebt dan wij...immers ben je erg blij met je zilvere hond en dat is toch alleen maar mooi! Heb dan ook het repect voor ons, dat wij voor de erkende kleuren gaan, dan is er niet zo veel aan de hand lijkt me.

mijn mening, als daar respect voor is.....
Als het een echte kleur is, waarom heb ik er in al die jaren nog nooit 1 in een nest gehad?
En als je je in kleur vererving verdiept, zijn de dilute( dat zijn de de carcoal en andere kleuren) duidelijk uitwassingen van de gefokte zilverkleur. De kleur kan dus niet worden vast gehouden bij de volgende generatie, iets wat bij geel, zwart en chocolate toch anders is

bewijzen dat het niet of wel zo is...voel ik me niet toe geroepen...jij hebt je mening en daar heb ik respect voor...hopelijk is dat andersom ook zo.

Dora schreef: Voor mij gaat het ook helemaal niet om het feit of haar kleur erkend is of niet, dat hoeft voor mij niet... Ik heb een labrador waar ik blij mee ben, zowel van karakter, gezondheid als uiterlijk.

http://www.woodhavenlabs.com/mismarks.html

Op deze site staan prachtige, mooie labjes uit ouders met een stamboom. Qua uiterlijk en karakter echte labjes alleen een klein of iets groter foutje in de kleur.

Dora schreef: Dan de bruine kleur, hoe lang is die ondertussen aanvaard door st Hubertus? Want in den beginne waren het ook maar alleen de blonde en zwarte, toch? Als de andere kleuren binnenkort erkend worden, dan zal ik blij zijn dat ik deze discussie gevoerd heb, gewoon omdat er zoveel ongeloof bestaat over de kleur en het fabeltje dat deze ontstaan is uit een kruising tussen weimaraner en labrador.

Ik zou je eerst eens gaan verdiepen in de genetica van de labrador. Dan zul je zien dat die kruising geen fabel is. Een grijze labrador is gewoon geen zuivere labrador. Dit is een feit zoals je hierboven ook kunt lezen. Daar is gewoon onderzoek naar gedaan. En de bruine kleur zat wel als gen in de labrador. Als je goed de historie van labradors hebt gelezen dan zul je zien dat er vroeger ook veel bruine labradors bestonden.

Ik heb er nog nooit een gezien, maar was er toen ook niet een discussie over voskleurige labradors?
Zijn die dan wel raszuiver?
Als je kiest voor zilverkleur dan zou ik mij niet druk maken dan heb je toch gekozen voor die hond al dan niet met stamboom, er zijn ook genoeg zwarte, gele, bruine zonder stamboom. Je kiest voor je hond