Labradorforum

Debora schreef:Mooi omschreven, Brigitte. Maar toch heb ik een kanttekening om over na te denken.

Er wordt nu "alleen" gesproken over het fokken op uiterlijk, maar veel werklijnen (vind ik) lijken ook niet meer op een labrador. Daar wordt weer teveel alleen naar de werkcapiciteiten gekeken. Das ook waar "bepaalde" mensen naar vragen en dan kom je weer uit bij vraag en aanbod.

Hier op het forum wordt altijd met kritische noot gekeken op uiterlijke fokbasis, moeten we dat ook niet kritischer naar de werklijnen gaan kijken.
Zowel de show- als de werklijnen zijn niet meer de oude labrador waar nu continue op gehamerd wordt.

Ik denk dat het verschil m zit in het feit dat een mooie hond niet gezond hoeft te zijn om "mooi" te zijn, maar dat een hond die fysiek moet kunnen werken, wel gezond moet zijn om te kunnen werken. En ja, dat betekent dat er een "extremen" komt in uiterlijk, namelijk het ontbreken van interesse hoe het eruit ziet. Gelukkig voldoen de meeste labradors nog zeer goed aan het rasbeeld, maar daar gaat het niet om in deze. In het artikel staat niet beschreven hoe het in bepaalde lijnen wel of niet goed is en het eeuwige aanhalen van werk versus show door Hanneke vertroebelt altijd weer de discussie die gestart was. Het gaat niet om de lijnen of de verschillen hierin, het gaat om het ongezond worden van een ras omdat de prioriteit gelegd wordt bij enkel het uiterlijke hondje, en niet de "inhoud" (karakter/gezondheid). En dan kom ik opnieuw terug bij wat ik in elke discussie al aangeef: van mij hoeft een hond ook niet aan een bepaald uiterlijk te voldoen, en mag het wat mij betreft terug naar "type" hond, iets wat in kleinere rassen veeeeeeeel meer gebeurt! En dan nogmaals: ik denk dat de labrador hierin (nog) niet de kroon spant, kijkend naar het artikel en de inhoud.
Het is echter in mijn optiek onzin om te stellen dat je als "niet uitmuntend uiterlijk hebbende" labrador bezitter niet zou mogen meepraten over een onderwerp da betrekking heeft op exterieurkeuringen als de winner.

Lupos schreef:

Debora schreef:Mooi omschreven, Brigitte. Maar toch heb ik een kanttekening om over na te denken.

Er wordt nu "alleen" gesproken over het fokken op uiterlijk, maar veel werklijnen (vind ik) lijken ook niet meer op een labrador. Daar wordt weer teveel alleen naar de werkcapiciteiten gekeken. Das ook waar "bepaalde" mensen naar vragen en dan kom je weer uit bij vraag en aanbod.

Hier op het forum wordt altijd met kritische noot gekeken op uiterlijke fokbasis, moeten we dat ook niet kritischer naar de werklijnen gaan kijken.
Zowel de show- als de werklijnen zijn niet meer de oude labrador waar nu continue op gehamerd wordt.

Ik denk dat het verschil m zit in het feit dat een mooie hond niet gezond hoeft te zijn om "mooi" te zijn, maar dat een hond die fysiek moet kunnen werken, wel gezond moet zijn om te kunnen werken. En ja, dat betekent dat er een "extremen" komt in uiterlijk, namelijk het ontbreken van interesse hoe het eruit ziet. Gelukkig voldoen de meeste labradors nog zeer goed aan het rasbeeld, maar daar gaat het niet om in deze. In het artikel staat niet beschreven hoe het in bepaalde lijnen wel of niet goed is en het eeuwige aanhalen van werk versus show door Hanneke vertroebelt altijd weer de discussie die gestart was. Het gaat niet om de lijnen of de verschillen hierin, het gaat om het ongezond worden van een ras omdat de prioriteit gelegd wordt bij enkel het uiterlijke hondje, en niet de "inhoud" (karakter/gezondheid). En dan kom ik opnieuw terug bij wat ik in elke discussie al aangeef: van mij hoeft een hond ook niet aan een bepaald uiterlijk te voldoen, en mag het wat mij betreft terug naar "type" hond, iets wat in kleinere rassen veeeeeeeel meer gebeurt! En dan nogmaals: ik denk dat de labrador hierin (nog) niet de kroon spant, kijkend naar het artikel en de inhoud.
Het is echter in mijn optiek onzin om te stellen dat je als "niet uitmuntend uiterlijk hebbende" labrador bezitter niet zou mogen meepraten over een onderwerp da betrekking heeft op exterieurkeuringen als de winner.

Dat zou nooit uit mijn mond/pen komen.
Door het hebben van extremen (of het show of werklijn) zorgt voor vertroebeling in een ras, dit is ongezond. Uiteenlopende visies mbt een fokbeleid zorgt voor ongezonde honden, om weer tot een zo gezond mogelijk ras te komen moet je terug naar de basis. Bij de labrador is dat wat het was jaren geleden, niet de splitising die je nu in het ras hebt.
Deze splitsing baart mij zorgen. Wij allen zijn voor de labrador gegaan, maar waarom per se het een of het ander. Een labrador moet het uiterlijk en de werkcapiciteiten hebben waarvoor ze gemaakt zijn.

Ikzelf kiest bij een pupsel zoveel als dat het kan voor de gulden middenweg, dus een dual en niet voor een van de twee extremen.
Ik ben dol op het karakter, uiterlijk en de werkcapiciteiten van het ras en sluit het een met het ander dan ook niet uit.

Wel vind ik het typisch dat een show altijd aangekaart wordt voor dit soort verhalen. Zouden ze niet weten dat er ook andere wedstrijden in land zijn? Of is het gewoon weg omdat het in het nieuws komt?

Ik snap wel dat shows worden gebruikt voor de ophef, want dat is een gaarbak van ongezonde extreme uiterlijkheden ten opzichte van gezondheid bij een dier (en opnieuw: hierbij spant de labrador zeker nog niet de kroon). Kijk, in mijn idee is het heel simpel:
een ongezonde werklijn = geen werklijn want je kunt er niet mee werken, dus sterft het snel uit
een ongezonde showlijn kan prima in stand gehouden worden, zolang ze in uiterlijk blijven uitspringen op de wedstrijden die daarvoor bedoeld zijn.
De eenheid in uiterlijk vind ik sowieso iets onnodigs. Ik zie absoluut het nut niet in van het proberen te creëren van een soort uiterlijke klonen. Ik zou er zelfs niets op tegen hebben als er andere rassen in gekruist worden om een gezondere hond te krijgen, of in elk geval erfelijke afwijkingen in te dammen (nog los van of dat mogelijk is). Zou er morgen een labrador geboren worden met een kort dun staartje en strepen op zijn vacht, zou hij mij er niet minder om zijn! Het enige dat ik belangrijk vind is gezondheid en het uitsluiten van (waar mogelijk) erfelijke aandoeningen. Of die hond dan in uiterlijk voldoet vind ik volstrekt ondergeschikt aan het aspect of de hond gezond kan functioneren. Dat ik persoonlijk dan een hond ambieer die goed kan werken als retriever en dit ook heb kunnen krijgen is natuurlijk mooi meegenomen. Maar als ik kijk naar mijn voorkeur dan heb ik liever een volstrekt a-typisch uiterlijk met een gezond innerlijk, dan een typisch uiterlijk met een ongezond innerlijk en het mooie is: er zijn fokkers die daar zo over denken en waar ik mijn droomhond vandaan kan halen!
Het fokken op uiterlijke kenmerken en de extremen hiervan blijken geen zonnige toekomst, dat is wel duidelijk (en ook hier maar weer eens: de labrador spant hierin niet de kroon!)
Dus, dat een exterieur keuring wordt aangehaald als het gaat om ongezonde dieren, vind ik dat niet verwonderlijk. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat men op een veldwedstrijd ongezonde honden treft, want die kunnen die wedstrijd niet eens lopen. Idem dito met behendigheid, schapendrijven, IPO enzovoorts. Elke wedstrijd waar het fysieke vermogen getest wordt, is het onmogelijk om dat te doen met fysiek ongezonde dieren.

Lupos schreef:[
en het eeuwige aanhalen van werk versus show door Hanneke vertroebelt altijd weer de discussie die gestart was.

Pardon Lees je eigen posts op blz. 1 eens even terug.

@lucievd: ik ben het met je eens dat het fokproces nooit mag leiden tot aantasting van het welzijn van een dier. Maar waarom moet het fokproces stoppen? Rassen zijn ooit gemaakt door de mens om hem ten dienste te zijn. Met jagen, hoeden, bewaken enz. Toen in die langvervlogen tijden waren die functies nodig. Die langvervlogen tijden bestaan allang niet meer. De mens jaagt niet meer, althans nauwelijks nog, bijna niemand heeft nog een erf dat bewaakt moet worden, bijna niemand heeft nog vee dat gehoed moet worden. Wat moeten we in onze moderne maatschappij nog met die sterk uitgesproken functies van al die rashonden?
Sterker nog, ik denk dat een rashond die nog in zeer sterke mate zijn oorspronkelijke werkeigenschappen heeft, doodongelukkig wordt in onze verstedelijkte maatschappij, waar hij niks kan met die eigenschappen. In die zin zou je zelfs kunnen stellen, dat fokken op uitgesproken werkeigenschappen, terwijl de hond daar nooit iets mee zal kunnen, ook aantasting van het welzijn van het dier is. Een windhond die nooit los mag, een sledehond die wordt afgeleerd om te trekken, een slimme bordercollie die elke dag 4x hetzelfde blokje om loopt, noem maar op...

We dwalen nu wel erg af van het onderwerp: fokken op uiterlijk met alle gezondheidsproblemen vandien. Maar het raakvlak is: een hond creëren naar behoefte van de mens.

Hanneke

De gaarbak wordt tegenwoordig wel anders bekeken door een keurmeester. Een hond die kreupel in de showring loopt zal zeker geen uitmuntend behalen.
Je geeft aan dat eenheid in uiterlijk onnodig is. Ikzelf vind uiterlijk wel degelijk belangrijk, derhalve heb ik voor de labrador gekozen. Zoals ik al aangaf: karakter, uiterlijk en werkcapaciteiten. Tevens geef jij (maar er zijn zat mensen die zo ook denken) dat uiterlijk niet belangrijk is, alleen gezondheid en werkdrift. Waarom gaat men dan toch voor de labrador? Zeker als je alleen voor gezondheid en werkdrift gaat, dan zijn er zat retrievers die hieraan kunnen voldoen.
Overigens wordt er vaak gezegd “verbetering” van het ras; zowel beiden doen hier niet aan. De één niet qua werkdrift en de ander niet qua uiterlijk.
Ikzelf ben geen newby op sportgebied. Er zijn zat ongezonde honden op sportgebied te vinden. Honden met ED/HD die behendigheid, jacht c.q. apporteersport, G&G etc. doen. Honden die op zware pijnstilling worden gezet zodat ze de wedstrijd uit kunnen lopen. Ze zijn er wel degelijk, dat niet iedereen het weet of ziet, das wat anders.
Ikzelf denk dat wij ongeveer wel op dezelfde lijn zitten. Overigens heb ik mijn droomhonden nog kunnen vinden, moeilijk maar we komen er wel.

Laboriginals schreef:We dwalen nu wel erg af van het onderwerp: fokken op uiterlijk met alle gezondheidsproblemen vandien. Maar het raakvlak is: een hond creëren naar behoefte van de mens.

We zijn idd wat afgedwaald, maar toch ook weer niet. Nogmaals (post 1): of je nu op uiterlijke of op werkdrift gaat fokken doe je dat naar de behoefte van de mens. En daar draven mensen in door.

Laboriginals schreef:

Lupos schreef:[
en het eeuwige aanhalen van werk versus show door Hanneke vertroebelt altijd weer de discussie die gestart was.

Pardon Lees je eigen posts op blz. 1 eens even terug.

@lucievd: ik ben het met je eens dat het fokproces nooit mag leiden tot aantasting van het welzijn van een dier. Maar waarom moet het fokproces stoppen? Rassen zijn ooit gemaakt door de mens om hem ten dienste te zijn. Met jagen, hoeden, bewaken enz. Toen in die langvervlogen tijden waren die functies nodig. Die langvervlogen tijden bestaan allang niet meer. De mens jaagt niet meer, althans nauwelijks nog, bijna niemand heeft nog een erf dat bewaakt moet worden, bijna niemand heeft nog vee dat gehoed moet worden. Wat moeten we in onze moderne maatschappij nog met die sterk uitgesproken functies van al die rashonden?
Sterker nog, ik denk dat een rashond die nog in zeer sterke mate zijn oorspronkelijke werkeigenschappen heeft, doodongelukkig wordt in onze verstedelijkte maatschappij, waar hij niks kan met die eigenschappen. In die zin zou je zelfs kunnen stellen, dat fokken op uitgesproken werkeigenschappen, terwijl de hond daar nooit iets mee zal kunnen, ook aantasting van het welzijn van het dier is. Een windhond die nooit los mag, een sledehond die wordt afgeleerd om te trekken, een slimme bordercollie die elke dag 4x hetzelfde blokje om loopt, noem maar op...

We dwalen nu wel erg af van het onderwerp: fokken op uiterlijk met alle gezondheidsproblemen vandien. Maar het raakvlak is: een hond creëren naar behoefte van de mens.

Hanneke

Het fokproces hoeft niet te stoppen, wel de manier waarop dat soms gebeurt.
Mensen draven steeds verder door in wat ze willen en maken daar uiteindelijk meer kapot mee dan dat het opleverd.
En wat betreft de uitgesproken eigenschappen van de verschillende rassen. Ik vind niet dat je alle uitgesproken eigenschappen bij alle rassen er maar uit moet fokken omdat deze eigenschappen geen nut meer hebben in de huidige maatschappij.
Als je voor een bepaalde hond kiest van een bepaald ras, vind ik dat je de hond moet kunnen bevredigen in zijn behoeftes.
Neem je een border collie, dan weet je dat je daar niet max 4x per dag een blokje om mee kan doen. Dat niet elke border collie schapen drijft dat maakt niet uit, maar je kunt wel een goede vervanging zoeken waar z'n eigenschappen ook zeer geschikt voor zijn zoals bijv. behendigheid.
En dat geldt net zo voor een labrador, je weet dat het een jachthond is en dat hij gemaakt is om te apporteren. Dan mag er misschien wel niet meer zoveel gejaagd worden, maar je kunt in plaats daarvan ook alternatieven zoeken door bijv. zelf met dummy's aan de gang te gaan etc.
Waarom zou je alle uitgesproken eigenschappen van alle rassen uitbannen? Dan blijft er straks maar 1 en dezelfde hond over. En dat is dan opnieuw een hond die de mens zogenaamd zo wil zien, omdat deze hond dan in de huidige maatschappij moet passen.
En daarbij, mensen zouden ook moeten kiezen voor een ras omdat de eigenschappen ze aanspreekt en niet omdat de hond er mooi uitziet.
Het is heel simpel, je weet wanneer je een bepaald ras neemt wat voor eigenschappen daarbij horen. Kun je de behoeftes van de hond niet bevredigen, dan ben jij niet geschikt om zo'n hond in huis te nemen.
Ik vind niet dat de hond maar geschikt 'gemaakt' moet worden om in deze maatschappij te passen.
En hoe meer variatie er onderling is, hoe gezonder de honden zijn.
Dus om alle honden maar zoveel mogelijk op elkaar te laten lijken resulteert vast en zeker niet in gezonde honden.

Debora schreef: Tevens geef jij (maar er zijn zat mensen die zo ook denken) dat uiterlijk niet belangrijk is, alleen gezondheid en werkdrift. Waarom gaat men dan toch voor de labrador? Zeker als je alleen voor gezondheid en werkdrift gaat, dan zijn er zat retrievers die hieraan kunnen voldoen.

Ik neem aan dat je hier mij mee aansprak
Het antwoord is simpel: er zijn geen andere retrievers die wat mij betreft (dus in mijn voorkeuren) voldoen aan een hond die ik graag zie. Dat het uiterlijke plaatje van een labrador toevallig zo is, zal mij een zorg zijn. Voor mij is nogmaals een labrador geen uiterlijk plaatje, maar een hond met bepaalde capaciteit. En het mooie is: die labrador bestaat ook gewoon. Daarnaast, en dan gaan we erg off-topic (en in herhaling) wijkt mijn labrador-voorkeur helemaal niet ver af van de oorspronkelijke labrador.

Laat ik het anders zeggen: stel ik wil een pup, en in het nest waar ik uit ga kiezen, zit een "'mooi" hondje en een "lelijk" hondje. Ook dat is natuurlijk relatief, want ik vind al mijn honden prachtig. Toch zal ik niet schromen voor het "lelijke" hondje te kiezen als die voor mijn gevoel bij mij past.

Ander voorbeeld, van een ander ras: de duitse herder. Ik heb een Duitse Herder, met stamboom. Maar, voor Duitse Herder begrippen is het in show een "lelijke" hond. Waarom? Omdat haar rug recht loopt. En in het ras, en op show, wordt de aflopende heuplijn als "ideaal" gezien. Wij hebben voor onze Fust gekozen vanwege haar mogelijkheden, haar karakter en achtergrond. Regelmatig word ik aangesproken, zo ook gisteren nog "is dat een Oud Duitse? Want die rug is recht!" oftewel: als je een normaal gebouwde DH hebt, dan kan dat bijna geen DH zijn en krijg je vragen. De afsplitsing ook bij dit ras, zit m in het verschil tussen uiterlijke smaak en mogelijkheden van beweging. Beiden kan niet blijkbaar. Dat de kynologen (=show) bijna niet kunnen lopen, en al helemaal niet kunnen springen, is blijkbaar niet belangrijk, want dit zijn de honden die winnen op shows.

Het artikel waar dit topic mee begon, geeft een kritische noot op de uiterlijke tendensen en wat mij betreft valt er in uiterlijk NOOIT iets te verbeteren. Een hond is een hond, hoe hij er ook uitziet. En mijn honden zijn rashonden, om de simpele reden dat er een stamboom is afgegeven als rashond. Mijn rashonden zijn dus evenveel rashond als elke hond die wint op een show. Smaak (want daar hebben we het feitelijk over) zal voor mij nooit een reden zijn om een hond aan te schaffen. Gevoel en verstand wel.

Debora schreef: Honden die op zware pijnstilling worden gezet zodat ze de wedstrijd uit kunnen lopen. Ze zijn er wel degelijk, dat niet iedereen het weet of ziet, das wat anders.

Zelfs met de zwaarste pijnstilling is het praktisch onmogelijk om met een fysiek niet gezonde hond dagen achtereen te gaan jagen. Dit is fysiek zo'n enorme belasting dat dit absoluut niet onopvallend kan gebeuren. Ja een clubdiploma kan best, en een apporteerproefje van de FHN ook wel, maar een veldwedstrijd zoals een voor de voet jacht door hoog gewas? Ik geloof er helemaal niets van! Die hond loopt niet meer goed als hij 's ochtends om half 9 begon en 's middags om 5 uur van het veld afkomt!
En dan nog niet eens gesproken over een praktijkjacht. Als je een goede volle jacht draait, dan moet je hond fysiek ontzettend veel rennen, klimmen, zwemmen en ploeteren om door te komen. Laat men nu op een mooie dag een stuk of 80 stuks schieten, en je hond haalt dat echt niet als hij niet gezond is, hoeveel pillen je er ook in stopt. De oude honden (dus fysiek minder gezond) die nog meegaan, worden als het te zwaar wordt, afgewisseld door de jongere honden. Je ziet gewoon dat de honden gaan temperen, de explosiviteit neemt af en de vermoeidheid slaat toe.

En dan zijn er nog de eigenaren met een labrador die niet werkt en showt!
Een labrador die zéker niet gekwalificeerd kan worden als haardkleedje, molosser, of geef de 'dikzak' maar een naam.
Een labrador die volstrekt voldoet aan de rasstandaard, een stamboom heeft, en een heel actief leven leidt bij een gemotiveerde en eveneens actieve baas.
Wellicht een representatief beeld van de doorsnee forumer.

Ben het soms zó zat dat het óf het een óf het ander zou moeten zijn.
Zo, just my 2 cents

Veruit de meeste labradors zijn gelukkige gezinshonden, en dat is ook goed ook
Persoonlijk ben ik er dus echt zwaar op tegen te fokken naar de behoefte van de mensen, nogmaals, ik fok enkel als we zelf een hondje nodig hebben, en ja, dat is vast hartstikke egoistisch, maar zo is het en niet anders.
Groot voordeel voor mij is dus ook dat ik niet afhankelijk ben van de behoeftes van andere mensen vwb hun droomlabrador, mensen die graag een hondje van ons willen, zullen het moeten doen met dat wat we te bieden hebben, bevalt dat niet, dan moeten ze gewoon wat verder zoeken totdat ze iemand vinden die wel hun droomhondje fokt
Een labbie hoort ook een prettige gezinshond te zijn @marions, en of er nou wel of niet mee gewerkt wordt, zijn karakter en gezondheid spelen daar toch een belangrijke rol in denk ik
Deborah, ik durf toch wel te stellen dat voor retrievend werk de andere retrieverrassen een stuk minder geschikt zijn als de labrador er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar over het algemeen is de labrador toch de makkelijkst te trainen retriever.
Dan, om maar eens voor eens en altijd duidelijkheid te scheppen over de werklijnen, en het werk dat ze dan doen.
Kijk, er is een groot verschil tussen apporteren en werken, ik denk niet dat hier veel mensen zijn die dit weten.
En, daar is helemaal niks mis mee trouwens, ik weet ook helemaal niks van dingen die andere mensen dan weer wel weten, ieder zijn ding he
Maar ik kan jullie garanderen dat een ongezonde hond, zowel geestelijk alsook lichamelijk een dagje picker uppen niet zou trekken, en zijn baasje dus heel snel door de mand zou vallen.
Daarnaast is het wereldje van serieus werkende voorjagers heel erg klein, iedereen kent elkaar, juist omdat het een ontzettende bult werk is om op dat niveau te komen met je hondje, heerst er een enorm onderling respect.
Veruit de meesten fokken secuur, en ook niet vaak, en om dezelfde reden als wij ook...omdat ze zelf een hondje nodig hebben.

Kijk, en als ze dan misschien niet allemaal even mooi zijn volgens de normen van de huidige rasstandaard, tja dat is dan misschien niet zo mooi....maar shame on me, dat vind ik toch nog het minst belangrijk
Want, nogmaals, er zijn zat rassen waarvan de hondjes dan wel aan de vraag van de eventuele pupkoper beantwoord......maar er zijn maar een beperkt aantal retrieverrassen...en de naam zegt het al he Volgens mijn persoonlijke mening zijn die er om te retrieven, en niks anders

@birgitte
hoe zit het dan met herders honden,mastifs,poedels ed?
ook rassen die met een doel gefokt zijn nl het leven van de mens wat te vermakkelijken tijdens werk.

het zou dus volgens jou voor mensen die alleen een hond als huis dier willen beperkt worden tot de cavaliertjes en bolognesers,malteserleeuwtjes ed.
die zijn nl gefokt puur en alleen voor het vermaak van de mens

als ik het verkeerd begrijp sorry,maar ik snap dit echt niet
bedoel je dat alleen jagers en voorjagers,hulpbehoevenden,en de politie labrador mogen bezitten? of echt alleen voor de jacht?

Nee dat bedoel ik zeker niet gekkie, als ik je nou vertel dat veruit de meeste hondjes uit de werklijnen niet bij jagers terechtkomen is dat misschien een verrassing, maar wel de waarheid
Ik kan niet voor anderen spreken, dus daar gaan we weer, persoonlijk vind ik dat een ideale baas voor mijn hondjes er eentje is die actief met zijn hondje bezig wil zijn en daarnaast op zoek is naar een kameraadje dat behoefte heeft aan contact.
Wel of niet werken, wel of geen kinderen, arm of rijk, allemaal onbelangrijk, als er maar genoeg kwaliteit in de tijd samen zit, zal een hond zich goed voelen.
Echter, wanneer iemand niet graag wandelt, niet graag buiten is, of dat niet kan, wanneer ik zie dat iemand geen contact maakt met dieren, maar ze beschouwt als een knuffel, of als een tweederangs mens....dan zijn er genoeg andefe rassen die wel zouden voldoen, en dan denk ik inderdaad aan de gezelschapshondjes, waar ook helemaal niksmis mee is trouwens....maar dat doe je een labrador niet aan, sterker nog, daar ga je een labrador niet op foken.
Datzelfde vind ik persoonlijk dus ook van het hele showgebeuren, het is heel verkeerd, om honden naar uiterlijke maatstaven te fokken, want die wijzigen, je bereikt er een soort uniformiteit mee......en dat is nergens voor nodig, en zelfs gevaarlijk, raskenmerken zijn kenmerken en niets anders.
Nergens staat geschreven dat een rashond die niet alle kenmerken heeft, geen rashond zou zijn, rashond ben je door je stamboom, en door niks anders.
En het kan er bij mij nou echt niet in dat een hond die graag actief bezig is, het fijn vindt om te showen.

Nou... Ramses vond dat showen helemaal gezellig! Ik weet niet of dat nog zo zou zijn als dat alles was wat ik met hem deed maar na een aantal ringtrainingen met veel positieve aandacht en stukjes worst had hij er erg veel lol in en deed enorm zijn best (het waren wel buitenshows)
Maar als hij mocht kiezen tussen showen en apporteren... was de keuze voor hem toch niet zo moeilijk

Lupos, Ik sprak niet alleen jou aan er zijn meer mensen die zo denken, alleen gaan wij de discussie samen aan. Wij beiden weten exact wat we willen zien bij de labrador.
Zoals jij aangeeft “beiden kan niet blijkbaar”. Ik wel beiden, waarom nou de ‘of of’ en niet de ‘en en’. Jij zegt dat jouw keuze niet ver van de oorspronkelijke labrador afgaat. Mijn keuze is de “oorspronkelijke type” labrador terug! Dus terug naar de basis om een “gezondere” hond, terug naar het oude karakter, uiterlijk en werkdriften van de labrador. Daar ben ik op gevallen. Niet alleen showwereld draaft door ook de fokkers die alleen gefocust zijn op werkdrift draven door. Derhalve ben ik van mening dat je hiermee een ras mee kan kapot maken.
Het lijkt nu net alsof ik zeg dat er alleen op uiterlijk gefokt moet worden. Maar dat is niet wat ik zeg en bedoel. Terug naar het oude type, de labrador zoals hij hoort.
Trouwens dit geldt niet alleen voor de labradors maar voor de meeste rassen, bijvoorbeeld de DH.
Brigitte, ik heb geen commentaar op iemands fokbeleid. Ik heb heel veel respect voor je, laat dat duidelijk zijn. De fokker van mijn jongste telg heeft dezelfde instelling net als jij. Fokt alleen als zijzelf een pup wil aanhouden. Waarschijnlijk alleen de visie m.b.t. de labrador die verschilt.
Ikzelf zoek een labrador uit op meerdere aspecten, nl.: gezondheid, karakter*, uiterlijk en op werkdrift.
* Het karakter laat ook steeds meer te wensen over.

Ik heb alleen reactie gegeven op dat er geen ongezonde honden in o.a. behendigheid etc. lopen. Dit is pertinent niet waar! Daar lopen wel degelijk, zelfs bij wedstrijden, honden die lichamelijk niet goed kunnen functioneren.
Een retriever hoort idd te kunnen retrieven. Maar ben ik dan de enige die het raar vind dat een labrador geschikter is voor retrievend werk dan de retrievers? Gaat er dan niet iets mis in deze rassen? (uitzonderingen daar gelaten)
Als ik alleen naar gezondheid en werkdrift zou kijken, dan zou het mij niet uitmaken welke hond het makkelijkst te trainen is. Dan zou ik voor de gezondheid en werkdrift gaan, niets meer en niet minder. Waarschijnlijk zou ik dan een ander ras hebben.


-----
Naar mijn mening kan je een levend wezen, waar een hond o.a. ondervalt, nooit 100% ziektevrij maken. Ook niet bij een werklijn.