Dutchlabs schreef:Hanneke
Wat ik bedoel een lijnteelt hond weet je veel van, anders zou je niet moeten gebruiken vind ik.
Die genen weet je dus hoe het vererft je zet je typ vast en de gezondheid weet je.....ouders en grootouders, die verdubbel je dus gezondheid staat grotendeels vast, we fokken met levende wezens dus er kan altijd iets mis gaan.
Een outcross weet ik weinig van......ik kan op internet van alles zoeken, maar hoe zijn ze in het echt?
Hoe echt zijn de gegevens die ik heb.
Ik zet niet me typ vast, en weet meestal alleen van 1 a 2 genarties wat van.....de rest niet.
Wat dat met testen te doen heeft, tegenwoordig worden de meeste reuen overal op getest.....stelt dat dan niks voor...?
Die testen ook al gebruik je een gelijnteelde reu....die testen zijn er niet voor niks.
En met al die testen sluit je toch een boel uit ook al is je teef lijder een vrije reu....en je hebt dragers die nooit ziek worden.
Maar van een outcross reu weet ik niet wat ik in een lijn krijg.
Wie zegt nu dat die lijn teelt reu nu zoveel fouten heeft....?
Ik weet vele malen meer.....dan van een outcross.
Hier ben ik het absoluut niet mee eens saskia
Als eerste het begrip outcross
Echte outcross bestaat helemaal niet, zoals er hier en daar terecht wordt opgemerkt, uiteindelijk vissen we allemaal in dezelfde vijver, de stamouders zijn allemaal dezelfde.
Wat je wel kunt is de lijnteelt zoveel mogelijk beperken, maw, je zorgt dat het lijnteeltpercentage zo laag mogelijk is.
Dat je dan niets zou weten over de lijnen, dat is natuurlijk onzin, als je goed je huiswerk doet kun je generaties teruggaan, en ook in de breedte kijken, een kwestie van de tijd nemen alvorens te beslissen.
En dan kom ik op punt twee, de tijd, kijk, als je meerdere nesten per jaar doet, of zelfs misschien 1 nest per jaar, dan zou het zomaar kunnen dat tijd een probleem gaat worden.
Daarnaast fok je, zodra je meer als een nest van een teef gaat doen, toch uiteindelijk geen exclusief nest meer, immers 50% van wat je gaat fokken, is er al.
Daarmee kom ik op mijn tweede standpunt, waarom vijf nesten per teef?
Om nog maar te zwijgen over een onbeperkt aantal nesten per dekreu?
Dan de selectie, hoe schat je nu in of een teef of een dekreu het uberhaupt waard is te vermeerderen?
Gezondheid op de eerste plaats, wordt te pas en te onpas geroepen, welnu, iedere fok is een gok, je kunt testen wat je wilt, je kunt nooit garanderen dat de puppen gezond zullen zijn.
Moet je dan nog wel testen, en zo ja waarop?
Natuurlijk moet je testen, en niet alleen de verplichte testen, maar minstens datgene dat de functionaliteit van de hond in de weg zou kunnen staan, maw alles wat kan is de moeite waard om te testen, en alles wat de eventuele nakomelingen zou beperken in hetgeen zij voor bestemd zijn, is zelfs hard nodig.
En dan, wat als het alsnog misgaat, de zgn mismatch, idd bij outcross is dit risico wellicht groter als bij lijnteelt (al ben ik daar persoonlijk niet zo van overtuigd)
Fokkers dienen dan hun verantwoordelijkheden te nemen, en te stoppen met de teef, en ook de dekreu, er zijn honden zat in nederland die t waard zijn te vermeerderen.
Het karakter, een, in mijn ogen, zwaar onderkend probleem, daar waar t karakter niet labradoreigen is, kan de hond nog zo mooi, gezond en goed zijn....niet mee fokken.
Het uiterlijk, daar kan ik weinig van zeggen, ik ben er niet in thuis, zolang het uiterlijk de functionaliteit van de hond niet in de weg zit, en aan de raskenmerken voldaan wordt, dus een zg of een g, en de hond over een goede gezondheid en een mooi karakter beschikt, is het in mijn ogen een perfecte kandidaat voor vermeerdering.
Mijn conclusie dus, en die is er al een jaar of tien, beperk het aantal nesten per teef, beperk het aantal dekkingen per reu, voer de beschikbare gezondheidstesten uit, en beperk het aantal nesten per fokker.
Ervaren fokkers zouden zich moeten inzetten om mensen die bereid zijn een nestje te doen van excellente honden, te begeleiden in dit proces, van het uitzoeken van een geschikte partner tot en met de geboorte en nestverzorging.
Beperk de populatie groei, ik weet dat ik nu tegen heel wat schenen trap, maar waarom moeten er zoveel labradors zijn, labradors zijn werkhonden, althans dat zouden ze moeten zijn, en dus enkel voor een select aantal mensen geschikt, althans dat zou zo moeten zijn.
Tien jaar geleden zagen mijn man en ik al dat dit ging gebeuren, en velen verklaarden ons voor gek, welnu het is gedeeltelijk uitgekomen.
In elke straat zie je meerdere labradors, in een heel dorp wordt er met nog geen procent van de populatie gewerkt, de rest dendert door de velden, of ligt als haardmatje in de huiskamer.
Velen komen van dezelfde fokker, of hebben dezelfde pappa, opa, oma, tante of oom, en dat is ook te zien ook.
Wat is hiervan het voordeel, dat is mijn vraag?
Het bedrag dat Saskia noemt, geldt voor de paar grootste fokkers in Nederland en dan nog over alle rassen. Geen zaken totaal uit hun verband rukken hè
Labradorfokkers doen hun stinkende best en testen toch al zo veel en ach.. die enkele ongezonde pup.. dat is pure pech. De kynologie is in rep en roer, maar dat geldt niet voor ons, bij ons is er niks aan de hand 
Pippi (12-05-2008)
Dazzle (14-04-2010)