Ik wens......
Geplaatst: 28 mar 2012, 09:07
Toen ik net bevallen was van mijn eerste kindje, inmiddels bijna 12 jaar geleden, keek ik regelmatig naar andere kinderen en de manier waarop ze 'in het leven stonden'. Heel goede vrienden hadden ook een zoontje. Een schat van een kind, zó voorbeeldig, in mijn ogen té voorbeeldig. Het was echt zo'n brave Hendrik waar weinig aan te beleven was. Ik hoorde mezelf hardop wensen: nou die van ons, daar mag wel wat meer pit in zitten. Ik wil echt zo'n klim en klauterjongetje, zo'n kleine doerak.
Tja, misschien heb ik iets té hard gewenst, want dat onze jongetje (inmiddels groter dan ik al is daar niet ongelofelijk veel voor nodig) pit in zich heeft, is iets wat ons regelmatig tot wanhoop drijft.......
Toen ik zwanger was van de 2e hoopte ik vurig op een meisje. Het liefts een meisje met een hoog meisjes gehalte. Inmiddels is onze bijna 10-jarig meisje een dame in de dop die er regelmatig aan herinnert moet worden dat ze 'pas' 10 jaar is, en dat make-up en hakken, een flinke attitude en wat er allemaal al niet bij een meid komt kijken, voorlopig toch écht nog niet aan de orde is......
Eenmaal zwanger van de 3e (en inmiddels de ervaring van een toen 4 en 6-jarige) zuchtte ik regelmatig: wat zijn ze toch aandoenlijk als ze nog zo ontzettend klein en afhankelijk zijn. Je zou wensen dat ze altijd zo konden blijven.
Inmiddels is onze jongste spruit bijna 6 jaar, en leert hij rijden in een elektrische rolstoel die hij met zijn hoofd moet besturen.
Hij is in z'n koppie een stuk verder dan zijn lijf, want dat wil niet helemaal matchen; hij kan niet praten, niet zitten, niet lopen, niet kruipen, zijn handen nauwelijks gebruiken. Hij is volledig afhankelijk van zijn omgeving en zal dat de rst van zijn leven blijven.
natuurlijk weet ik dat het onzin is, en dat het nu éénmaal zo loopt zoals het loopt, maar stiekum moet ik regelmatig terugdenken aan gesprekken met een oud-collega die redelijk spiritueel is: "mensen moeten oppassen met wat ze wensen, iedereen wenst té gemakkelijk. Wensen komen uit, alleen niet zoals je ze bedoelt".
Over 4 weken krijgen we voor het eerst van ons leven een pup. Gewéldig!
Hoe zou dat zijn? Ik wens..........nee, ik wens niets. Wensen komen uit, alleen niet zoals je het bedoelt. Dus dit keer hou ik het klein en dicht bij onszelf:
ik wens dat onze Indy net zoveel van onze liefde zal genieten als dat wij zullen genieten van de liefde die hij aan ons leven zal geven.
Tja, misschien heb ik iets té hard gewenst, want dat onze jongetje (inmiddels groter dan ik al is daar niet ongelofelijk veel voor nodig) pit in zich heeft, is iets wat ons regelmatig tot wanhoop drijft.......
Toen ik zwanger was van de 2e hoopte ik vurig op een meisje. Het liefts een meisje met een hoog meisjes gehalte. Inmiddels is onze bijna 10-jarig meisje een dame in de dop die er regelmatig aan herinnert moet worden dat ze 'pas' 10 jaar is, en dat make-up en hakken, een flinke attitude en wat er allemaal al niet bij een meid komt kijken, voorlopig toch écht nog niet aan de orde is......
Eenmaal zwanger van de 3e (en inmiddels de ervaring van een toen 4 en 6-jarige) zuchtte ik regelmatig: wat zijn ze toch aandoenlijk als ze nog zo ontzettend klein en afhankelijk zijn. Je zou wensen dat ze altijd zo konden blijven.
Inmiddels is onze jongste spruit bijna 6 jaar, en leert hij rijden in een elektrische rolstoel die hij met zijn hoofd moet besturen.
Hij is in z'n koppie een stuk verder dan zijn lijf, want dat wil niet helemaal matchen; hij kan niet praten, niet zitten, niet lopen, niet kruipen, zijn handen nauwelijks gebruiken. Hij is volledig afhankelijk van zijn omgeving en zal dat de rst van zijn leven blijven.
natuurlijk weet ik dat het onzin is, en dat het nu éénmaal zo loopt zoals het loopt, maar stiekum moet ik regelmatig terugdenken aan gesprekken met een oud-collega die redelijk spiritueel is: "mensen moeten oppassen met wat ze wensen, iedereen wenst té gemakkelijk. Wensen komen uit, alleen niet zoals je ze bedoelt".
Over 4 weken krijgen we voor het eerst van ons leven een pup. Gewéldig!
Hoe zou dat zijn? Ik wens..........nee, ik wens niets. Wensen komen uit, alleen niet zoals je het bedoelt. Dus dit keer hou ik het klein en dicht bij onszelf:
ik wens dat onze Indy net zoveel van onze liefde zal genieten als dat wij zullen genieten van de liefde die hij aan ons leven zal geven.
ik wens jullie heel erg veel plezier en liefde en gezondheid toe met de nieuwe pup 
) wel goed....
..en wat voor 1, een labrador!
..heel veel plezier met Indy en dat je maar mag genieten van alle aspecten van het hebben van een labje in huis!