Vanmiddag ging ik wandelen met Donna maar bij ons in de buurt zijn ze flink aan het bouwen en zijn er een aantal stoepen opgebroken. Voor mij en donna geen probleem om langs te lopen, wij lopen gewoon een stukje over de weg. Maar nu kwamen wij een man met een geleidehond tegen en deze man was duidelijk de weg kwijt en zijn hond wist zich ook geen raad. Ze stonden midden in de perken. Toen ben ik op deze man afgelopen met de vraag of ze hulp konden gebruiken. Dat kon hij zeker zei die dus ik liep op de man af de perken in met donna (die is heel rustig en ik had haar het commando gegeven om te gaan zitten zodat ze wat afstand kon nemen.) Maar op het moment dat ik deze man bij de arm had en zijn hond links van hem liep en donna rechts van mij begon zijn hond ineens heel wild tegen mij op te springen en naar donna toe te trekken Dus ik duwde deze hond van mij af en toen wij uit de perken waren en deze man mij bedankt sprong die hond helemaal wild boven op donna. Waardoor deze man duidelijk van zijn stuk werd gebracht aangezien hij al zijn gevoel van richting kwijt was, en toen gaf donna deze hond een kleine snauw en was het direct afgelopen. Heb nog nooit een hond zo snel naast zijn baasje zien gaan zitten haha. Donna had naar mijn idee niet veel kwaads in de zin maar wou volgens mij alleen deze hond duidelijk maken even normaal te doen. Maar ik heb zo'n medelijden met deze man, nu vraag ik mij af dit mogen geleidehonden toch helemaal niet doen? (springen tegen mensen en uitdagen tot spelen naar andere honden?) Deze hond had geen tuid om van de KNGF, maar wel een tuig met niet aaien, ik heb verder niet veel aan deze man gevraagd waar zijn hond weg kwam want wil geen bemoeial zijn maar vind het toch wel heel erg vervelend voor deze man. En wat ik me ook af vraag... bestaan er geen aanwijzingen mbt deze werkzaamheden zoals het opbreken van wegen/stoepen voor mensen die niet kunnen zien? Later zag ik deze man gelukkig wel weer in de goede richting lopen met zijn hond rustig naast zich.
nee, honden die in dienst lopen mogen dit gedrag niet vertonen, maar weet je wat een groot punt is, tegenwoordig zijn er zoveel zg "non" provits die ook honden leveren.
of dit gedrag is erin geslopen en heeft deze man geen contact gezocht met de instelling om dit weer even recht te zetten.
en wat betreft opbrekingen etc. nee helaas slechtzienden en gehandicapten worden geen rekening mee gehouden, hoogstens in de nabijheid van een blindeninstituut o.i. maar verder zelden... daarom is het zaak een goed hond te hebben die goed een situatie in kan schatten en weer een baas heeft die geen vrees heeft en vertrouwd op zijn hond en de medemens....
Oh wat sneu, ik kan me altijd nog dagenlang afvragen hoe het verder is gegaan, ik vind hert zo zielig. Sorry voelen voor andere mensen is ook niet helpend, maarja, daar kun je moeilijk iets aan doen..
@Mandy, allereerst: wat heb je deze situatie goed aangepakt, complimenten.
Je moet de mensen niet de kost geven die gelijk aan de arm van een visueel gehandicapte gaan trekken om ze "te redden".
Gewoon even vragen:"wat kan ik voor u doen" is dè manier.
@Carola, je zegt "honden mogen dit gedrag niet vertonen", maar jij weet ook dat een hond geen robot is en een geleidehond dus ook niet.
Uiteraard moet ongewenst gedrag aangegeven worden aan de geleidehondenschool en waar mogelijk eruit getraind worden.
Ik wil daarom graag onderstaand stuk plaatsen dat in de Ten Geleide 97 voorjaar 2010 heeft gestaan, omdat dit heel goed weergeeft hoe dit onderwerp leeft bij ons. "Dat mag tie toch niet doen?"
De geleidehond is een geweldig mobiliteitsmiddel. Geen ander middel biedt zoveel bewegingsvrijheid en onafhankelijkheid. Maar een geleidehond is nog zoveel meer. Een levend wezen dat allerlei leuke en niet zulke leuke dingen doet, gewoon, omdat ie een hond is. ‘Chirurgen, rechters, politieagenten, iedereen mag fouten maken, alleen de geleidehond mag dat niet’. Want hoe vaak hoor je mensen niet zeggen… Dat mag tie toch niet doen?
Ergens in Nederland is een geleidehondgebruikster die af en toe ’s middags een dutje doet. Ze heeft de ogen nog niet dicht of haar hond loopt langs. Met zijn neus voelt hij aan haar wimpers. Bewegen die, dan is ze nog wakker en taait hij af, want hij mag natuurlijk niet op de bank, dat weet hij heel goed. Maar bewegen de wimpers niet, dan slaapt ze en is de kust veilig om ook een tukkie te doen, op de andere bank. Die geleidehondgebruikster zet dit in scene. Ze lacht zich suf om de inventiviteit van haar hond. En zodra ze wakker wordt, zorgt die hond er wel voor dat hij als de bliksem in zijn mandje ligt, zo slim is hij ook nog wel.
Dat mag een geleidehond toch niet doen?
‘Ik zou niet weten waarom niet’, vindt Ans L’abee van Geleidehondenopleiding Ans L’abee. ‘Begrijp me goed, ik zeg zeker niet dat alle geleidehondgebruikers hun hond op de bank moeten halen. Dat ze niet op de bank mogen leren ze in de pleeggezinnen en dat weten ze. Maar waarom zou die hond het niet mogen omdát hij een geleidehond is?’
Eerlijk gezegd, gaat het Ans ook helemaal niet om die bank of over de vraag of een hond daar nu wel of niet op mag liggen. Waar het haar om gaat is die vraag; ‘Dat mag een geleidehond toch niet doen?’ Want die wordt nog al eens gesteld, soms te pas - maar wat haar en de instructeurs van KNGF Geleidehonden betreft - heel vaak ook te onpas. Een moeilijk onderwerp vindt ze het, want het is lastig om uit te dragen wat ze precies bedoelt en omdat ze niemand voor het hoofd wil stoten. Vooral omdat er zoveel geleidehondgebruikers zijn die het juist heel goed doen. ´We hebben zulke leuke cliënten´, gnuift ze.
Maar goed, hallelujaverhalen zijn er genoeg. Ondanks haar terughoudendheid wil ze toch wel graag bespreekbaar maken dat een geleidehond eerst en vooral een hond is en dat daar soms wel eens aan wordt voorbijgegaan. ‘Een geleidehond doet zoveel dingen heel goed en soms doet hij iets omdat hij nou eenmaal hond is, wat hem genetisch ingebakken is zeg maar, en wat dan als vervelend wordt ervaren. En dat zou hij dan niet mogen doen omdat hij geleidehond is.’
Het gebeurt regelmatig dat mensen – publiek op straat én geleidehondgebruikers - verbaasd zijn als een geleidehond iets doet wat je van die ´onberispelijk getrainde wonderhond´ niet zou verwachten. Daar is een heel rijtje van; in de sloot springen liefst vlak voordat de baas naar z´n werk moet, in de viezigheid rollen, enthousiast mensen begroeten of door het huis rennen bij het eerste bezoek aan de nieuwe buren.
‘Er zijn 1001 voorbeelden´, zegt Ans. ´Zoals, een hond die losloopt langs een weidegebied. Daar zit een groepje kraaien. Dan krijgen wij te horen, dat de hond achter de kraaien aangaat en dat hij dat toch niet mag doen? Maar waarom niet? Waarom zou een geleidehond die losloopt, dat sprintje niet mogen trekken, leg me dat nou es uit?´
Een ander herkenbaar voorbeeld is het enthousiast begroeten van mensen. Veel labradors en goldens doen dat omdat het nu eenmaal sociale, blije honden zijn. Het is Ans een doorn in het oog dat blijheid zo vaak verkeerd vertaald wordt door druk zijn. Natuurlijk zijn er honden die drukker zijn dan andere, maar een ´vrolijke noot´, zoals Ans een blije hond noemt, dat moet je niet als negatief zien.´Pas op´, zegt ze wel, ´We zeggen het er bij plaatsing wel bij, zoveel hebben we wel geleerd. Dan zeg ik: ‘Dat moet je leuk vinden, anders moet je die hond niet nemen.’ Hoe goed ze haar geleidewerk ook doet, die vrolijke noot hoort erbij. Dat is haar karaktertje. Voordat je eraan begint, moet je je verdiepen in het wezen dat een hond is. Dan begrijp je waarom hij doet wat hij doet.’
80% hond, 20% geleidehond
Voor hoofdinstructeur Kees Tinga van KNGF Geleidehonden is wat Ans vertelt heel herkenbaar. ´De goede – en dat zijn gelukkig de meeste - niet te na gesproken, maar het lijkt soms wel dat we zelfs van de normale dingen geen last meer mogen hebben.´ Opmerkingen als ´dat heeft hij niet te doen´ of omgekeerd, ‘dat heeft hij maar te doen´ en ‘dat moeten jullie hem leren´ klinken al te bekend. Net als ´hij is toch opgeleid?´
Kees: ´Iedereen snapt dat een geleidehond een levend wezen is en geen robot. We hebben hem opgeleid, niet geprogrammeerd. En toch moet een geleidehond het allemaal maar doen, foutloos en onder alle omstandigheden.´
Hij begrijpt donders goed waarom Ans het zo moeilijk vindt dit onderwerp goed voor het voetlicht te brengen. Het zou de schijn kunnen wekken dat geleidehonden het niet goed hebben. ´En dat is zeker niet zo´, weet Kees. ‘Vaak is het onbegrip, geen onwil.’
Een goed voorbeeld daarvan is een telefoontje na de jaarwisseling. Een meisje belt naar de geleidehondenschool omdat haar hond op oudejaarsdag sneller liep en veel om zich heen keek. Zij vond dat hij dat niet mocht en of dat ‘getraind kon worden.’
Kees: ‘Dan denk ik, die hond loopt 364 dagen per jaar als een zonnetje. Eén dag is hij afgeleid door vuurwerk. Zo gek is dat niet. Onze geleidehonden raken in principe niet in paniek van plotselinge knallen, maar dat ze in de gaten houden waar het vandaan komt en misschien wat sneller lopen omdat ze het niet fijn vinden, is toch logisch?’
Totaalpakket
´Natuurlijk vertellen wij mensen dat een geleidehond een hond is met zijn goede en zijn mindere kanten´, vertelt Kees. Maar of mensen zich altijd realiseren wat het betekent om met die mindere kanten te leven, is niet altijd gemakkelijk boven water te krijgen. ´Welke aspirant- geleidehondgebruiker gaat ons vertellen dat hij dingen van honden vervelend vindt, terwijl hij zo graag een geleidehond wil hebben?´
Ook Ans L’abee en collega-instructeur Evaline Koning hameren tijdens een voorzorgbezoek op het feit dat een geleidehond vooral ook een hond is.´
Evaline Koning: ´We vragen altijd wat iemand niet leuk vindt aan een hond. Dan zijn er mensen die zeggen dat ze zich nergens aan ergeren. Ze bestaan hoor, mensen die alles goed vinden, maar meestal zijn er wel dingen die niet zo leuk zijn. En dat geeft ook niets. Je hoeft niet alles leuk te vinden.´ ‘Als één van onze honden in een dode vis rolt tijdens een boswandeling´, gaat Ans verder, ´dan balen wij ook. Maar we nemen het voor lief, want het hoort erbij. Een geleidehond is een totaalpakket, een hond en een stukje geleidehond. De ´hondse´dingen die er inzitten zijn genetisch bepaald. Ik kan een hond toch niet leren om geen hond te zijn?
Zelfkennis
Hoe gek het ook klinkt, een hond en een geleidehond kunnen twee verschillende dingen zijn. De opmerking; ‘dat mag tie toch niet doen?’ wordt sporadisch gehoord als de hond in tuig is. De dingen die een geleidehond uitspookt die niet bij zijn superimago passen, blijken vrijwel altijd te gebeuren als hij losloopt. Dat hij niet terugkomt op commando, bijvoorbeeld. Dan blijkt dat de hond zich al drie keer gemeld heeft, maar dat zijn baas te druk was met praten. Of dat een hond tijdens het werk steeds weer opstaat als er nieuwe mensen het kantoor inlopen. Blijkt dat de baas het soms goedvindt en soms niet.
‘Investeer in je hond’, vindt Ans. ‘Verdiep je in hem zodat je snapt waarom hij iets doet. Een geleidehondgebruiker krijgt een kant en klare geleidehond, maar die blijft altijd doorleren. Je moet dus goed bedenken wat je wel en niet wilt. Als je een hond toestaat om iedereen te begroeten, vindt hij dat leuk. Hij krijgt aandacht, dat bevalt hem dus zal hij het gedrag herhalen. Dat is ook conditionering. Als je iets niet wilt, bijvoorbeeld dat je hond op de bank gaat, wees dan consequent en handhaaf wat hij in het pleeggezin geleerd heeft. Maar om te zeggen dat hij het niet mag omdat hij geleidehond is, dat werkt natuurlijk niet.’
Wat om de nodige zelfkennis vraagt, is de keuze voor een bepaald temperament. Temperament heeft een hond namelijk altijd en niet alleen als het zijn baas goed uitkomt. Je kunt een pittige, energieke hond willen omdat je in het weekend graag wandelt op het strand, maar een pittige hond is ook een pittige geleidehond. Als je na een dag vergaderen moe thuiskomt en zo´n hond heeft de hele dag in zijn mand gelegen, dan wil die ’s avonds nog wel wat doen. Dan zul je als baas dus in actie moeten komen, ook al ben je keikapot van de lange werkdag. Ans: ´Wij kunnen hem niet leren dat hij alleen op het strand energiek mag zijn.´
Dubbel en dwars terug
Voor de zoveelste keer zegt Ans dat het allemaal wel goed opgeschreven moet worden. Want net als collega Kees Tinga vindt ook zij dat de meeste cliënten gewoon ontzettend leuk met hun hond omgaan. Maar net als Kees vindt ze ook dat er begrip moet zijn voor het fenomeen hond.
‘Ik vind dat een must. Als je niet met de randverschijnselen van een hond overweg kunt, dan is een hond voor jou niet dat ideale hulpmiddel, hoe geweldig hij als geleidehond ook is.’
Voor wie dat wel kan, betaalt het zich dubbel en dwars terug.
Een geleidehondgebruiker heeft een hond die graag met de poten op de vensterbank naar buiten kijkt. Op een dag staat de hond weer op zijn post als zijn baas naast hem komt staan. Hij zegt tegen de hond. ‘’Je staat daar wel, maar je kunt niks zien. Want het rolluik zit nog dicht.’
Of een geleidehond nu wel of niet met zijn poten op de vensterbank mag is niet belangrijk. Van deze baas mag hij het. Hij kan er de humor van inzien. Deze hond mag zijn wie hij is, hond én geleidehond. En dat krijgt zijn baas in 100-voud terug. In liefde én in het geleidewerk.’
‘Voor aspirant-geleidehonden zijn regels belangrijk’
Ingrid Nijman, hoofd Puppy- en Pleeggezinnenzorg: ‘Een pup of jonge hond in het pleeggezin moet natuurlijk ook hond kunnen zijn. Toch is het voor hen heel belangrijk dat ze volgens onze richtlijnen opgevoed en begeleid worden. Op de bank liggen, zwemmen of achter een groepje ganzen aanrennen, is voor een hond heel leuk. Als geleidehondgebruikers dat goed vinden, is dat prima. Jonge honden in de pleeggezinnen mogen het absoluut niet. Afleren is namelijk heel veel moeilijker dan aanleren. Zou een hond in het pleeggezin al geleerd hebben dat hij mag zwemmen of op de bank mag liggen, dan heeft zijn blinde baas daar later geen zeggenschap meer over. Die zit dan met een eigenschap waar hij misschien helemaal niet mee overweg kan.’
Ik vond dit persoonlijk een heel leuk stuk, omdat het laat zien hoe betrokken de instructeurs bij de honden zijn en dat ze ze ook echt hond laten zijn.
als ie afgeleverd wordt bij de client, is dit gedrag eruit getraind, zo wel met als zonder client, gaat ie tijdens zijn werk alsnog de fout in en dat geldt eigenlijk zo'n beetje voor alle voorkomende dingen die anders gaan dan is aangeleerd, dan dient het opleidingsinstituut, c.q. trainer daarvan op de hoogte gebracht te worden en die dient stappen te ondernemen.
het zei client adviseren hoe te handelen op zo'n moment al dan niet onder begeleiding, of de hond al dan niet met client samen weer even op herhalingscusus te sturen.
of te wel wat er gebeurde was niet gebruikelijk en het kan dus een reactie zijn op de onzekerheid van client door onbegrip op de situatie maar het kan ook een ingeslopen fout zijn geweest die al een tijdje gaande is... dat weet jij niet en dat weet ik niet... maar over het algemeen hoort een hulp- blindengeleidehond dit niet te doen.
ik heb zelfs 2 aankomende hulphonden overgenomen die dit gedrag vertoonden en waarbij het gedrag met geen enkele training was op te lossen, honden zijn dus ca 3 weken voor hun overdracht aan client dus afgekeurd, das wrang na alle tijd en moeite die er al in de hond gestoken is.
Je kan ook denken dat deze hond even van het pad af was
Een vriend van mij heeft eens een nare situatie meegemaakt met een pas geasfalteerde weg. De weg was nog heet en het arme dier stapte zo op het hete asfalt. Hij is er vandoor gegaan en vriend stond zonder hond.
De hond is weer 3 maanden in training gegaan. Ik vond het zo sneu voor het arme dier.
Mijn hulphond Jamie was ook bijna afgekeurd, omdat hij hoogtevrees heeft. Op voorwaarde dat ik daar rekening mee zou houden is hij bij mij gekomen.
Ik beleef veel plezier van hem met al zijn eigenaardigheden
Dus ik duwde deze hond van mij af en toen wij uit de perken waren en deze man mij bedankt sprong die hond helemaal wild boven op donna. 
