Labradors en eten
Geplaatst: 11 dec 2010, 22:43
De titel zegt het al, wat is dat toch met labjes en eten?
Al vanaf dat Milow 7 weken is, is eten toch wel het hoogtepunt van de dag. Op die leeftijd had hij 4 eetmomenten per dag. 4 keer een bak vol brokken. Brokken waren geweldig, want daar kon je, als je gulzig genoeg was....lekker schrokken zodat alles ernaast viel. En als je dan je bak leeg had...dan begon het volgende avontuur: brokjes zoeken! Af en toe was een een brokje onder een stoel gerold of erger nog onder de bench. Tja, hoe moet je dan als klein labje duidelijk maken aan de mens dat je toch echt dat ene brokje moet hebben. Dat je wereld echt even instort als je dat ene brokje niet krijgen kan. Dan ga je dus "wauwelen". Voor de mensen die denken wat is "wauwelen"? Dat is een combinatie tussen piepen, janken en blaffen. Hij weet: 'ik mag niet piepen, ik mag niet janken en ik mag niet blaffen', dus wat rest er dan nog? Juist WAUWELEN!
En natuurlijk komt er iemand kijken bij een wauwelende pup die met zijn ogen het brokje onder de stoel vandaan probeert te kijken. En natuurlijk schuift baasje de stoel aan de kant om te kijken wat nou precies de ophef is.
4 eet momenten, 4 keer per dag een uit de kluiten gewassen cavia (pup 7 weken) die echt GEK wordt als je ook maar naar de zak met brokken kijkt....Als ik al richting de kast met brokken liep en uit die kast een schoen wilde pakken, was dat voor Milow al een teken van: AANVALLEN! Enthousiast rende hij naar zijn bakje en ging keurig zitten wachten. En wat een teleurstelling elke keer weer als baasje met een schoen terug kwam i.p.v met brokken.
Toen Milow een maand of 4 was, gingen we over op versvlees. Dit omdat hij ondanks allerlei brokken en speciale dure dierenartsbrokken, hij aan de diarree bleef. 3 dagen KVV en zijn diarree was over. Maar...van KVV heeft een hond minder nodig. De kwantiteit was veel minder. Dus toen ik hem voor het eerst zijn vlees voorzette, keek hij me aan met een blik van: 'ja leuk hoor, en waar blijft de rest?'Toen er verder niets gebeurde, viel hij aan. Heerlijk was dat vlees zeg! Helaas kun je er niet mee gooien en gelukkig voor mij kunnen er ook geen stukjes vlees onder de stoel rollen...
Bij alle oefeningetjes van de puppycursus, gebruikten we natuurlijk beloningskoekjes. Nou ik heb ik een enorm creatieve hond. Als ik 'zit' zeg en het koekje komt niet snel genoeg, dan bedenkt hij weer een andere posé. Dit kan echt vanalles zijn. Soms wordt in 10 seconden het hele programma door hem afgewerkt: Zit, af, poot, blaf...maar ja, ondanks deze goede bedoelingen kwam het koekje niet. Want ik zeg 'zit' en ik vraag niet om een circusact. Dit blijf ik lastig vinden. Creatief met commando's
Dit wordt nog lastig tijdens onze gehoorzaamheidsopleiding die in Maart begint.
En dan hebben we het nog niet gehad over alles waarvan Milow het vermoeden heeft dat het eetbaar is. Je zou toch denken dat een jonge hond wel weet wat hij wel en niet kan eten? Ik weet dat labjes altijd honger/trek hebben, maar echt...wat deze hond allemaal naar binnen heeft gewerkt?! Het begon als klein pupseltje met castanjes, eikels en steentjes. En ik probeerde nog wel zo pedagogisch te handelen....ruilen tegen een snoepje, commando los...en als dat niet werkte het uit de bek pakken. Helaas was het soms al te laat. Milow is een paar keer heel ziek geweest. Er is een rontgenfoto van zijn buik gemaakt toen hij 12 week was en er bleken steentjes in zijn darmen te zitten. Steentjes! What the f*ck?
Hoe, wanneer en vooral WAAROM Milow???? Dit is vanzelf goed gekomen. Milow is een hond die gaat voor echte delicatesses, zoals eend. Badeend, wel te verstaan. Voor ik het wist had hij zijn speelgoed badeend opgegeten en waren we op weg naar de dierenarts waar hij een injectie kreeg en 5 minuten later de badeend weer tevoorschijn toverde. We konden hem net op tijd weg trekken, anders had hij de uitgespuugde eend opnieuw opgepeuzeld.
Ik kijk geregeld naar zijn ontlasting en daarin kom ik vormen, materialen en kleuren tegen waarvan ik denk: 'dat heb ik je niet gegeven en...in vredesnaam waar komt dit vandaan?' Stukjes van een handdoek, stukjes van zijn benchkleed en weet ik veel wat. Inmiddels hebben we dure speeltjes aangeschaf van Zogoflex die niet kapot kunnen. Wat een verademing! Ik zie steeds vaker normale poep.
Tja, wat is dat toch met labjes en eten?
Al vanaf dat Milow 7 weken is, is eten toch wel het hoogtepunt van de dag. Op die leeftijd had hij 4 eetmomenten per dag. 4 keer een bak vol brokken. Brokken waren geweldig, want daar kon je, als je gulzig genoeg was....lekker schrokken zodat alles ernaast viel. En als je dan je bak leeg had...dan begon het volgende avontuur: brokjes zoeken! Af en toe was een een brokje onder een stoel gerold of erger nog onder de bench. Tja, hoe moet je dan als klein labje duidelijk maken aan de mens dat je toch echt dat ene brokje moet hebben. Dat je wereld echt even instort als je dat ene brokje niet krijgen kan. Dan ga je dus "wauwelen". Voor de mensen die denken wat is "wauwelen"? Dat is een combinatie tussen piepen, janken en blaffen. Hij weet: 'ik mag niet piepen, ik mag niet janken en ik mag niet blaffen', dus wat rest er dan nog? Juist WAUWELEN!
En natuurlijk komt er iemand kijken bij een wauwelende pup die met zijn ogen het brokje onder de stoel vandaan probeert te kijken. En natuurlijk schuift baasje de stoel aan de kant om te kijken wat nou precies de ophef is.
4 eet momenten, 4 keer per dag een uit de kluiten gewassen cavia (pup 7 weken) die echt GEK wordt als je ook maar naar de zak met brokken kijkt....Als ik al richting de kast met brokken liep en uit die kast een schoen wilde pakken, was dat voor Milow al een teken van: AANVALLEN! Enthousiast rende hij naar zijn bakje en ging keurig zitten wachten. En wat een teleurstelling elke keer weer als baasje met een schoen terug kwam i.p.v met brokken.
Toen Milow een maand of 4 was, gingen we over op versvlees. Dit omdat hij ondanks allerlei brokken en speciale dure dierenartsbrokken, hij aan de diarree bleef. 3 dagen KVV en zijn diarree was over. Maar...van KVV heeft een hond minder nodig. De kwantiteit was veel minder. Dus toen ik hem voor het eerst zijn vlees voorzette, keek hij me aan met een blik van: 'ja leuk hoor, en waar blijft de rest?'Toen er verder niets gebeurde, viel hij aan. Heerlijk was dat vlees zeg! Helaas kun je er niet mee gooien en gelukkig voor mij kunnen er ook geen stukjes vlees onder de stoel rollen...
Bij alle oefeningetjes van de puppycursus, gebruikten we natuurlijk beloningskoekjes. Nou ik heb ik een enorm creatieve hond. Als ik 'zit' zeg en het koekje komt niet snel genoeg, dan bedenkt hij weer een andere posé. Dit kan echt vanalles zijn. Soms wordt in 10 seconden het hele programma door hem afgewerkt: Zit, af, poot, blaf...maar ja, ondanks deze goede bedoelingen kwam het koekje niet. Want ik zeg 'zit' en ik vraag niet om een circusact. Dit blijf ik lastig vinden. Creatief met commando's
Dit wordt nog lastig tijdens onze gehoorzaamheidsopleiding die in Maart begint. En dan hebben we het nog niet gehad over alles waarvan Milow het vermoeden heeft dat het eetbaar is. Je zou toch denken dat een jonge hond wel weet wat hij wel en niet kan eten? Ik weet dat labjes altijd honger/trek hebben, maar echt...wat deze hond allemaal naar binnen heeft gewerkt?! Het begon als klein pupseltje met castanjes, eikels en steentjes. En ik probeerde nog wel zo pedagogisch te handelen....ruilen tegen een snoepje, commando los...en als dat niet werkte het uit de bek pakken. Helaas was het soms al te laat. Milow is een paar keer heel ziek geweest. Er is een rontgenfoto van zijn buik gemaakt toen hij 12 week was en er bleken steentjes in zijn darmen te zitten. Steentjes! What the f*ck?
Hoe, wanneer en vooral WAAROM Milow???? Dit is vanzelf goed gekomen. Milow is een hond die gaat voor echte delicatesses, zoals eend. Badeend, wel te verstaan. Voor ik het wist had hij zijn speelgoed badeend opgegeten en waren we op weg naar de dierenarts waar hij een injectie kreeg en 5 minuten later de badeend weer tevoorschijn toverde. We konden hem net op tijd weg trekken, anders had hij de uitgespuugde eend opnieuw opgepeuzeld. Ik kijk geregeld naar zijn ontlasting en daarin kom ik vormen, materialen en kleuren tegen waarvan ik denk: 'dat heb ik je niet gegeven en...in vredesnaam waar komt dit vandaan?' Stukjes van een handdoek, stukjes van zijn benchkleed en weet ik veel wat. Inmiddels hebben we dure speeltjes aangeschaf van Zogoflex die niet kapot kunnen. Wat een verademing! Ik zie steeds vaker normale poep.
Tja, wat is dat toch met labjes en eten?
! Eigenlijk het hele verhaal zou zo over Max kunnen gaan. Alleen is Max er nog niet ziek van geweest. Max heeft een keer zijn knalgroene voerbak opgegeten. De dag erna moest ik naar de dierenarts voor HD-controle. Hij werd in een roesje gebracht en dat middel heeft als bijwerking dat een hond kan spugen. Zo ook Max. Zijn braaksel zat vol knalgroene plasticsplinters 
Haha, wat ook zo herkenbaar is, is de circusact die Milow opvoert. Dat doet Max ook precies hetzelfde 
Wat een geweldig geschreven verhaal. Milow is een deugniet maar wel een hele leuke deugniet!