Dorette heeft een mooi gedicht gemaakt voor mij.
Jij was voor mij een prachtig geschenk
Quincy, er is geen dag dat ik niet aan je denk
Nog steeds komen er tranen want jij bent er niet meer
Je te moeten missen doet nog telkens zo zeer.
Je vriendelijke ogen, je prachtige blonde vacht
Jij bracht vreugde in mijn leven , je was zo mooi en zo zacht
Veel wandelingen hebben wij samen ondernomen
Het was zo fijn dat jij in mijn leven was gekomen.
Maar het noodlot sloeg toe, ik ging met jou naar de kliniek
En daar vertelden zij mij dat je was ernstig ziek
Je moest geopereerd maar daar was eerst nog het weekend
Ik wilde je nog even meenemen naar huis, omdat je daar alles kent.
Ik reed naar huis en achter in de auto lag jij te slapen
Mijn gedachten waren angstig, zou de operatie straks slagen
Maar het onvoorstelbare was toen geschiedt
En ik geloofde bijna mijn eigen ogen niet.
Tijdens de reis naar huis ben jij overleden
En je had nog wel zo tegen de ziekte gestreden
Met pijn in mijn hart denk ik nog altijd aan deze dag
En in mijn netvlies staat voor altijd hoe jij toen daar lag.
Op deze dag ben jij zachtjes op pad naar de regenboogbrug gegaan
En ik bleef achter, verdrietig en ontdaan.
Maar Quincy, nu drie jaar later wil ik je even laten weten
Ik ben en zal je nooit meer vergeten.