Labradorforum

Van de trainster moeten we alles ,waar de hond mee aankomt, aanpakken.
Maar van de week lukte mij dat echt niet. Dus ik heb maar los geroepen. Misschien wel helemaal verkeerd, vooral omdat konijn apporteren nog best een probleempje is. Maar een stinkende rat aanpakken gaat me toch net iets te ver.
Dus ik schuif de rat maar aan de kant en we lopen door. Maar 10 meter verder bedacht Bieke, dat ze toch wel de rat weer wilde halen, dus daar ging ze weer, pffft.
Ik wilde graag van dat beest afkomen, maar nergens afvalbakken.
Dus ik besloot, dat ik het beest dan maar, met mijn hand in een plastic zakje flink ver het water in ging gooien.
Eerst de waterdummy naar links het water in, zodat Bieke het niet zou zien en daarna meteen de rat een flink eind naar rechts in het water.
Zo gezegd, zo gedaan.
Maar wat gebeurde er toen, tot mijn verbazing. Yentl liet zich het water in glijden , zwom rustig richting rat, pakte hem, liet het weer los, zwom nog een rondje, pakte toch maar weer de rat en legde hem netjes op de kant. Terwijl ze anders altijd alleen maar gras loopt te eten.
Dus dat was ook niet de oplossing. Tenslotte de rat maar in m'n plastic tasje gedaan, flinke knoop erin en daar liep ik te wandelen met een tasje met een stinkende rat. Ik werd steeds onpasselijker.
Toen besloot ik, helemaal tegen m'n natuur in om de rat met tasje en al naar het eilandje aan de overkant in het hoge gras te gooien. Ik dacht, als ze het gras weer gaan maaien, komen ze het tasje wel tegen.
Dus ik gooi, pffft, komt de rat met tasje en al midden in het water terecht.
Ik ben maar snel doorgelopen.

Maar hoe ver gaan jullie met iets van de hond aanpakken?
De volgende keer neem ik wel bijv. een tuinhandschoen mee in m'n zak, zodat ik die snel kan aantrekken.

Heel herkenbaar !!!!
Zo heb ik eens met een dode merel waar de maden in krioelden gestaan. Kaylan kwam er keurig mee naar me toe en wilde zijn gevonden voorwerp netjes afgeven. En ik heb 't dus (met inwendig afgrijzen) gewoon aangepakt, want hij deed het heel goed.
Ik heb hem zelf geleerd wild te apporteren, als hij dat dan zo netjes doet met een zelf gevonden apport, tja dan zal ik het wel aan moeten pakken, vind ik. Smerig of niet ...
Eenmaal thuis gekomen heb ik wel heeeel erg goed mijn handen gewassen.

Max vind het heel leuk om dode, bijna vergane vissen te apporteren , maar zn hoogtepunt (of dieptepunt) was recentelijk een dood iets waar maden uitkropen en waar ie nader kennis mee had gemaakt door en eerst in te gaan liggen rollen voordat ie hem heel trots kwam brengen om half 12 's nachts..
En ja, die heb ik ook netjes aangepakt. Hij deed tenslotte wat ik van hem vroeg. Voorkomen en afgeven.. van mij...
Ik had duidelijker moeten zijn. Heb die avond heel slecht geslapen en die geur nog lang geroken..

Hi...hi... ik pak alles aan. Ook al is het al bijna gesloopt. Geen problemen ermee