Wennen aan een nieuwe Max

[royenmarjolein]

Ik ben altijd erg terughoudend geweest met de gedachte om te castreren ivm gedrag. Adviezen van mensen uit mijn omgeving sloeg ik in de wind. ,,Max is gewoon onstuimig en enthousiast. Hij kan moeilijk omgaan met teveel prikkels. Het likken aan grasstengeltjes, markeren en groene druppels zijn echt geen reden om hem te castreren. En zijn drukte, dat is gewoon Max. Deal with it.'' Toch besloot ik samen met Roy om een chemische castratie te proberen, zodat wij dan zeker zouden weten dat het niet de hormonen waren die Max zo druk maakten. De chemische castratie pakte echter anders uit. Hij had wel degelijk effect en Max werd baasgerichter en kon beter met meerdere prikkels omgaan. Wij konden beter trainen met hem en drongen door. De aanwezigheid van andere honden leidde niet langer tot Marly-and-Me-achtige situaties En ook het wandelen werd steeds meer ontspannen; minder trekken aan de lijn en niet meer obsessief de neus achterna gaan. Kortom, Max had wel degelijk last van zijn hormonen. De periode van de chemische castratie hebben wij gebruikt om nieuw en hopelijk duurzaam gedrag aan te leren (vooral tijdens het wandelen). Wij hoopten op deze manier een definitieve castratie te voorkomen. Helaas heeft dit niet gewerkt en viel Max weer helemaal terug toen de chemische castratie was uitgewerkt. Daarnaast had zich ook nog iets nieuws ontwikkelt; een enorme interesse voor loopjes teefjes. Hij was niet meer te houden en ik kon dan niet meer gaan wandelen. Hij was gewoon te sterk. Een keer heeft hij proberen om uit te breken, zodat hij een loopse teef achterna kon gaan. Wij besloten tot een definitieve castratie...
Max is nu een maand geleden gecastreerd en het verschil is enorm! Ik heb een heel andere hond! De effecten die wij bij de chemische castratie bemerkten, zijn nu nog sterker aanwezig. Ik moet erg wennen aan deze Max. Wandelen levert geen enkel probleem meer op, geen trekken, geen gesleur en geen obsessief ruiken meer. Heerlijk....zou je denken...Ik mis echter de oude Max... de nieuwe Max is zijn pit kwijt. Het vuurtje in zijn ogen is er niet meer. In ieder geval niet als hij aan de lijn loopt. Voor de rest is hij nog lekker speels, actief en is hij helemaal in zijn element als hij los mag in het bos of gaat apporteren. Maar aan de lijn is hij mat en vlak qua emotie en lichaamstaal. Hij luistert perfect, maar is hij wel gelukkig? En is dat vuurtje dat er niet meer is, wel een vuurtje geweest? Of waren dat de hormonen die door zijn lijf en brein gierden en die hem in een continue obsessieve geprikkelde toestand brachten om geur naar geur op te speuren?
Het is echt wennen en soms maak ik mij zorgen of Max er gelukkiger op is geworden als ik hem zo naast mij zie lopen zonder vuurtje in zijn ogen Overigens ben ik de enige die het zo ziet. Iedereen die Max kent is van mening dat dit de beste keuze is voor hem en iedereen vindt het geweldig dat Max nu rustiger is. Hoe hebben andere baasjes op dit forum de veranderingen na castratie ervaren?

[roef]

dit is voor mij zo vreselijk herkenbaar!
ik kijk er nog een beetje dubbel tegen aan hoor,blij dat hij nu luistert en niet meer dat vreselijke gedreven gedrag vertoont.want dat was echt erg
ook in huis is er rust en hij eet weer normaal,viel anders kilo`s af als er weer een loopse teef in de buurt was.wilde ook uitbreken.
dit mis ik voor geen meter!!

maar.... ik mis de pit van Roef de ondeugd en idd het vuurtje
heel af en toe laat hij dat nog zien(en beland ik in de modder lang uit )
ook is hij qua vacht erg achteruit gegaan en dat vind ik erg jammer.
de balans slaat wel door naar goed dat hij gecastreerd is hoor,want eerlijk is eerlijk als je reu echt geregeerd wordt door de hormonen dan is er geen land mee te bezeilen en soms rond uit gevaarlijk!

bij komend voordeel is ook dat je nu ziet dat al je opvoeding, waar van je eerst dacht: kan ik het allemaal wel? echt wel geland is bij je reu
in het begin liep ik te stralen met roef aan de lijn en los...en maar hopen dat de mensen die me vaak meewarig aan keken(voed die hond eens op)
tegen zou komen

dikke knuffel voor je maxman

[pebi]

ik heb Bimmel pas weer een implantaat laten geven. merkte dat hij er weer een andere hobby op na ging houden.
ook ik loop soms te peinzen waar doe ik goed aan. herkenbaar Marjolein. maar we hebben samen meer plezier dan wanneer hij regelmatig gecorrigeerd moet worden, onrustig is vanwege geurtjes enz. ...De ene reu is ook de andere niet. en de bazen en bazinnen zijn natuurlijk ook allemaal anders.
ik loop met meer honden bv, dus ik vind het ook prettiger wanneer er rust is dan hanengedrag.
nu heb jij het wel over castratie maar ik wilde toch graag even deze ervaring met je delen.

[toscak]

Bob heeft in augustus voor het eerst een implantaat gekregen. Dit ivm zijn niet zo tolerante gedrag richting andere ongecastreerde reuen.

Hij luistert nu super goed, loopt ALTIJD keurig aan de lijn, is super goed te corrigeren, geen groene druppels meer en het belangrijkste... hij heeft geen 1 keer gezeik met andere reuen gehad.

Ik heb niet helemaal hetzelfde, maar wel dingen die ik niet zo leuk vind. Ik vind hem dik geworden, hij kreeg altijd 1100 gram, nu nog maar 600 gram en nog steeds komt hij aan. Ik ben wekelijks minder aan het geven. Zijn bespiering is slecht geworden, van een Schwarzenegger naar een sprietje. Hij wordt nu gedomineerd door andere honden. Niets 'ernstigs', maar wel vaker bereden. Normaal hoefde geen reu dat in zijn kop te halen, nu staat hij er bij en kijkt erna. Ik zie wel dat hij het niet prettig vind.

Voor mij zijn dit de redenen om voorlopig niet over te gaan op een echte castratie. Ik heb als plan om nog een jaar door te gaan met implantaat, dan is hij wat ouder en hopelijk wijzer vwb ongecastreerde reuen. En dan kijken hoe het gaat.

Ik merk dus ook veranderingen

[Lucky]

Devil is met 8 maanden gecastreerd. Daarna was hij nog net zo onstuimig als daarvoor. Sinds een maand is hij "rustig" geworden. De groei in de hoogte is eruit, maar hij is nu wel in de breedte aan 't groeien. Afgelopen zaterdag hadden we een "nestbijeenkomst" Hij is een "gemiddelde" lab tov de rest van het nest. Er was 1 reutje die iedere keer probeerde om op Devil te klimmen. Alleen bij Devil, maar dat was ook de enige die geen tegenreaktie gaf. Er was echter nog een gecatreerd reutje en die "pikte" het niet. Devil daarentegen vond de stok waarmee hij en een andere lab aan 't spelen waren veel belangrijker. Tuurlijk zal een catratie invloed hebben op de hormonen en het gedrag van een hond, maar ik denk dat het ook met zijn karakter te maken heeft. Devil heeft in ieder geval nog steeds 1x per dag een moment van "mijn energie moet er NU uit, NU, NU, NU..."

Persoonlijk heb ik helemaal geen spijt van de keuze voor een "vroege" castratie. ( De belangrijkste reden hiervoor was Devil's gedrag naar Simba, die toen al echt bejaard was. )

[Wil enCo]

Hier ook. Ik heb nog steeds geen spijt hoor. Ik kan nu gewoon lekker wandelen met Co, geen gedonder ,gerij op teefjes en weinig vechtpartijen meer.
En dat hoeft voor hem allemaal ook niet meer heb ik het idee

Maar hij is inderdaad anders geworden.EN dikker! ondanks elke dag fietsen ,veel lopen en zwemmen ,hij word steeds dikker! Hij lustte eerst ook niks, nu alles!
het is wennen ,ook voor de baas.

[Floortje Faun]

Ik volg dit even. Heb hier helemaal geen ervaring mee, Doby is onze eerste reu. En ik kan maar beter goed op de hoogte zijn, mocht ik hier ooit ook een beslissing over moeten nemen.

Voorlopig is hij nog steeds vriendjes met Jan en alleman, en lijkt hij het bestaan van vrouwtjes nog niet 100 procent ontdekt te hebben. Wel valt het me op dat hij nu tijdens het wandelen veel meer kwijlt (een teken van beginnende hormonen?), en 1x heeft hij al een vrouwtje bereden (meteen gecorrigeerd, maar enige oplossing was om een andere weg in te slaan).
Ik wacht af, en lees me ondertussen goed in.

Ik schrik er wel van dat het zoveel effect kan hebben, zowel in de positieve als negatieve zin.
Als ik het goed begrijp, voelt het aan als een keuze tussen 2 kwaden? Waarbij castratie het minst kwade is?

[Dominique en Bo]

Wij hebben het er laatst met de instructrice op de cursus over gehad. Zij gaf aan dat wanneer je hond veel dominant gedrag vertoond naar andere honden of je hem steeds kwijt bent in verband met loopse teefjes dit een goede optie kan zijn.
Echter, onze Bo is helemaal niet dominant, geeft nog niks om loopse teefjes maar laat wel veel groene druppels overal achter en heeft last van zijn hormonen. Toch voor ons geen reden om hem nu te laten castreren.

Ik begrijp je gevoel, maar denk dat hij nog steeds gelukkig is maar meer rust heeft gevonden doordat hij niet zoveel last heeft van zijn hormonen.

Je hoeft je naar mijn inziens dus echt niet schuldig te voelen!

[Wil enCo]

Co word dit jaar 7 . Dus al 6 jaar in dubio gezeten.
Had ik dit maar 5 jaar eerder geweten/gedaan. Ja!

[Nancy]

Joris is met 6 maanden al gecastreerd, op zich heel vroeg, maar hij vertoonde bijzonder dominant en vervelend gedrag...
Na de castratie is hij flink onderdaniger geworden en inderdaad: niet ieder niet-gecastreerd mannetje reageert daar even goed op, maar dat is dan maar zo... We zijn nog steeds blij dat we het toen gedaan hebben en ook Jonas gaat zeker gecastreerd worden, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

[Roos]

Joris is met 6 maanden al gecastreerd, op zich heel vroeg, maar hij vertoonde bijzonder dominant en vervelend gedrag...
Na de castratie is hij flink onderdaniger geworden en inderdaad: niet ieder niet-gecastreerd mannetje reageert daar even goed op, maar dat is dan maar zo... We zijn nog steeds blij dat we het toen gedaan hebben en ook Jonas gaat zeker gecastreerd worden, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

Lees je goed in voor je deze keuze maakt, de hormonen zorgen niet alleen voor dominant en/of vervelend gedrag, maar ook voor goede dingen op het gebied van opgroeien, zowel geestelijk als lichamelijk.
Het zou echt heel jammer zijn als Jonas op zal groeien als een onzekere, bange hond bijvoorbeeld, of juist een agressieve.
Ook voor een goede bespiering hebben ze hun hormonen zeker nodig, het is wat mij betreft allemaal niet zo gemakkelijk.

[rimanime]

Jonas gaat zeker gecastreerd worden, liefst zelfs voor hij zijn eerste loopse teefje tegenkomt...

Jammer dat je dat nu al zo stellig weet. Waarom niet afwachten hoe hij zich gaat ontwikkelen. Niet iedere reu is een ongeleid projectiel. Natuurlijk hebben ze hun hormonen en kunnen deze (even) op tilt slaan als er een loops teefje in de buurt is/woont, maar om daar nu een reu om te castreren gaat er bij mij niet in. Dat er reuen zijn die er na castratie beter uitkomen voor zichzelf en omgeving zal ik niet ontkennen, maar geef ze a.j.b. wel een kans.

[Roos]

Bob heeft in augustus voor het eerst een implantaat gekregen. Dit ivm zijn niet zo tolerante gedrag richting andere ongecastreerde reuen.

Hij luistert nu super goed, loopt ALTIJD keurig aan de lijn, is super goed te corrigeren, geen groene druppels meer en het belangrijkste... hij heeft geen 1 keer gezeik met andere reuen gehad.

Ik heb niet helemaal hetzelfde, maar wel dingen die ik niet zo leuk vind. Ik vind hem dik geworden, hij kreeg altijd 1100 gram, nu nog maar 600 gram en nog steeds komt hij aan. Ik ben wekelijks minder aan het geven. Zijn bespiering is slecht geworden, van een Schwarzenegger naar een sprietje. Hij wordt nu gedomineerd door andere honden. Niets 'ernstigs', maar wel vaker bereden. Normaal hoefde geen reu dat in zijn kop te halen, nu staat hij er bij en kijkt erna. Ik zie wel dat hij het niet prettig vind.

Voor mij zijn dit de redenen om voorlopig niet over te gaan op een echte castratie. Ik heb als plan om nog een jaar door te gaan met implantaat, dan is hij wat ouder en hopelijk wijzer vwb ongecastreerde reuen. En dan kijken hoe het gaat.

Ik merk dus ook veranderingen

Geef hem de tijd Tosca, Sam was ook een mafkees vwb andere honden, maar dan op een spelerige manier met een plaat voor zijn kop, waardoor hij regelmatig een aanvaring had.
Na zijn 3e/4e jaar is dat echt veranderd, het hoeft allemaal niet meer zo nodig van hem en als de vreemde hond verkeerd lijkt gaat hij er zelf nu omheen ipv te denken "he, speelgoed"
Sam heeft ooit ook een implantaat gehad, en het werd zo'n sukkel, helemaal niet meer mijn blije druif

Maar nu meen ik wel gelezen te hebben dat een implantaat toch niet geheel te vergelijken is met een echte castratie, vwb het gedrag tenminste.
Het dik worden/bespiering enz. zal niets uitmaken, daar hebben ze toch echt hormonen voor nodig om dat in goede banen te leiden.

Had hij vaak ellende met andere reuen?
Op zich vind ik het niet zo verkeerd hoor dat hij zich even laat zien, mag heus wel als er geen gaten vallen, doen andere honden ook

[Nancy]

Zo vroeg als Joris gecastreerd is, heeft zeker niet onze voorkeur.

Met alles wat we gelezen, besproken en uitgezocht hebben en met alle honden die we in de loop van de jaren gehad hebben, zijn we voorstanders van castreren. Niet alleen voor onszelf, maar voornamelijk voor de hond.

Ik denk dat ieder zo zijn eigen dingen heeft die hij belangrijk vindt, castraties hebben voor- en nadelen en wij vinden de voordelen groot genoeg om te besluiten het toch te doen, maar niet over 1 nacht ijs dus...

[Roos]

Voor andere mensen zal Max idd makkelijker zijn geworden, maar dat jij het vuurtje mist begrijp ik heel goed.
Maar het is nu niet meer anders, dus je zult het moeten doen met de nieuwe Max, komt vast goed