Co gaat morgen naar de dierenarts en wordt gecastreerd
Na 5 jaar trainen, vechten ,implantaat, wel doen ,niet doen is het nu klaar: we doen het.
Het is gewoon niet leuk meer om met Co te wandelen,elke teef word aangerand ,elke reu trouwens ook ,of het word knokken als het een macho man is.
zelfs voor een weekendje weg kijk ik al of het niet te massaal is ,voor Co dan.
Als ik andere mensen in het bos zie (200 meter verder) dan sla ik al gauw een paadje in .Of hij moet weer aan de lange lijn.
En voor er mensen gaan roepen over opvoeden of trainen: dat hebben wij nu al 5 jaar lang gedaan ,en wie het weet mag het zeggen ,maar ik ben er nu klaar mee.
Wel zielig en sneu voor Co,want hij is DOL op zn ballen! Elke avond worden ze gepoetst ,tot ze glimmen!
Hoe moet dat morgen nou ,als hij wakker wordt?
Ik zie dit toch wel een beetje als persoonlijk falen, ik heb nog nooit een hond laten castreren, alleen Mac was dat al toen ik hem kreeg (hij was een blinde geleide hond met pensioen)
Mn katten schoof ik ZO door de deur bij de DA : daaag jongens, tot straks ,maar nu met Co...
nou mensen , kom maar op met die glaasjes limonade(het komt wel goed skatje)



