Sammetje is vorig jaar november ziek geworden, wat zich liet aanzien als een zware maag/darminfectie eindigde in een zwaar ontstoken slokdarm die daardoor verlamd raakte.
Het lukte niet meer om voldoende eten binnen te krijgen en ook binnen te houden.
Onze lieve bruine vriend had veel pijn en viel zienderogen af.
Met pijn in ons hart hebben we afscheid genomen van Sam en Sam van ons, 't was genoeg geweest, hij liet dat duidelijk merken.
De DA is thuis gekomen.
Op zijn kussen met zijn grote en kleine baasjes en Bowie en ik om hem heen, met zijn kop op zijn vrouwtjes schoot, terwijl wij hem aaiden en onze laatste lieve dingen tegen hem zeiden,
is hij zachtjes weggegleden, begonnen aan de reis naar daar waar geen pijn en ongemak is.
Wat zullen we hem missen, hij mocht maar 7½ jaar worden.

(Ik weet dat het plaatje te groot is, maar anders was de tekst niet leesbaar.








