Labradorforum

Ik ben nog steeds een beetje gechoqueerd

Lopen we lekker in het bos samen met Noah's vriendje en zijn vrouwtje tot Noah ineens de bosjes induikt, dit doet hij wel vaker en komt een paar meter verder dan weer netjes uit de bosjes gelopen dus ik zocht er niet zo veel achter en wij liepen dan ook gewoon door.
Toen ik omkeek zag ik Noah in de verte inderdaad weer netjes uit de bosjes komen met iets in zijn bek wat op afstand verdacht veel op een stok leek, dus ik zeg nog doodleuk "ooo wat heb je daar voor mooie stok!"
Noah hevig kwispelen en zijn vriendje rent op Noah af, Noah begint hem uit te dagen met die mooie stok in zijn bek, ik roep Noah en Noah komt netjes naar ons toegelopen.... toen zag ik het geen stok!!! een konijn!!
Hij had gewoon een dood konijn(tje) in zijn bek, hij was echt dood want hij liet hem tussendoor een aantal keer op de grond vallen om ons even trots aan te kijken "kijk eens wat ik heb gevonden!!!"
Zijn vriendje wist zich geen raad en die begon om Noah heen te "dansen" en Noah was super trots dus die stond er vrolijk naast te kwispelen.
Ik dacht hmmm ik kan twee dingen doen, of ik probeer het af te pakken maar dan word het natuurlijk een erg leuk spelletje pak me dan als je kan.... of ik probeer Noah bij me te krijgen, dat laatste dus...
Nou goed ik dus heel leuk " oooo Nootje wat heb je daar voor moois! kom eens aan vrouwtje laten zien dan!" door mijn enthousiasme werd zijn vriendje alsmaar gekker en Noah alsmaar blijer en ze gingen achter elkaar aan rennen met dat dooie beest in zijn bek totdat Noah volgens mij dacht "ik kan dat beest ook opeten" dus tussen het rennen door liet hij dat beest eens vallen en nam er zo eens een hapje van ik erheen "laat eens zien dan" Noah kwispelen en weer weg rennen "pak me daaaaannnn!!" zo ging het even door, hij vond het wel een leuk spelletje en een erg lekker konijntje dus ik kon het bekijken.
Op het laatst ging hij op afstand kwispelend het laatste restje op staan eten en ik ben er nu nog misselijk van

Het was gelukkig geen groot konijn en hij was al dood, maar zou het kwaad kunnen?

hahaha......sorry
geen beter vermaak dan ...
blij dat het nu eens niet mij gebeurd

maar noah barft dus ik zou me er niet te veel zorgen over maken.
alleen zou ik een zoenverbod instellen
Hiddevarken heeft me eens vol op mijn mond gezoend toen hij een rotte mol in zijn bek had gehad
word er nog emo van

een konijntje helemaal opgegeten???!
Ik zou me idd ook de eerste tijd niet laten zoenen

Oh oh... ik hoop toch zo dat mijn Doby nooit tot de ontdekking komt dat je kunt weglopen met iets waarvan het baasje niet zo gecharmeerd is.

Ik heb laatst ook een halve dag walgend rondgelopen en een ontbijt naar binnen gewerkt (na de wandeling) dat me niet erg smaakte.
Bij Doby was het geen konijntje, maar een spitsmuisje.
Ik hoorde het al aan de manier waarop hij afgelopen kwam, helemaal in zijn nopjes. En vervolgens gaat hij vlak voor mijn voeten een beetje spelen met iets in zijn mond (het een beetje opgooien).
Ik dacht: "moet ik toch even controleren of het niet iets is wat kwaad kan". Door eerdere ervaringen wijs geworden, was ik gelukkig wel zo slim om mijn hand niet onder zijn mond te houden. Want daar viel dus een lijkje uit, een ware gruwel voor iemand die vlees in de pan gooit zonder het aan te raken.
Ik, nog helemaal opgelucht dat hij het zo netjes losgelaten had (moet er niet aan denken dat hij het opgegeten zou hebben), geef hem gewoon een duwtje in de rug en wandel verder.

Ik had wantrouwig moeten worden toen bleek dat er meerdere duwtjes tegen zijn kont nodig waren om verder te kunnen wandelen.
Want vanaf het moment dat ik dacht dat we nu wel ver genoeg waren, keerde hij vliegensvlug terug.
Ik dacht nog: "ach, het ligt in het lange gras, ik heb nog nooit zoekspelletjes met hem gedaan (om zaken als dit te vermijden...), hij vindt het nooit." Zorgeloos wandel ik verder.
En hoor een paar seconden later het verdachte gespurt van een duidelijk in zijn nopjes zijnde Doby. Een Doby die vervolgens weer vlak voor mijn neus dat lijkje begint op te gooien.

Op mijn bevel liet hij het, al een beetje onwilliger dan de eerste keer, op de grond vallen.
En daar stond ik toen: niet goed wetend hoe het aan te pakken. Gruwelend drong het besef tot me door dat er maar één ding opzat: dat lijkje met mijn blote handen oprapen, elke vezel in mijn lichaam gillend om het zo snel mogelijk te laten vallen, en het volkomen respectloos in de doornstruiken gooien. Volkomen respectloos... voor iemand die als ukkie alle dode dieren langs de kant van de weg begroef (met de gewillige hulp van mijn vader) en die nog steeds ten alle prijze mijdt om over lijkjes heen te rijden.

Soms zijn er van die momenten waarop je wou dat je hondloos was gebleven...
Oh oh, wat hoop ik toch dat het voor mij hierbij mag blijven. Dit was gruwelen, maar toch liever dit dan dat hij het ook nog eens smakelijk verorbert...

Om op je vraag te antwoorden: geen idee of het kwaad kan.

Heeft het gesmaakt Nootje?

Noah is dus een echte liefhebber van NRV. Kan me voorstellen hoe jij je voelde. Dus die heeft zijn eten voor vandaag al binnen.

roef schreef: hahaha......sorry
geen beter vermaak dan ...
blij dat het nu eens niet mij gebeurd

maar noah barft dus ik zou me er niet te veel zorgen over maken.
alleen zou ik een zoenverbod instellen
Hiddevarken heeft me eens vol op mijn mond gezoend toen hij een rotte mol in zijn bek had gehad
word er nog emo van

Oke, oke, die had ik verdient! Ik heb me toen namelijk ook kostelijk vermaakt om jou verhaal met het Hiddevarken
Maar bah, bah, bah zeg! wat vond ik dit erg
Nee voorlopig hoeft het Nootje monster geen zoenen meer uit te delen

Monique schreef: een konijntje helemaal opgegeten???!
Ik zou me idd ook de eerste tijd niet laten zoenen

Ja helemaal! En het was nog zo gebeurd ook... Noah heeft niet zo'n moeite met het rauw eten geloof ik Maar het was wel een klein beestje hoor, en het was al dood.

Scheelt jou weer een dag vlees uit de vriezer halen.
Noah wil je alleen maar helpen in deze dure tijd

Floortje Faun schreef:Oh oh... ik hoop toch zo dat mijn Doby nooit tot de ontdekking komt dat je kunt weglopen met iets waarvan het baasje niet zo gecharmeerd is.

Ik heb laatst ook een halve dag walgend rondgelopen en een ontbijt naar binnen gewerkt (na de wandeling) dat me niet erg smaakte.
Bij Doby was het geen konijntje, maar een spitsmuisje.
Ik hoorde het al aan de manier waarop hij afgelopen kwam, helemaal in zijn nopjes. En vervolgens gaat hij vlak voor mijn voeten een beetje spelen met iets in zijn mond (het een beetje opgooien).
Ik dacht: "moet ik toch even controleren of het niet iets is wat kwaad kan". Door eerdere ervaringen wijs geworden, was ik gelukkig wel zo slim om mijn hand niet onder zijn mond te houden. Want daar viel dus een lijkje uit, een ware gruwel voor iemand die vlees in de pan gooit zonder het aan te raken.
Ik, nog helemaal opgelucht dat hij het zo netjes losgelaten had (moet er niet aan denken dat hij het opgegeten zou hebben), geef hem gewoon een duwtje in de rug en wandel verder.

Ik had wantrouwig moeten worden toen bleek dat er meerdere duwtjes tegen zijn kont nodig waren om verder te kunnen wandelen.
Want vanaf het moment dat ik dacht dat we nu wel ver genoeg waren, keerde hij vliegensvlug terug.
Ik dacht nog: "ach, het ligt in het lange gras, ik heb nog nooit zoekspelletjes met hem gedaan (om zaken als dit te vermijden...), hij vindt het nooit." Zorgeloos wandel ik verder.
En hoor een paar seconden later het verdachte gespurt van een duidelijk in zijn nopjes zijnde Doby. Een Doby die vervolgens weer vlak voor mijn neus dat lijkje begint op te gooien.

Op mijn bevel liet hij het, al een beetje onwilliger dan de eerste keer, op de grond vallen.
En daar stond ik toen: niet goed wetend hoe het aan te pakken. Gruwelend drong het besef tot me door dat er maar één ding opzat: dat lijkje met mijn blote handen oprapen, elke vezel in mijn lichaam gillend om het zo snel mogelijk te laten vallen, en het volkomen respectloos in de doornstruiken gooien. Volkomen respectloos... voor iemand die als ukkie alle dode dieren langs de kant van de weg begroef (met de gewillige hulp van mijn vader) en die nog steeds ten alle prijze mijdt om over lijkjes heen te rijden.

Soms zijn er van die momenten waarop je wou dat je hondloos was gebleven...
Oh oh, wat hoop ik toch dat het voor mij hierbij mag blijven. Dit was gruwelen, maar toch liever dit dan dat hij het ook nog eens smakelijk verorbert...

Om op je vraag te antwoorden: geen idee of het kwaad kan.

Dat hoop ik ook voor je! Ik ben ook echt een dierenvriend en troostte me dan ook maar met de gedachte dat het beestje dood was en dat dit de natuur is en dat Noah levende beestjes echt niks zou doen, de held!

@ Lin, Jutta en Roxy11, Hij heeft daarna ook nog eens lekker zitten uitbuiken! bah ik moet er maar niet teveel aan denken... Ik zou echt nooit hele prooidieren kunnen voeren, denk dat ik er dagelijks nachtmerries over zou hebben Maar goed, er ligt lekker vlees voor Noah in de koelkast maar dat krijgt hij toch echt niet vanavond, hij heeft genoeg gehad denk ik zo. Denk niet dat hij blij met me is als ie merkt dat hij geen eten krijgt vanavond

Ik lach maar niet te hard, dadelijk gebeurt het mij ook.
Maar grappig vind ik het wel

Ik begrijp niet goed wat het verschil is tussen het vlees dat je in de koelkast hebt liggen en het dode konijntje wat Noah had gevonden. Behalve dan de mate van versheid natuurlijk

Ik heb er dan ook nooit zo'n moeite mee als Leentje wat vindt en opeet.
Vlees is vlees, zolang ik maar niet hoef mee te eten!

doggie schreef:Ik begrijp niet goed wat het verschil is tussen het vlees dat je in de koelkast hebt liggen en het dode konijntje wat Noah had gevonden. Behalve dan de mate van versheid natuurlijk

Ik heb er dan ook nooit zo'n moeite mee als Leentje wat vindt en opeet.
Vlees is vlees, zolang ik maar niet hoef mee te eten!

Ik wel
A. omdat Nick eens een dode mol heeft opgevroten en daar érg ziek van is geweest en
B. omdat ik gewoon niet wil hebben dat hij buitenshuis (vr)eet..

Vlees zoals jij en ik in de koelkast hebben liggen kun je niet vergelijken met een dier, ergens in de natuur.
En dan denk ik aan verdelgingsmiddelen en ander gif.

[quote="sharon66057"Ik zou echt nooit hele prooidieren kunnen voeren, denk dat ik er dagelijks nachtmerries over zou hebben

Maar goed, er ligt lekker vlees voor Noah in de koelkast maar dat krijgt hij toch echt niet vanavond, hij heeft genoeg gehad denk ik zo. Denk niet dat hij blij met me is als ie merkt dat hij geen eten krijgt vanavond [/quote]


Ik moet er ook niet aan denken om mijn hond dingen te voeren waaraan nog duidelijk te zien is dat het dode dieren zijn...
Ik vind het behoorlijk hypocriet van mezelf, maar nee, ik moet er echt niet aan denken.

En ja, het is de natuur, maar ik zap toch weg als er gejaagd wordt in een natuurdocumentaire.
Lang leve onze labjes!!! Vuilnisbakjes, maar gelukkig ook niet meer dan dat.

Is het nog gelukt om hem deze avond geen eten te geven? Of ben je gesmolten voor die oogjes?