Labradorforum

Ik denk dat wij een flink probleem hebben met Max en ik weet niet of onze oplossing wel goed is. Het is een behoorlijk relaas, maar ik weet even niet goed hoe ik het korter kan maken.

Als ik in huis bezig ben, staan bij ons wel eens vaker de tussendeuren open en regelmatig tref ik Max aan op ons bed, slapend of luierend. Hij komt meteen mee als ik hem dit zeg.
Als wij gaan slapen, merkt Max dit aan onze rituelen en loopt hij vaak al naar boven (hij slaapt ook op de bovenverdieping, maar in een andere ruimte dan ons). Als onze slaapkamerdeur openstaat, gaat hij op ons bed liggen. Hij is dan oost-indisch doof voor commando's. Tot tweemaal toe (1 keer een half jaar geleden en 1 keer 3 dagen geleden) heeft dit geleid tot een grommende en dreigende hond die het bed wilt opeisen. Het is niet zozeer dat hij het voor zich alleen wilt. Integendeel hij wilt bij ons blijven, maw hij vindt dat hij in dezelfde positie als ons is. Beide keren hebben wij het goed kunnen oplossen door met kalmte en vastberadenheid op te treden, zonder ook maar een stemverheffing of fysieke correctie te gebruiken. In beide gevallen reageerde Max heel goed op onze lichaamshouding en leek hij zelf te schrikken van zijn gedrag waarna hij direct luisterde en met de staart tussen de poten en hangende kop naar zijn eigen slaapplek ging. Hoewel wij beiden op dat moment goed konden handelen, zijn wij ontzettend geschrokken en realiseren wij ons dat het ook in een bijtincident had kunnen uitmonden. Momenteel zorgen wij er goed voor dat de deur goed gesloten blijft, zodat wij het kunnen voorkomen. Op geen enkel vlak laat Max dit gedrag ook zien . Hij is niet bezitterig naar zijn speelgoed, botjes, voer, dekentjes en plaats en luistert gewoon goed. Hij heeft zeker tot hij 1,5 jr was geprobeerd hoger te klimmen in de rangorde, maar hij is nu al langere tijd stabiel. Dit gedrag komt voor ons dus als een schok.
Hoe zouden jullie dit oplossen?

Bij dit soort gedrag zou ik wel mijn stem verheffen, absoluut niet acceptabel dit. Korte metten mee maken, dat is mijn idee bij jullie verhaal.

Hij zou bij mij nooit op de slaapkamer komen, en zeker niet op mijn bed.
Dat is mijn plek, en ik sta hoger dan hem.

Ik zou als eerst beginnen met de grens te stellen, tot de slaapkamerdeur mag je komen.
Er over wordt je terug gezet.
Gebruik hiervoor bijvoorbeeld, NEE, terug zetten en dan commando Blijf/stay

Zie het als een onzichtbare lijn, en daar mag hij niet over heen gaan.
Is zeker een week of 2 werk aan, maar consequent zijn en hij heeft het zo geleerd.

Heb zelf thuis een "open keuken", met 2 deuropeningen, en mijn beide honden komen niet in de keuken.
Mogen zelfs vreemde honden bij mij thuis zijn die wel door de keuken lopen, ze gaan die grens/lijn niet over.

En een hond die naar mij gromt, krijgt van mij een veel zwaardere correctie.
Een goeie "knauw" in zijn nekvel, en van dat bed af direct.

Helemaal met Raymond C eens, ik kan mij voorstellen dat jullie geschrokken zijn maar hij is dus duidelijk een stap de ladder op aan het kruipen, succes

ik zou i.d strenger zijn ! Helemaal niet op het bed. Nooit.
Hoe zit het met de andere roedelregels ? Altijd als laatste door de deur jij bepaald wanneer hij aandacht krijgt etc ? Ik zou alles weer even aanscherpen om e.e.a weer even heel duidelijk te krijgen voor hem

eens met Raymond,en als je het niet aandurft hem op dat moment in de nek te grijpen dan zou ik hem een slip ketting of halfcheck omdoen voorlopig,dit omdat je in dit geval niet kan veroorloven te twijfelen.

dus hup van het bed af jij! zonder aarzeling.

sterkte!

als je niet kan winnen ga dan de confrontatie van een lijfelijke correctie NIET aan, een te zachte of niet gemeende correctie dan heeft ie alsnog gewonnen op jouw laatste redmiddel om boven hem te staan en stimuleer je dat gedrag alleen maar, immers hij heeft dan gewonnen.

wat je ook kan doen is het gedrag negeren en hem speels bij je te roepen zonder dwang o.i.d. maak er een leuk spelletje van om hem soepel en zonder confrontatie van het bed te krijgen. met een vrolijk stemmetje hierrrrrrr en dan met wat lekkers naar zijn eigen plaats brengen. ga niet eerst boos naar boven van hij zal wel weer op bed liggen etc....

op deze manier heb je ook de confrontatie gewonnen zonder de kans dat je het niet gaat winnen

Ik denk dat je dit best mag oplossen met een correctie, in ieder geval dat zou ik doen. Grommen naar de baas, vind ik iets wat echt niet kan !

Als je dit doet inderdaad wel 100% zeker zijn van je zaak en zeker niet terug trekken of angst tonen

Max mag zeker weten dat hij dat absoluut niet mag doen.

als je weet dat je dit op dat moment niet KAN winnen, pak hem dan op een later tijdstip en op andere punten wel harder aan, dus scheef zitten... fout, trekken.... fout, als eerste door de deur.... fout, dat zijn allemaal punten waar je zeker moet kunnen winnen van hem en hem op die punten lager in rang zet. (ff terug naar de basis noemen ze dat, als het daar al niet goed zit dan moet je terug)

zoals ik al aangaf verliezen op die confrontatie is een groot risico want het sterkt hem veel meer in zijn leiderschap dan wanneer een correctie voor bv scheef zitten niet goed of niet op juiste moment is of niet doorkomt...

Ook ik ben niet zo'n voorstander van metingen, potju, je moet wel zeker zijn dat je wint voordat je een meting aangaat.
Ik heb ook zo het vermoeden dat t niet om een plaats-gerelateerd probleem gaat, en, als het dat wel is, train je je honden misschien toch niet zoals het ook zou kunnen

Wat ik bedoel met het laatste is, dat jouw honden eigenlijk altijd op jouw gedrag moeten letten, of ze nou op bed, in de kleerkast, buiten in het bos, of waar dan ook zijn, het zit in hun natuur, dus ergens is er iets niet helemaal goed gegaan.

Ik ben zelf een groot voorstander van niet plaatsgericht trainen, en ook niet situatie gericht trainen (of opvoeden) maw woorden, waar ze ook zijn, of wat ze ook doen...op het moment dat ik aandacht wil, is het gedaan met de vrijheid.
Dat is, zo is mijn ervaring, voor een hond veel duidelijker dan situatie of plaatsgerichy werken.
De hond hoeft alleen maar op mij te letten als ik in zijn nabijheid ben, en, dat doet hij toch al, want ik ben de baas, in een roedel is het niet anders.

Om dan terug te komen op de bed-toestand, kijk, alle honden liggen graag zacht, daarbij is er natuurlijk niks mooier voor hem dan zich letterlijk te omringen met jullie lichaamsgeur.
Welnu, hij ligt in dromenland, vervolgens komt de ranghogere binnen en schrikt van wat hij aantreft, de hond voelt dat, en kan niks met deze emotie, immers hij hoort nu alert te zijn en te zien wat de baas van hem wilt.
Een ranghogere komt binnen, ziet de hond, en bepaalt wat er vervolgens gebeurt, geheel en al in balans, en let wel, al denk je dat je rustig doet, een hond doet als laatste iets met jouw stem, voor die tijd heeft hij al precies gelezen (door jouw geur en lichaamstaal) wat er aan de hand is.
En daar is het nu mis gegaan, het een komt niet overeen met het ander...en dan gaan we meten he, want een onzekere ranghogere, tja...

Ik lees weleens vaker jullie belevenissen, en wat mij daarbij opvalt is dat er in theorie geen gemis aan niks is, maw, je weet al heel veel maar er is een groot verschil tussen baas denken te zijn...en baas zijn, en dat zit hem niet persee in heel veel regeltjes die best goed zijn, maar allemaal situatie gericht, en er zijn zoveel situaties waar je in terecht kunt komen, da's gewoon heel lastig en omslachtig.
Beter kun je je ten alle tijde baas houden, zodra je aandacht opeist van je hond....en ze voor de rest gewoon hond laten zijn

Bedankt voor jullie tips en adviezen.
@ Kristies. Voor de rest gaat alles prima. Hij luistert goed, zelfs beter dan ooit sinds zijn castratie. Dat hele bedgebeuren is plotseling ontstaan terwijl het voorheen nooit een probleem was. Ergens hebben wij iets fout gedaan. Sowieso in eerste instantie al verkeerd geweest om het toe te laten , dat was de klassieke fout.
@ allemaal. Het is niet zo dat ik op dat moment niet wist hoe te handelen. Dat ging eigenlijk vanzelf. Ik was op dat moment ook helemaal niet bang voor hem en het was eigenlijk een hele vreemde ervaring...moeilijk te beschrijven. Het hele gebeuren duurde misschien 5 sec, maar op een of andere manier interpreteerde ik direct wat er aan de hand was en reageerde ik volledig automatisch. Ik was ontzettend vastberaden, dus ik deinsde niet terug, heb hem vastgehouden en heb oogcontact gemaakt en iets gezegd op een lage toon. Zijn defensieve (met neiging angstagressie) was meteen weg en de ''strijd'' was afgelopen. Ik denk wel dat ik in eerste instantie fout heb gereageerd. Het is natuurlijk niet zo dat Max opeens out of the blue defensief reageert. Er ging natuurlijk een periode aan vooraf waarin Max zo nu en dan wel eens een grommetje van ongenoegen liet horen. In die periode heb ik niet goed gereageerd en heb ik het niet serieus genomen (of de ernst er niet van ingezien) en hem dus niet gecorrigeerd.
Sinds mijn confrontatie met Max (ongeveer een half jaar geleden)heb ik zelf dit nooit meer meegemaakt, maar merk ik wel dat als ik Max aantref op het bed ik mij zorgen maak dat het weer zal gebeuren en dan straal ik natuurlijk verkeerde signalen uit. Een aantal dagen geleden is hetzelfde gebeurd, maar nu met Roy. Sindsdien letten wij er beter op dat de deur boven dichtblijft en zijn wij sinds gisteren ook begonnen met de tip van Raymond. Als de deur openstaat, mag Max niet naar binnen.
@Brigitte. Je hebt gelijk wat betreft de regeltjes. Vooral in het begin heb ik hier hard aan gehangen, maar deze werken natuurlijk niet als je niet kunt uitstralen dat je de baas bent. En inderdaad de aanpak is afhankelijk van de situatie. Sinds een half jaar, misschien een jaar ben ik hier steeds meer bewust van geworden en verwonder ik mij iedere dag om de kracht van de lichaamstaal. Vooral Max is een spiegel voor mij, dat is zo bijzonder. Het is zelfs zo dat Max mij heeft laten inzien dat een training persoonlijke effectiviteit geen overbodige luxe zou zijn met mijn nieuwe functie op mijn werk Hij reageert zo ontzettend op mijn onzekerheid of gevoel van zelfvertrouwen dat samenhangt met mijn werk, het is gewoonweg opmerkelijk.
En natuurlijk ook ''gevaarlijk'' in situaties waarin ik helemaal niet zeker ben, zoals de nasleep van het bedgebeuren...Hij prikt er zonder problemen doorheen. Ik denk wel dat de verschuiving van regeltjes naar ''baas zijn'' (en niet alleen ''denken te zijn'') bij mij nog in de kinderschoenen staan en dat ik hier nog heel veel in kan leren. En ook zal leren naarmate ik meer ervaring hiermee krijg.Ik merk bijvoorbeeld bij Bob dat ik weet wat ik kan doen en hoe ik kan reageren; het gaat allemaal automatisch. Bij kleine Max dacht ik altijd: ,,hmmm, hoe moet ik nu reageren, wat is wijsheid, hoe zouden anderen het doen en/of hoe staat het in de boekjes?'' Tenslotte zal een ander leerpunt zijn om de hond, hond te laten zijn. Ik heb de neiging om hun gevoelens te vermenselijken en dat kan ook tot vreemde fratsen leiden.

Allez, het lijkt erop dat je het goed voor jezelf op een rijtje hebt gezet succes en vooral veel plezier met de mannen

royenmarjolein schreef:Tenslotte zal een ander leerpunt zijn om de hond, hond te laten zijn. Ik heb de neiging om hun gevoelens te vermenselijken en dat kan ook tot vreemde fratsen leiden.

Er zo veel mensen die dat doen.
Ik heb alles voor me honden over, probeer een zo duidelijk mogelijk leider/baas te zijn.

Maar vermenselijken, nee dat niet.
Knuffel met ze, speel met ze, train met ze, mogen overal mee naar toe (als het mogelijk is natuurlijk), liggen ook wel eens bij mij op de bank.
Maar daar blijft het bij.
Zie me honden als "gezinslid", maar worden wel als hond behandeld.