Labradorforum

vanmiddag zijn Co en Ik en Ep lekker naar het bos gegaan.Weer of geen weer,gewoon gaan met die banaan!Sneeuwen zeg!

we lopen bij Landal Heihaas, en ik kom opeens een vrouw met een gele labrador tegen:altijd goed voor een praatje!

Het is een blonde vrouw,robuust type, spijkerbroek,wandellaarzen,niet bepaald verlegen

Labrador heet Rico en de vrouw ,sorry ,ben ik vergeten ze is wat ouder dan ik schat ik zo.

Ze is hier op vakantie, een midweek Putten.
Ze verteld dat ze weduwe is..
Ze had altijd een huis vol gezelligheid, altijd mensen over de vloer,ze heeft 1 zoon (net als ik) maar die woont in het buitenland ( mijn zoon wil ook emigreren)
Haar man was jarenlang ziek en 2 jaar geleden overleden.(mijn man is ook al jaren ziek en ik hoop echt dat we samen 85 worden ,maar reel is dat niet eigenlijk.


Maar ja zegt zij ,dat was toen en nu.. zijn Rico en ik lekker alleen op vakantie ,he Rico? roept ze naar de hond ,en hij springt liefdevol tegen haar op.Hij is dol op haar ,dat zie je zo!
Ik wens ze allebei een heel fijne vakantie !En we gaan ieder ons weg.

Ik kijk opeens achterom, en zie ze gaan.. en ik schiet opeens vol..
Dat stoere wijf met die gele labrador...
Oh lieve help, maar dat BEN IK!

wat een schrikbeeld! Ik straks samen met mn gele labrador (sorry voor de bruine en de zwarten) op vakantie.
Ik wil dat niet hoor!

Lieve Wil, ik hoop dat je nog jaren samen kunt zijn met je man. Geniet van iedere dag , leef in het heden en laat de toekomst gewoon op je afkomen, want veranderen kun je zelf toch niets. Mijn oma had een bordje aan de muur: Van het concert des Levens krijgt niemand een programma ( en dat is maar goed ook ):groteknuffel:

Hij kan zo op een tegeltje, maar toch:
´De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit zal komen´

Hanneke

Ik hoop ook dat je nog heel veel jaren samen kunt zijn met je man!
En natuurlijk wil je niet alleen met je gele labrador op vakantie, maar ik bekijk het liever positief.
Mocht het mij overkomen dan zou ik wel graag zo'n stoer wijf willen zijn, die samen met haar (in mijn geval zwarte labrador) toch nog wat maakt van haar leven!
Ik vind het eigenlijk wel een heel mooi verhaal, natuurlijk niet voor jou dat je man al jaren ziek is en dat je enige zoon wil emigreren, maar het verhaal van dat stoere wijf en haar gele labrador.....

Dank voor het medeleven.ik bedoelde het ook eigenlijk niet zo heel zwaarmoedig hoor, maar soms word je opeens op je plek gezet,en besef je opeens dat alles helemaal niet zo vanzelfsprekend is..

vandaag was het weer zo,n dag dat Co en ik juist blij waren er weer eens met zn tweetjes op uit te kunnen. Ep ,het weekend naar zn eigen huis ,de mannen weg, dus Co en ik lekker op pad. Nou ja ,half uurtje maar want het was veuls te koud vandaag! !

Tja een eye-opener. Hopelijk blijven jullie nog heel lang samen maar
als het ooit zover is akn een Lab je er uit trekken