baloe ik mis je nog steeds
-
Huub
- Middelgrote hondenneus

- Berichten: 339
- Lid geworden op: 17 jan 2012, 10:15
- Locatie: Lisse
baloe ik mis je nog steeds
Ook even van Baloe vertellen mijn allereerste hond.
Ik ging in 2000 samenwonen en al snel was het duidelijk dat we een hond wilde.
Ik dierengek en ex opgegroeid met honden dus er kwam een hond (kat was er ook al).
Baloe werd onze keus een blonde labrador die meteen ons hart stal.
Wat heeft die schat een hoop met mij meegemaakt.
In 2002 kreeg hij er een maatje bij Sappa een Bordeaux dog uit het asiel die erg slecht behandeld was bij een fokker na een goed vrouwtje gehad te hebben.
2005 hebben we Sappa in moeten laten slapen omdat zijn hart op was.
Wat heeft Baloe gezocht naar zijn grote maat.
2007 kwam Lex een Bordeaux pup Baloe vond dit maar zozo.
2010 heb ik Lex moeten herplaatsen omdat mijn ex bij me wegging en ik die grote lobbes niet kon uitlaten.
Vreselijk verdrietig was ik man weg hond weg en ik alleen met 2 kindjes bleef achter.
Baloe heeft me dat jaar er doorheen gesleept lag aan mijn voeten trooste me als ik verdrietig was.
Mijn kanjer mijn vriend.
Hij ging dat laatste jaar mank lopen en zakte steeds vaker door zijn poten.
Langzaam bereide ik me er wel op voor Baloe word niet veel ouder meer.
Na de verjaardag van mijn dochtertje 9juli 2011 ging het heel erg snel.
Baloe wilde niet meer eten en drinken.
Uitlaten hoefde ook niet meer van hem.
En dan moet je een besluit nemen niet voor jezelf maar voor je schat je allesie.
Huilend stond ik bij de dierenarts en zei hij is op hij kan niet meer.
Dus je wilt hem in laten slapen vroeg hij?
Ik zei nee liever niet maar dit kan zo niet.
Toen ik vroeg of hij pijn had en het antwoord ja was zei ik dan is mijn keus heel simpel en is het klaar voor hem.
Volgende dag met een lieve vriendin en Baloe naar de dierenarts.
Bij de narcose was hij eigenlijk al heel snel weg en al bijna hellemaal weg.
De laatste prik was een ramp hij kon geen ader vinden.
Ik was in staat om te zeggen laat maar hij blijft bij me.
Achteraf was het een inval dierenarts en werd hij bloednerveus van 2 hartverscheurend huilende vrouwen.
In mijn armen is hij voorgoed heen gegaan.
Ik heb hem individueel laten cremeren en een week later kwam hij thuis.
Ik mis hem nog dagelijks hij was mijn steun en toeverlaat vooral dat laatste jaar het was echt mijn hond.
Maar ik ben zo blij dat ik nog een jaar alleen met de kinderen van hem heb kunnen genieten.
Ik ging in 2000 samenwonen en al snel was het duidelijk dat we een hond wilde.
Ik dierengek en ex opgegroeid met honden dus er kwam een hond (kat was er ook al).
Baloe werd onze keus een blonde labrador die meteen ons hart stal.
Wat heeft die schat een hoop met mij meegemaakt.
In 2002 kreeg hij er een maatje bij Sappa een Bordeaux dog uit het asiel die erg slecht behandeld was bij een fokker na een goed vrouwtje gehad te hebben.
2005 hebben we Sappa in moeten laten slapen omdat zijn hart op was.
Wat heeft Baloe gezocht naar zijn grote maat.
2007 kwam Lex een Bordeaux pup Baloe vond dit maar zozo.
2010 heb ik Lex moeten herplaatsen omdat mijn ex bij me wegging en ik die grote lobbes niet kon uitlaten.
Vreselijk verdrietig was ik man weg hond weg en ik alleen met 2 kindjes bleef achter.
Baloe heeft me dat jaar er doorheen gesleept lag aan mijn voeten trooste me als ik verdrietig was.
Mijn kanjer mijn vriend.
Hij ging dat laatste jaar mank lopen en zakte steeds vaker door zijn poten.
Langzaam bereide ik me er wel op voor Baloe word niet veel ouder meer.
Na de verjaardag van mijn dochtertje 9juli 2011 ging het heel erg snel.
Baloe wilde niet meer eten en drinken.
Uitlaten hoefde ook niet meer van hem.
En dan moet je een besluit nemen niet voor jezelf maar voor je schat je allesie.
Huilend stond ik bij de dierenarts en zei hij is op hij kan niet meer.
Dus je wilt hem in laten slapen vroeg hij?
Ik zei nee liever niet maar dit kan zo niet.
Toen ik vroeg of hij pijn had en het antwoord ja was zei ik dan is mijn keus heel simpel en is het klaar voor hem.
Volgende dag met een lieve vriendin en Baloe naar de dierenarts.
Bij de narcose was hij eigenlijk al heel snel weg en al bijna hellemaal weg.
De laatste prik was een ramp hij kon geen ader vinden.
Ik was in staat om te zeggen laat maar hij blijft bij me.
Achteraf was het een inval dierenarts en werd hij bloednerveus van 2 hartverscheurend huilende vrouwen.
In mijn armen is hij voorgoed heen gegaan.
Ik heb hem individueel laten cremeren en een week later kwam hij thuis.
Ik mis hem nog dagelijks hij was mijn steun en toeverlaat vooral dat laatste jaar het was echt mijn hond.
Maar ik ben zo blij dat ik nog een jaar alleen met de kinderen van hem heb kunnen genieten.
-
wobbetje
Wat erg... ik begrijp je perfect hoor....
Je dikke vriend moeten afgeven na wat je allemaal samen hebt doorgemaakt.... het is hartverscheurend...
Ook ik heb mijn dikke vriend Wobbe op 13/09/2011 moeten laten inslapen. Ook ik heb 10 jaar alleen met hem doorgebracht nadat mijn man mij van de ene dag op de andere verliet...
Het was heel moeilijk... en ook bij hem vonden ze geen ader voor de laatste spuit... ronduit verschrikkelijk was dat... op de duur 4 pootjes kaalgeschoren... té erg...
Veel sterkte nog met het verlies van Balou....
Ze blijven voor altijd in je hart.... vergeten doe je ze NOOIT.
Groetjes
Martine
Je dikke vriend moeten afgeven na wat je allemaal samen hebt doorgemaakt.... het is hartverscheurend...
Ook ik heb mijn dikke vriend Wobbe op 13/09/2011 moeten laten inslapen. Ook ik heb 10 jaar alleen met hem doorgebracht nadat mijn man mij van de ene dag op de andere verliet...
Het was heel moeilijk... en ook bij hem vonden ze geen ader voor de laatste spuit... ronduit verschrikkelijk was dat... op de duur 4 pootjes kaalgeschoren... té erg...
Veel sterkte nog met het verlies van Balou....
Ze blijven voor altijd in je hart.... vergeten doe je ze NOOIT.
Groetjes
Martine
-
Huub
- Middelgrote hondenneus

- Berichten: 339
- Lid geworden op: 17 jan 2012, 10:15
- Locatie: Lisse
- bud en weiser
- Middelgrote hondenneus

- Berichten: 505
- Lid geworden op: 05 jun 2011, 13:11
- Locatie: Kempen
Ook ik begrijp je heel goed,heb vorig jaar december onze Bud moeten laten gaan,bij Bud hebben ze maar een spuit gegeven(de da zei van ter vooren dat het een overdosis slaapmiddel is)hij is stilletjes in slaap gegaan en na even was zijn hartslag ook weg,het was mooi gedaan vondt ik
Bij onze andere honden vroeger waren het ook twee spuiten.
Bij onze andere honden vroeger waren het ook twee spuiten.
Bud mis je nog steeds!
-
sedeka
-
pebi
- Middelgrote hondenneus

- Berichten: 533
- Lid geworden op: 19 nov 2011, 10:56
- Locatie: Huybergen
- Contacteer:

