Maar dan.... vanaf het ogenblik hij buiten komt... gaat er een bepaalde knop om... oren potdicht...neus vol in de wind.... hij vertoeft dan plotseling op een andere planeet, vooral als hij geuren binnenkrijgt van katten
Nu is mijn tuin rondomrond helemaal afgemaakt met betonnen platen , de scheiding tussen mijn buren hun tuin en de mijne zijn de platen 1.50 hoog . Zabbo staat dan met zijn neus in de lucht en gaat op zijn achterste poten staan tegen de platen en kan er dan net overkijken
Het wandelen op zich gaat nu al wat beter , zolang er geen honden aankomen want dat is drama... ik kan hem bijna echt niet houden...
en hij is niet af te leiden , zelfs niet door kaasjes... hij lijkt wel in trance...
Nu is er hier bij ons op 1 mei een soort hondendag met allerlei workshops en zo.... denk dat ik daar eens een kijkje ga nemen...
Ik zou hem willen laten kennis maken met andere honden zodanig dat hij leert hoe hij er op een beleefde manier moet naar toe gaan...
hij is helemaal niet agressief of valt absoluut niet uit... alleen heeft hij totaal geen manieren op dat ogenblik... heb het gisteren nog meegemaakt in het bos... er kwam iemand aan met een Spaanse windhond en die man hield zijn hond niet kort terwijl hij zag dat ik alle moeite van de wereld deed om Zabbo onder controle te houden... dus Zabbo en die hond hebben elkaar besnuffeld en ik heb een ongelooflijke circussprong gemaakt om niet met een keiharde smak op de grond terecht te komen...
Deze ochtend, we waren nog maar 5 minuten buiten en Zabbo was weer erg nerveus door al die kattengeuren . Ik wou hem eventje aantikken met mijn rechtervoet (van de hondenfluisteraar gezien) en baf daar lag ik tegen de straatstenen...gelukkig bleef Zabbo dan wel staan en kwam een likje geven..
Maar toch is het al veel beter dan in het begin....maar ik moet wel constant corrigeren en heel erg geconcentreerd zijn om op alles en nog wat te anticiperen.... want als hij mij verrast dan is het hek van de dam...Dus er is nog veel werk aan de winkel... zoveel dat ik momenteel eigenlijk niet echt kan geloven dat hij ooit kalm en rustig naast mij zal lopen en zal kunnen loslopen... Castratie zal misschien de enige oplossing zijn. Zo krijg ik misschien meer vat op hem...
Maar het is en blijft een schat hoor....
Groetjes
Martine




