Ik schrijf dit berichtje net nadat ik een afspraak heb gemaakt om vanmiddag de baarmoeder van Loes te laten verwijderen.
We zijn de afgelopen jaren (met veel plezier) bezig geweest met de voorbereidingen van een nestje voor Loes. Afgelopen januari was het dan eindelijk zo ver, ze werd gedekt.
Op de 28e dag na de dekking wees een echo uit dat ze leeg was gebleven. We waren teleurgesteld, maar realistisch; soms zit het mee, soms ook tegen. We namen ons voor geduldig af te wachten tot haar volgende loopsheid om dan een nieuwe poging te wagen.
Op dag 40 na de dekking heb ik een controle echo uit laten voeren. Ik zag toch echt dat mijn meisje veranderde (gewichtstoename, opgezette en lacterende tepels, veranderende buiklijn, aanhankelijker gedrag, veel plassen e.s.) en wilde er zeker
van zijn dat er niet toch sprake was van dracht. Ze bleek nog steeds leeg.
Gisterochtend was Loes gespannen. Ze was continu aan het graven in haar mand, op de bank, in de tuin. Daarnaast moest ze veel plassen week ze niet van mijn zijde, had ze ene opgezette vulva en slijmerige heldere afscheiding.
Ik weet dat de hormoonhuishouding en het gedrag van een niet drachtige teef sterk overeen kan komen met dat van een schrijndrachtige dus ik was nog niet direct heel bezorgd. In mijn achterhoofd zei een klein stemmetje dat er heel misschien toch een bevalling aan zat te komen.
Vanochtend was ze rustiger, maar was de afscheiding niet meer helder en wat mij betreft alarmerend
Haar houding gaf aan dat ze zich erg ongemakkelijk voelde. Gelukkig konden we direct bij de DA terecht die zo goed als direct een baarmoederontsteking constateerde.
We konden kiezen uit behandeling met antibiotica en hopen dat ze zou herstellen, of verwijdering van de baarmoeder.
We blijven onze principes trouw en gaan voor de laatste optie. Boven alles gaat de gezonheid van Loes. Bovendien is de prognose van de behandeling met antibiotica niet zo heel gunstig en is de kans op herhaling groot. Ook kan de situatie elk moment kritiek worden. We hebben ons altijd voorgenomen om verantwoord te fokken. Als we trouw blijven aan onszelf en aan Loes dan zetten we onze plannen daarom dan ook niet ten koste van alles door. Hoe jammer ook
We gaan nu duimen voor een veilige ingreep en een spoedig herstel en pakken wellicht ver in de toekomt de ambitie weer eens op.
en dat de beslissing van een operatie nodig was. 
Esra (Avalon Hope of Eastside Forest)24-10-2005
Noah
Jochem (Zimyis Azizi)