Ixor is er niet meer
-
Zeeuwse labjes
- Hele grote hondenneus

- Berichten: 1552
- Lid geworden op: 29 dec 2004, 15:05
- Locatie: Schouwen-Duiveland
- Contacteer:
Ixor is er niet meer
Gisterochtend hebben wij onze Ixor in moeten laten slapen. Hij is 13 jaar, 7 maanden en 2 dagen geworden. Maandag aan het eind van de middag werd hij ziek. Hij wilde niet meer eten. In de loop van de avond werd dat er alleen maar slechter op. Maandagnacht heb ik op een matrasje naast hem geslapen en dinsdagochtend was duidelijk dat het einde in zicht was.
Toen de dierenarts kwam was hij eigenlijk al een eind heen. Hij is heel rustig en zacht zonder enig teken van verzet ingeslapen. We hadden het eigenlijk niet veel beter kunnen wensen. Tot en met maandag heeft hij in zijn eigen tempo en op zijn eigen wijze gelukkig kunnen zijn. En wij met hem.
We missen hem en dat zal nog wel even duren, maar toch weten we nu al dat het zo goed was. Onze grote zwarte beer is er niet meer...
Toen de dierenarts kwam was hij eigenlijk al een eind heen. Hij is heel rustig en zacht zonder enig teken van verzet ingeslapen. We hadden het eigenlijk niet veel beter kunnen wensen. Tot en met maandag heeft hij in zijn eigen tempo en op zijn eigen wijze gelukkig kunnen zijn. En wij met hem.
We missen hem en dat zal nog wel even duren, maar toch weten we nu al dat het zo goed was. Onze grote zwarte beer is er niet meer...
-
shadow2005
- Speurneus

- Berichten: 8179
- Lid geworden op: 09 jul 2006, 17:59
-
Kay
- Speurneus

- Berichten: 6247
- Lid geworden op: 06 sep 2006, 15:29
- Locatie: Den Bommel
- Contacteer:
-
jessica
- Speurneus

- Berichten: 4979
- Lid geworden op: 03 sep 2006, 15:24
- Locatie: hazerswoude
- Contacteer:
- kim
- Hele grote hondenneus

- Berichten: 1343
- Lid geworden op: 20 mei 2004, 19:46
- Locatie: Tilburg
- Contacteer:
-
retriever resort
- Speurneus

- Berichten: 2203
- Lid geworden op: 23 feb 2005, 22:26
- Locatie: Drenthe
- Contacteer:
-
marions
- Speurneus

- Berichten: 2467
- Lid geworden op: 01 jun 2006, 13:06
- Locatie: Groningen
-
Aileen
- Speurneus

- Berichten: 5682
- Lid geworden op: 05 mar 2004, 15:41
- Locatie: Sittard
- Contacteer:
-
Bowy
- Speurneus

- Berichten: 4447
- Lid geworden op: 19 jun 2006, 22:37
- Locatie: Den Haag
- Contacteer:
-
Labradorreke
- Speurneus

- Berichten: 2811
- Lid geworden op: 01 okt 2005, 22:46
- Locatie: Lier
- Contacteer:
Ik weet hoe moeilijk het is.
Is wellicht een tegenstrijdig gevoel, wetende dat hij rustig is mogen inslapen na een mooi leven maar toch... afscheid nemen van iets dat je liefhebt is zo moeilijk...
Wens jullie héél véél sterkte toe!
Rust zacht lieve Ixor en geef Seppe daar achter die regenboogbrug een dikke knuffel van me.
Is wellicht een tegenstrijdig gevoel, wetende dat hij rustig is mogen inslapen na een mooi leven maar toch... afscheid nemen van iets dat je liefhebt is zo moeilijk...
Wens jullie héél véél sterkte toe!
Rust zacht lieve Ixor en geef Seppe daar achter die regenboogbrug een dikke knuffel van me.

-
Dorette&Toosje
Verdriet doet pijn
’t Voelt zo leeg in mijn hoofd, in mijn hart, in mijn huis,
geen zwarte gestalte, mijn huis is geen thuis.
Ik voel me zo vreemd, zo verward, zo alleen,
ik wil hem weer terug, hier bij mij, om me heen,
met glanzende ogen en kloppende staart,
liefkozende poten, statig en bedaard,
voor alles aanwezig, de ruimten gevuld
op de meest lastige plekken
en ik met geduld.
Niets anders dan liefde, bij hem en bij mij,
zo vertrouwd en zo eigen, zo samen zijn wij.
In leven gebleven, zo lang als hij kon,
met vallen en opstaan, en ik weet waarom.
Ik kan hem niet missen, dat wist hij zo goed,
dan zo oud te worden toont wilskracht en moed.
Eens kan het niet langer, zijn tijd is voorbij.
Verdriet gaat er komen, bij hem en bij mij.
Zijn ogen die smeken, nu is het aan jou,
om je wilskracht te tonen en moed en je trouw.
Niets zal ons ooit scheiden, wij blijven bijeen,
De band die wij hadden blijft steeds om ons heen.
Wij samen tenslotte, wij kregen een deal,
zijn lichaam begraven, diep in mijn ziel.

’t Voelt zo leeg in mijn hoofd, in mijn hart, in mijn huis,
geen zwarte gestalte, mijn huis is geen thuis.
Ik voel me zo vreemd, zo verward, zo alleen,
ik wil hem weer terug, hier bij mij, om me heen,
met glanzende ogen en kloppende staart,
liefkozende poten, statig en bedaard,
voor alles aanwezig, de ruimten gevuld
op de meest lastige plekken
en ik met geduld.
Niets anders dan liefde, bij hem en bij mij,
zo vertrouwd en zo eigen, zo samen zijn wij.
In leven gebleven, zo lang als hij kon,
met vallen en opstaan, en ik weet waarom.
Ik kan hem niet missen, dat wist hij zo goed,
dan zo oud te worden toont wilskracht en moed.
Eens kan het niet langer, zijn tijd is voorbij.
Verdriet gaat er komen, bij hem en bij mij.
Zijn ogen die smeken, nu is het aan jou,
om je wilskracht te tonen en moed en je trouw.
Niets zal ons ooit scheiden, wij blijven bijeen,
De band die wij hadden blijft steeds om ons heen.
Wij samen tenslotte, wij kregen een deal,
zijn lichaam begraven, diep in mijn ziel.




