Zaterdagochtend heb ik de laatste ronde met hem gelopen. Een rondje van een paar honderd meter. Mijn man maakt dan met Lara en Belle een grote wandeling. Na terugkomst was er niets aan de hand, ik ging even naar de keuken en toen ik de kamer in kwam, was Gringo helemaal van streek. Hij sloop rond, helemaal in paniek, hijgend, kwijlend etc. Hij was niet rustig te krijgen. We zijn ruim een uur bezig geweest om Gringo rustig te krijgen. Uiteindelijk heeft een zware pijnstiller geholpen. Zondagochtend leek het beter te gaan, maar in de loop van de dag werd het erger. Een pijnstiller bracht weer uitkomst.
Eerlijk gezegd waren wij bang dat het wel eens afgelopen kon zijn. Omdat we perse naar onze eigen DA wilden gaan, hebben wij het met pijnstillers volgehouden. Vanmiddag konden we er terecht.
Wat er precies is geweest, weten we niet. Wel is Gringo heel grondig onderzocht. Hart, longen etc zijn allemaal goed. Gringo heeft flink wat bulten die naar waarschijnlijkheid vetbulten zijn. Daar is al eerder naar gekeken. Gringo wordt in april 14 en dus willen we hem geen operaties laten ondergaan. De DA denkt aan een epileptische aanval of een lichte beroerte.
Natuurlijk willen we wel zorgen dat hij geen pijn heeft. Maar gezien zijn leeftijd, zijn zware arthrose, ernstige staar en dat alleen de heel zware pijnstillers nog maar helpen, gaf de DA wel aan dat we er nadrukkelijk rekening mee moesten houden dat het wel eens eerder afgelopen kon zijn dat we dachten. Ze wilde uiteraard geen prognose geven, maar we moesten in maanden denken. Nu is het (gelukkig!) nog te vroeg. Gringo kwispelde volop, wilde met zijn knuffel spelen en at gretig de koekjes
Het is een beetje warrig verhaal, maar de afgelopen uren/dagen is er van alles door me heen gegaan. Het voelt allemaal best verwarrend.









