Het was op een paar hondeneigenaren na, heerlijk rustig. En het rook zo lekker.
Na een klein uurtje waren we weer bij de auto. Ik moest nog even wachten wat Nulay was nog op weg naar mij.
Hij had iets in de bek, maar ik zag zo niet wat het was, maar hij kwam het keurig brengen. Het bleek een heel kleine maat halsband te zijn, nog splik spinter nieuw.
Vertel ik het net aan mijn zoon, zegt die heel droog: Weet je zeker dat hij de chihuahua niet heeft opgevreten?
Uhh, daar had ik niet eens aan gedacht.






