Helaas hebben we woensdag onze lieve, grote, bruine beer Willem in moeten laten slapen

Hij was al sinds januari met zijn gezondheid aan het "kwakkelen" en nu bleek in juli dat hij een auto-immuunziekte had. En dan nog eens een ernstige variant. Willem was niet meer vooruit te branden, kwam kilo's aan omdat nu ook zijn schildklier niet goed meer werkte. De jeuk werd zo heftig dat hij er ook chagerijnig van werd en "lelijk" begon te doen tegen andere honden/mensen, gewoon van de pijn.....
Hij is er nu beter aan... Naar de hondenhemel om pijnloos met andere honden te kunnen spelen

...
Voor ons, en vooral, voor de kinderen was het een zeer heftige dag... en nu nog. Thuis komend is er geen lieve lobbes die je gedag komt zeggen en als de kinderen naar school zijn is het zooooo stilletjes in huis...
Tis zo raar, stilletjes, koud....
Ik kom niet zo heel vaak meer op het forum, maar wilde het toch nog even vermelden hier.
Nina, en een allerlaatste poot van Willem