Aarde roept Bob en......weer contact!

[royenmarjolein]

Inmiddels is Bob alweer bijna een jaar bij ons. Wat is de tijd gevlogen! Bob kwam met 8 weken in huis en leek al volledig opgevoed. Wat een brave en rustige hond! Ook was hij ontzettend leergierig en pikte hij snel op wat de bedoeling was. Commando's? Eitje! Aandacht voor de baas? Perfect! Zindelijkheid? Kat in het bakkie! Hij blonk uit in de puppy en prepuberklas en mocht zelfs de puberklas overslaan. Hij deed Max nog voor hoe het moest! En Bobje werd langzaamaan een Bob en bleef perfect luisteren en aandacht houden. Liep los mee, volgde perfect enz. En de gevreesde puberteit, die leek uit te blijven. Zo nu en dan een commandootje vertraagd uitvoeren, maar dat was ook alles.....totdat...

...hij ongeveer 10, 11 maanden was. Van de een op de andere dag was hij niet meer bereikbaar als wij buiten waren met hem. Bob.. Wie is dat? Volgen? Nog nooit van gehoord. Zitten? Geen idee. Voet? Eh wat is dat.. En aandacht voor de baas? Die anderen zijn veeeeeeel leuker. En sleuren aan de riem, niet normaal meer! Dat had hij als puppy nooit gedaan. En wat wij ook probeerden, het kwam niet aan. Boos zijn hielp niet, consequent ook niet en belonen bij goed gedrag en leuke vrolijke stemmetjes ook niet. Om moedeloos van te worden.... Maar goed, na de opvoeding van Max wisten wij wel beter en probeerden wij ons vooral niet te frusteren. Dat is niet zo makkelijk als gezegd als je door jouw puber van 30 kg vooruit wordt gesleurd naar de volgende paal en hij gewoon geen enkele reactie geeft op een evt correctie terwijl je weet dat de hond wel kan luisteren. Schamen zeg!

En opeens is er weer contact en gaan de wandelingen veel beter. Nog steeds regelmatig trekken, maar vervolgens wel direct reageren op zijn naam en direct terugkomen als hij ziet dat ik blijf staan. Goed zo Bob van ons! En ook de commando's tijdens het wandelen is hij niet vergeten. Het is ontzettend fijn dat ik hem weer kan bereiken tijdens de wandeling en Bob komt door deze ervaringen in een leerspiraal uit waardoor het iedere dag beter gaat. Ik ben trots op hem. Wel ik besef dat het nog even gaat duren voordat Bob echt stabiel is en dat ik nog wel wat uitdagingen kan verwachten.

[Lars en Daniëlle]

Lijkt Castro wel. Ook altijd het braafste jongetje van de klas tot hij zo'n 18 maanden was (dus nog iets later dan Bob). Heeft hij ongeveer 1,5 maand het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald en toen was het weer over.

Mijn vriendin zei "he he eindelijk is hij ook een keer stout het werd gewoon saai"

Maar ik had hetzelfde als jij hoor, Zo van "wat krijgen we nou?" waar is die brave hendrik gebleven.

[Charella]

Dat is dan in één keer de andere kant! Fijn dat het nu weer wat beter gaat Gaat goed komen!

[fieke]

Inderdaad net zoals Bruce. Bruce kreeg dit met 13 maanden. Ik wist het even niet meer. 2 maanden duurde dit en opeens luisterd hij weer.
Ach ja we waren te verwend

[Maaike]

Gelukkig maar dat mijn Golden altijd een onrustige hond is geweest, dan schrok ik niet zo toen hij ook nog puber werd... en soms vraag ik me wel eens af of hij oooooooooit puber af zal worden

Maar mijn dochter heeft ook zo'n hond hoor, van kleins af aan perfect, en is ook niet puber geweest. Is het een teefje, misschien helpt dat ook in het geheel...

Succes met Bob!!!

[Cissy]

Leuk hè die puberteit .... Maar je ziet het komt goed bleef consequent en te lukt , ook al wordt je er soms moedeloos van ,,,

[corretje]

Wees ook trots op jezelf dat jullie zo rustig zijn gebleven. En toch vol hebben gehouden, want dat lijkt me super moeilijk. Maar wel lekker dat ie nu weer beter luistert. Komt helemaal goed