In het kanaal gesprongen...

[roostrixliz]

Hoihoi,

Wij waren gisteren een dagje winkelen in België. De hondjes mochten ook mee en baasje ging met de hondjes langs het kanaal wandelen en vrouwtje ging winkelen.
Toen we gingen picknicken, mocht Roosje even los lopen......
Helaas sprong ze zo het kanaal in.....1 meter lager dan de kade.....Ze kwam er dus zelf niet meer uit.
Gelukkig luistert ze goed en raakte ze niet in paniek. Ze zwom, aangemoedigd door mij, netjes een heel stuk mee naar een plaats waar de kade iets lager was. Samen met mijn dochter heb ik haar uit het water getrokken....
Wij waren erg geschrokken, maar gelukkig allemaal, ook Roos, kalm gebleven en gelukkig is het goed afgelopen. Als ze een andere kant uit was gezwommen, zou mijn dochter ook in het water zijn gesprongen, ze was er al helemaal klaar voor , gelukkig was dat niet nodig

[wobbetje]

Tja, daar moet je inderdaad heel erg voor opletten.
Ik ga elke dag met Zabbo langs het kanaal wandelen... hij is sowieso altijd aangelijnd maar ik weet dat honden niet overal uit het kanaal kunnen...vanwege een veel te hoge kade... ook waar ik wandel en woon is dat zo...er zijn ook veel onderstromingen in het kanaal en is het dus eigenlijk heel gevaarlijk voor mens en hond...
Gelukkig is alles goed afgelopen en luisterde Roos heel netjes... das wel handig natuurlijk...en hebben jullie dan toch een plaatsje gevonden waar ze er wel uit kon...
Eind goed al goed...

Groetjes
Martine

[bud en weiser]

Gelukkig is het goed afgelopen,een kennis van ons ging ook langs de kanaal wandelen met twee weimeraners,de jongste sprong in de kanaal na een eend die opvloog,helaas kon hij niet zwemmen en zijn ze na moeten springen,dat was in de winter,gelukkig kon baas hond redden en op de kant duwen,en vrouwtje heeft baasje er moeten uittrekken met de hondenlits,de kanten waren zo glad dat hij er zelf niet uit kon

[Monique]

Oei, dat is schrikken, gelukkig is het goed afgelopen

[Floortje Faun]

Vorige week liep ik met Doby langs een grote, diepe plas (zo'n put waar ze aarde gewonnen hebben voor een brug/oprit/autostrade). Hij loopt nog steeds met een wijde boog om plassen heen en vindt beken eng. Dus ik liet hem met een gerust gemoed los. Dat ging prima.
Tot zijn vriendje besloot een slokje te gaan drinken langs de kant. Beide honden verdwenen uit het zicht, oever af. Een naar voorgevoel besloop me. Ik haast me naar de waterkant, het eerste wat ik zie: een hond die elegant wat slokjes neemt. Ernaast een pup die met zijn voorpootjes langs de betonnen oever hangt te spartelen...
Gelukkig stond het water hoog genoeg om hem er makkelijk te kunnen uitplukken.

Ik had bedacht om nog te wachten met zwemlessen tot hij uit zichzelf in ondiep water gaat, bij nader inzien is dat misschien toch niet zo'n goed idee.

Gelukkig bleef ook hij kalm (met een niet-begrijpende uitdrukking op zijn snoet) en heeft hij er geen schrik aan overgehouden. Dan besef je nog maar eens hoe waardevol dat onverstoorbare labradorkarakter is.

Altijd wat te beleven met die labjes!

[Afke79]

Heel herkenbaar inmiddels! Ik loop ook iedere dag met Beau langs het kanaal, los gaat prima. Totdat hij vanmiddag een eend op de rand zag staan en er achteraan rende. Plons! Het kanaal in, ook met een vrij hoge rand. Ik kon m er nu nog uitvissen maar als meneer op zijn eindgewicht gezeten had, nooit een keer! Hij schrok zich rot, en ik ook, dus ik ben benieuwd of hij tijdens de volgende wandeling de sprong weer waagt. Zo ja, dan moet ik er wat mee doen.