Deze ochtend met Keo het bos ingegaan. Eerst even zwemmen, dat was allemaal nog relaxed. Maar we lopen het bos in en op een gegeven moment staat hij ineens in zijn mega-alerte houding om zich heen te kijken. Staart laag.
We liepen verder, staart bleef laag, ik zag hem continu luisteren naar ieder geluidje, snuffelen en rond zich heen kijken, bleef steeds bij me in de buurt.
Ik werd er zelf paranoide van!!
Was bang dat we ieder moment oog in oog konden staan met een wild zwijn ofzo (alla Wil en Co)
Nou goed, dan krijg je dus een wisselwerking. Ik paranoide, dus Keo ook.
Tot we in een opener, bekender stuk kwamen. Toen kon ik me weer ontspannen. Echter Keo bleef zijn staart laag houden tot we weer terug bij het water waren. Al die actieve kikkers vond hij ook maar vreemd, heeft ie nog een tijdje naar staan luisteren.
Maf wat je soms in elkaar kunt oproepen...




