Labradorforum

Lang getwijfeld dit te gaan schrijven, we zijn nu 6 maanden verder ongeveer en ga het hier toch even open gooien voordat er vragen komen.

Zoals velen van jullie misschien nog wel weten is dat wij een labrador teefje Kyra hadden. Wij hebben in 3 jaar keihard gevochten voor haar met ups en downs qua gedragingen, en steeds kwam de mismatch tussen mij en Kyra weer te boven. Het was altijd aanpassen met Kyra in huis, we hadden een kennel in de tuin laten bouwen van 5 bij 4 zodat ze daar haar rust momenten kon pakken. En toen werd onze Jesse geboren, dat was natuurlijk een enorme verandering. Iets waar Kyra nooit aan kon wennen veranderingen. Ze zat al tegen t plafon van spanning als je de bank elders zetten. Kleine kinderen was ook niet de favoriet van Kyra en ontliep ze Jesse. De maanden verstreken en het werd niet meer haalbaar Kyra in huis te laten, Kyra beet dwangmatig haar poten stuk en hielden we strikt gescheiden van Jesse. Kyra kon zich niet meer aanpassen, we hebben er toen nogmaals.. In 3 jaar tijd al velen malen een GT bijgehaald die Kyra ondertussen goed kende! Die hebben ons toen direct gezegd.. Laat haar los.. Het gaat gewoon niet meer. Eigenwijs dat we waren de hoop wederom niet opgegeven. En toen werden de pups geboren van Yana, toen knapte er iets in Kyra.. De pups waren nog geen uur oud en Kyra kwam vanuit het niets de serre in en wilde direct toeslaan, pakte een pup echt in een seconde en wilde direct gaan schudden. Een vriendin van mij heeft Kyra gepakt waarop Kyra helemaal door sloeg. Toen was het over.. We waren om.. Jesse heeft hier tussen gestaan en dat heeft mij zo afgeschrikt.. Daarnaast wist ik dat dit ook het einde was van de vriendschap tussen Yana en Kyra. Ik mocht nu niet meer egoïstisch zijn en haar een betere toekomst gunnen hoe moeilijk dat dan ook mocht zijn..

Na velen gesprekken bij mensen hebben we de perfecte baasjes gevonden voor Kyra. Ze wonen in de duinen en beheren een molen. Kyra is de hele dag buiten en heeft zelfs het zwemmen ontdekt! Het zijn oudere mensen zonder kinderen en hebben enorm veel ervaring. Wij krijgen wekelijks mailtjes en foto’s en dat vinden wij moeilijk maar fantastisch om te zien! Ondertussen hangt Kyra heel groot op canvas boven de openhaard, ze zal altijd in ons midden zijn en zal voor altijd ons meisje blijven.. Het verdriet blijft groot maar het geluk wat wij zien dat ze daar heeft doet ons zo ontzettend veel goed. De Kyra die ze nu is herkennen wij niet meer, een vrolijke sportieve hond die geniet van het leven. Iets wat bij ons niet lukte binnen ons drukke gezinsleven heeft ze elders gevonden.

Lieve Kyra we zullen je nooooooit vergeten!! Heel veel liefs je baasjes..

Ondanks het verdriet wat je van de herplaatsing hebt, moet het toch ook een gewelige opluchting zijn. Als er zoveel spanning om een hond hangt, kun je toch niet meer van haar genieten?
Ik denk dat je het beste hebt gedaan wat je kon doen: een nieuwe baas zoeken voor een moeilijk karaktertje. En als die twee dan wel de klik hebben, valt toch alles op zijn plaats?
Niet meer verdrietig zijn, geniet van wat je voor Kyra hebt kunnen doen!!

Moedig dat je je bericht hier hebt geplaatsd! Wat een ontzettende moeilijke, maar dappere beslissing hebben jullie genomen. Als je zoveel energie in je lieverd heb gestoken en het gaat niet meer dan is dat de beste keuze...

Super dat ze een mooi plekje heeft gevonden en wat lief dat ze jullie op de hoogte houden, maar ik snap ook dat dat heel moeilijk kan zijn.

Hopelijk kun je het zelf een plekje geven. Dit was echt de juiste beslissing

Ik heb er nog altijd een beetje verdriet van dat het meiske niet bij ons is gebleven, maar ik ben wel heel erg blij dat ze een heel goed huisje heeft gevonden. Onze latere woonsituatie liet een 2e hond helaas niet toe, toen je tot definitief herplaatsen overging. Kyra zit in mn hart en daar zal ze altijd blijven.

Laten gaan is vaak de moeilijkste keuze,gelukkig wint vaak het verstand.
Kyra geniet nu bij baasjes die passen als een jas.Hoe erg ook,het is heel goed dat jullie Kyra hebben willen laten gaan naar een baasje die past bij haar.20 jaar geleden kregen wij ons eerste hondje een boerenfox vreselijk lief voor ons maar een gevaar voor anderen,de da wilde haar een spuitje geven omdat ze niet sociaal was(spreek over 20 jaar geleden he)Wij hebben toen alle boerderijen in de omgeving afgebeld en rakker kon proefdraaien bij een boerenbedrijf ,uiteindelijk bleef ze daar en is 16 jaar geworden en vol trots laat z,n baasje de foto,s aan ons zien van een rakker die samen met hem in het veld loopt.

Een moeilijke maar moedige beslissing; respect!

een moeilijke keuze maar wel erg verstandig.

Els schreef:Ik heb er nog altijd een beetje verdriet van dat het meiske niet bij ons is gebleven, maar ik ben wel heel erg blij dat ze een heel goed huisje heeft gevonden. Onze latere woonsituatie liet een 2e hond helaas niet toe, toen je tot definitief herplaatsen overging. Kyra zit in mn hart en daar zal ze altijd blijven.

Daarvoor was jij de eerste die ik benaderd had

Moedige beslissing van jullie!! Ook al doet het zoveel verdriet, dit is beter voor jullie en voor Kyra! Beiden gelukkig nu!!
Sterkte en succes!! Hoop dat jullie het een plekje kunnen geven..

Dat was een moedige beslissing van jullie, voor Kyra en ook voor jullie.
Kyra is nu op haar rust en geniet weer van het leven en jullie ook zeker als je een kleintje heb rondlopen.

Moeilijke maar ook een moedige beslissing.
En de juiste beslissing.
Ik weet hoe het voelt Heb het in 2010 met mijn Bordeaux gehad na de scheiding.
Maar idd als je dan mailtjes en foto's krijgt en ziet dat het goed gaat dan troost en sterkt dat weer.

een zeer moeilijke maar moedige beslissing. Zeker als je nu hoort hoe ze is, wat ze doet, ze geniet en dat maakt deze beslissing misschien makkelijker

Wat een dappere en goede beslissing! Ik denk dat je het beste gedaan hebt, wat je had kunnen doen!

liefde is ook loslaten, en dat hebben jullie gedaan, heel dapper van jullie!

Wees trots op jezelf dat je er alles aan gedaan hebt om haar een goed leven te gunnen.
Er zijn zoveel mensen die een hond wegdoen omdat ze er genoeg van hebben!
Jij kunt met recht zeggen dat je er ALLES aan gedaan hebt om haar een goed huis te geven, maar alles houdt een keer op, en dan moet je een keuze maken...
Kijk daar met een goed gevoel op terug!!