Labradorforum

(her)kend iemand dit?
Mijn labrador (13) valt sinds een jaar ongeveer af en toe om en blijft dan schokkend op de grond liggen. Na ongeveer een of twee minuten is hij weer een beetje bij kennis en kijkt dan heel verdwaasd rond. Tijdens dat schokken lijkt zijn lichaam helemaal verkrampt en 'gilt' hij het uit. Nadat hij weer op de been is zwalkt hij wat en moet dan vrijwel meteen poepen, ondanks dat hij al geweest is.

DA geweest en diverse tests gedaan allemaal zonder resultaat. Lijkt wel een kortsluiting als hij zich enigszins opwindt als er een andere hond in de buurt is. De aanvallen komen steeds vaker voor en een aanwijzing kunnen we niet vinden.

Ben benieuwd of iemand hiervan gehoord heeft.

Jouw yentl heeft naw last van een soort tia's
Dit komt vaak voor bij senioren, en kan zich op veel verschillende manieren uiten, net zoals de oorzaak ook divers kan zijn.
Typisch bij deze ouderdomsaandoening is het zgn zwalken, de spiercontrole kwijt zijn, en het gedesorienteerd zijn, en een steeds grotere frequentie van aanvallen.
Je zou nog een scan kunnen laten maken, om de aanwezigheid van een tumor uit te sluiten, maar heel waarschijnlijk is dat niet, bij een tumor, hersen infarct of hersenbloeding is het functieverlies meestal blijvend.
Het zou ook nog primaire epilepsie kunnen zijn, maar dat uit zich meestal op heel wat jongere leeftijd.

Er is, bij mijn weten, weinig aan te doen, als ervoor zorgen dat t hondje comfortabel kan herstellen van de aanval, en, als de de aanvallen zich kort na elkaar gaan voordoen, een wijs besluit te nemen.

Heel, heel veel sterkte met t meiske!!

Hallo Brigitte, dank voor je antwoord. Past bij hetgeen we al beetje zelf hadden bedacht. Het blijft steeds schrikken als het gebeurd, hoewel we het inmiddels wel 'gewend' zijn.

We proberen opwinding zoveel mogelijk te voorkomen maar dit is lastig en onvoorspelbaar. Inderdaad voorlopig maar roeien met de riemen die we hebben en als het te erg wordt dan hebben we niet veel keus meer. Geen prettig vooruitzicht maar onnodig lijden is geen optie.

Overigens is Yentl een mannetje, we kregen hem met een jaar en die naam hebben we maar zo gehouden.

Veel sterkte met Yentl.

kan ook epilleptis zijn ??

Boris had dit ook de laatste anderhalf jaar van zijn leven. Bij hem was het epilepsie en zo te lezen is het exact hetzelfde als bij jouw Yentl
Gelukkig gilde Boris hier niet bij. Hij liet tijdens de aanval zijn urine lopen en moest ook altijd poepen na een aanval.

Sterkte hoor, het is zo naar om te zien

Wat akelig, sterkte!

Heel veel sterkte met yentl.
Op een paar dingen na klinkt me dit heel bekend in de oren.
Onze Demi van ruim 15 heeft hier ook last van sinds ze haar hersenbloeding en tia's heeft gehad.
Het enigste wat Demi niet doet is gillen en haar ontlasting laten lopen.
Het enigste wat ik doe in zo;n geval is bij haar blijven tegen haar praten.
Namens ons hier,beterschap.

Groetjes Sas en een poot van Demi en Kaya

Dat klinkt heel rot sterkte met je mannetje.

Zoals jij het omschrijft lijkt het mij op epileptie.
Beterschap met Yentl.

beterschap Yentl

Bij een epileptische aanval, "gillen" ze niet!

Mijn oude , vorige hond, Zara , had het ook . Eerst was het eens in de zoveel weken, daarna wekelijks een paar keer. Ze rende eerst overal tegenaan, was heel erg bang ( zou ook bijten als ik haar dan pakte) viel dan neer met schokkende bewegingen . Na een paar minuten was de aanval over.
Toen het te erg werd heb ik haar in laten slapen. Ze was bijna 14 jaar.
Voor ze de aanvallen kreeg bleek ze ook suikerziekte te hebben, die moeilijk onder controle was te krijgen. De dierenarts dacht dat het misschien ook daarmee te maken had.

Mijn jonge hond had hier ook last van bij extreme opwinding. De fokker noemde het hyperventilatie. Alleen het gillen herken ik niet.
Mijn oude hond had last van epileptie en die kreeg dit soort aanvallen vanuit een rustige situatie ook wel eens in de slaap.
Die heeft ook een keer staan de gillen.
verschrikkelijk is dat. Ik wens je veel sterkte.