Wise Tails First Lady
Geplaatst: 19 apr 2011, 21:19
Als je begint met het plannen van je eerste nestje en na gaat denken over fokken met honden realiseer je je dat fokken niet altijd even leuk is. Naast blijdschap hoort ook verdriet bij het fokken. Toch hoop je dat het bij jou allemaal goed gaat en dat verdriet je bespaard blijft. Helaas was het voor ons vandaag toch een verdrietige dag.
Ons eerste geboren meisje dat de naam Wise Tails First Lady heeft gekregen is helaas vandaag onverwacht overleden. Het leek allemaal heel goed te gaan met haar en ze groeide goed. Vanmiddag wou ze alleen opeens niet meer drinken bij Molly. Na overleg met de fokster van Molly en de dierenarts kwamen we tot de conclusie dat ze waarschijnlijk gewoon vol zat en niet zo een honger had, want ze had daarvoor nog erg goed gedronken. Een paar uur later dronk ze echter nog steeds niet. Haar temperatuur was op orde, ze was niet uitgedroogd en ook nog levendig dus de dierenarts stelde voor om het nog een uurtje af te wachten. Dit uurtje bleek echter te lang voor haar. Toen ik haar namelijk oppakte omdat ik vond dat ze zo stil lag was ze helemaal slap en kwam er vocht uit haar neusje. Ik was alleen thuis en schrok er heel erg van, ik heb meteen de fokster van Molly en de dierenarts gebeld om te vragen of ik nog wat kon doen. Helaas bevestigden zij mijn vermoeden, ze was al overleden. Waarschijnlijk heeft ze toch wat vocht in haar longetjes gehad en is dat haar uiteindelijk fataal geworden. Zowel de fokster van Molly als de dierenarts hebben me gerustgesteld dat het de natuur is en dat we haar op geen enkele manier hadden kunnen redden. Toch blijft het moeilijk, ze deed het voor mijn gevoel namelijk zo goed! Toen ik zeker wist dat ik niets meer kon doen kon ik mijn tranen niet meer bedwingen, ik was er echt even helemaal ondersteboven van en kon zelfs mijn moeder over de telefoon niet meer vertellen wat er was gebeurd. Mijn moeder is meteen naar huis gekomen en samen hebben we een mooi kistje voor haar gemaakt en op een mooi plekje begraven. We hebben eerst 100 keer gechekt of ze wel echt overleden was want je blijft denken dat je haar ziet bewegen en geluiden hoort maken, maar helaas is ze echt overleden.
Van te voren weet je dat dit kan gebeuren en dat het zelfs regelmatig gebeurd, maar als je het meemaakt ben je er toch niet op voorbereid. Ook heel erg is het dat ik nu hele lieve mensen heb moeten vertellen dat hun pup is overleden, gelukkig gaat de fokster van Molly ze verder helpen.
Het is een heel verhaal geworden, maar ik wou het graag even van me afschrijven. Het moet even een plekje krijgen, maar gelukkig liggen er nog 3 springlevende pups in de werpkist waar we heel goed voor gaan zorgen en hopelijk heel veel plezier aan gaan beleven.
Ons eerste geboren meisje dat de naam Wise Tails First Lady heeft gekregen is helaas vandaag onverwacht overleden. Het leek allemaal heel goed te gaan met haar en ze groeide goed. Vanmiddag wou ze alleen opeens niet meer drinken bij Molly. Na overleg met de fokster van Molly en de dierenarts kwamen we tot de conclusie dat ze waarschijnlijk gewoon vol zat en niet zo een honger had, want ze had daarvoor nog erg goed gedronken. Een paar uur later dronk ze echter nog steeds niet. Haar temperatuur was op orde, ze was niet uitgedroogd en ook nog levendig dus de dierenarts stelde voor om het nog een uurtje af te wachten. Dit uurtje bleek echter te lang voor haar. Toen ik haar namelijk oppakte omdat ik vond dat ze zo stil lag was ze helemaal slap en kwam er vocht uit haar neusje. Ik was alleen thuis en schrok er heel erg van, ik heb meteen de fokster van Molly en de dierenarts gebeld om te vragen of ik nog wat kon doen. Helaas bevestigden zij mijn vermoeden, ze was al overleden. Waarschijnlijk heeft ze toch wat vocht in haar longetjes gehad en is dat haar uiteindelijk fataal geworden. Zowel de fokster van Molly als de dierenarts hebben me gerustgesteld dat het de natuur is en dat we haar op geen enkele manier hadden kunnen redden. Toch blijft het moeilijk, ze deed het voor mijn gevoel namelijk zo goed! Toen ik zeker wist dat ik niets meer kon doen kon ik mijn tranen niet meer bedwingen, ik was er echt even helemaal ondersteboven van en kon zelfs mijn moeder over de telefoon niet meer vertellen wat er was gebeurd. Mijn moeder is meteen naar huis gekomen en samen hebben we een mooi kistje voor haar gemaakt en op een mooi plekje begraven. We hebben eerst 100 keer gechekt of ze wel echt overleden was want je blijft denken dat je haar ziet bewegen en geluiden hoort maken, maar helaas is ze echt overleden.
Van te voren weet je dat dit kan gebeuren en dat het zelfs regelmatig gebeurd, maar als je het meemaakt ben je er toch niet op voorbereid. Ook heel erg is het dat ik nu hele lieve mensen heb moeten vertellen dat hun pup is overleden, gelukkig gaat de fokster van Molly ze verder helpen.
Het is een heel verhaal geworden, maar ik wou het graag even van me afschrijven. Het moet even een plekje krijgen, maar gelukkig liggen er nog 3 springlevende pups in de werpkist waar we heel goed voor gaan zorgen en hopelijk heel veel plezier aan gaan beleven.
