Toen ik bij de auto was aangekomen: geen Toosje, terwijl ik dacht dat ze achter mij liep.
Ik baalde ervan om weer het donkere park in te moeten gaan, deed de reuen in de auto en wilde net weer naar het pad lopen toen ik haar op afstand aan zag komen.
Maar niet alleen. Ze liep keurig en rustig net schuin voor 2 bejaarde mensen die ook nog een avondwandeling hadden gemaakt.Helemaal tot aan de auto heeft ze deze mensen gebracht. Ik riep haar, ze kwam meteen en ze sprong bij de reuen. Toen kwam de mevrouw naar mij toe: "Oh" zegt ze, wat is dat een lieverd. Ze zag ons aankomen in de verte en is naar ons toegerend. Eerst schrokken wij een beetje, maar op ongeveer 10 meter afstand liep ze heel rustig naar ons toe. En toen is ze met ons meegelopen naar de uitgang. Ze liep telkens een paar passen voor ons en wachtte steeds dat wij kwamen. Toen begrepen wij dat ze ons uit het donkere bos wilde begeleiden.
Mag ik haar een aai geven?" Nou, natuurlijk mocht dat. En Toos werd nog even uitgebreid geknuffeld in de auto.
Wat is het toch ook een doos -- die Toos







