Labradorforum

Voor degenen die het een beetje gevolgd hebben... Gian was niet zo blij als ik met de komst van Moos
en ze samen loslaten in huis was/is voorlopig nog niet aan de orde.
Moos is te wild, en Gian overdrijft in zijn correcties en klapt er zonder enige waarschuwing bovenop.

Vanmiddag zijn we met allebei een stukje gaan wandelen.
Eerst allebei aan de leiband, daarna Moos met losse leiband achter zich aan, daarna Moos helemaal los.
Gian nog wel aan de lange leiband.
(hij loopt sowieso meestal aangelijnd omdat luisteren niet zijn sterkste kant is wanneer hij andere honden gezien heeft)

En het ging eigenlijk veel beter dan verwacht.
Zolang Moos zich rustig gedroeg deed Gian dat ook. Vaak negeerde hij hem gewoon.
Maar Moos zou Moos niet zijn als hij niet ging uitdagen, zien hoever hij mocht gaan,
en af en toe de ondeugende wildebras ging uithangen waarbij hij 'en passant' eens in die o-zo-leuke lange vacht
van Gian ging happen.
En dan kreeg hij op zijn donder natuurlijk...

het fotoverslag:

Oh, wat een scheet! Vooral die met het bloemetje, kan zo een kaart worden!

Och wat is ie toch leuk!

Fijn dat de eerste stappen zijn gezet, zonder al teveel vliegles.

Wat leuke

Oh, dat puppybipsje in de struiken

Lekker dartel frummeltje!

Heerlijk! Fijn dat het goed ging

wat lief gaat volgens mij helemaal goed komen

Dat komt goed hoor, leuk die puppybillen in de struik

ja, toen ik hen zo samen buiten zag dacht ik meteen, 'dit gaat waarschijnlijk nog wel goedkomen'
OK we zijn er nog niet, maar hier ben ik uiteraard al heel blij mee!

Het worden uiteindelijk vast vriendjes

the day after... en de positieve trend zet zich door
(al heeft Moos nog wel een paar keer serieus naar zijn voeten gekregen van Gian,
maar eerlijk gezegd, een niet geheel onterechte reactie van Gian )

Superleuk...die foto met dat wit bloempje

Ze hebben voor het eerst eventjes samen in de tuin gespeeld
ik ging met Moos de tuin in en Gian wou persé mee!

Moos ging meteen uitdagen
maar in plaats van negeren of kwaad worden kwam er nu een voorzichtige meespeelreactie van Gian
wat geblaf, wat heen en weer geloop achter mekaar, beetje rondspringen,
en af en toe een (terechte) correctie van Gian omdat Moos tever ging.

Dat ging dus goed...

...tot Moos een paar keer serieus in overdrive ging en telkens met zijn poot op Gian klopte.

In Moos zijn puppy-ogen gewoon uitdagend (en grensverleggend) speelgedrag, maar hij doet er Gian wel telkens pijn mee, hij is echt een fragiel klein ventje.
Ondanks een paar flinke correcties van Gian bleef Moos toch steeds terugkomen,
telkens opnieuw een ferme tik met zijn poot op Gian zijn rug.
Gian werd het zat, zijn correcties drongen bij Moos niet echt door, maar hij kon eigenlijk niet van hem weggeraken, Moos loopt nu eenmaal al sneller dan hij.

Ik ben er mij dan toch maar zelf mee gaan bemoeien en omdat rustig spelen op het moment niet in Moos zijn woordenboek bleek te staan, heb ik uiteindelijk het spel stopgezet.
Als Gian zich serieus pijn doet of echt schrik krijgt van Moos staan we terug bij af
er komen tenslotte nog kansen genoeg.

Maar al bij al ben ik hier toch erg tevreden mee!
Moos moet 'gewoon' leren (veel) rustiger met Gian om te gaan, en leren dat er spelregels en grenzen zijn.

Wat een heerlijk mannetje!